Categorie: TIS HIER NET FRANKRIJK

Na 23 jaar Zuid Frankrijk ben ik echt wel wat gewend aan gewoontes die me wat vreemd over komen als noorderling . Waar wij als Nederlanders de naam hebben wat betreft gierigheid en creatief binnen harken van geld kunnen veel Fransen er ook wat van want ik lieg het niet….. de Var-Matin heeft er een onderzoek op losgelaten waarin onomwonden kwam vast te staan dat de Nederlander hier als de meest vrijgevige inwoner , tweede huis bezitter of toerist beschouwd kan worden . Met enige nadruk zeg ik erbij dat dit voor onze specifieke omgeving telt ; hier woont een absolute dwarsdoorsnede van de Franse bevolking  en weinig inheemsen daar de Var in vroeger tijden amper bewoond was maar met de komst van het toerisme arbeidsmigranten uit andere regio’s heeft aangetrokken.

Zo ook mijn nieuwe Fee de Logis , met haar ouders afkomstig uit Frans Vlaanderen wat garant staat voor een perfect arbeidsethos ;  beter is er niet te vinden want zo worden ze niet meer gemaakt en na 4 weken is ze zo eigen als echte vriendin die ons niet beschouwt als meneer en mevrouw maar als vrienden waar ze hulp biedt , en zo hoort het ook.

Daardoor komen er elke week verhalen los waarvan je de haren ten berge rijzen en aangezien ze in dienst is bij een service bedrijf voor huishoudelijke klussen heeft ze alles maar te slikken.  Zo zijn wij haar enige poetsadres waar ze een koffiepauze mag genieten en niet als voetveeg wordt beschouwd , ik geef een kleine bloemlezing uit de bonte verzameling van haar service-adressen :

Een kakmadam uit Parijs eist dat ze op de knieen de hele [ grote] villa stofzuigt met het pijpje zodat de hoeken zeker niet vergeten worden .

Dame twee met een demente moeder weet dat moeder het toch allemaal niet meer zo goed ziet en laat mijn Fee twee uur bij haarzelf werken wat haar baas ook gedoogt .

Dame drie waar gestreken moet worden geeft tevens de strijk van haar moeder en haar dochter ter behandeling .

Twee dagen per week werken van s’ ochtends 6 tot s’ avonds 7 bij een dokterspraktijk , voor openings- en na sluitingstijd , en gedurende de dag bij al die lastige types.

Maar nu komt het : 2 x per week bij een herenstel eveneens afkomstig uit Parijs die er een waar genoegen in schijnen te scheppen om dat arme kind als een slavin te behandelen , buiten werktijd te appen waar ze wel of niet aan denken moet , danwel over zaken die ze niet kunnen vinden zoals geld of creditcards , wat ze als een ultieme verdachtmaking beschouwt .  Zaterdag avond barstte de bom : de heer van de heren mailde de responsable van het bureau dat er een lek in de woonkamer was ontstaan doordat de hulp de badkamer kraan open had laten staan op vrijdagochtend , met foto van een kleine vochtplek als bewijs… ik heb m gezien . Wanneer die kraan anderhalve dag open had gestaan bij twee dusdanige control-freaks , was de waterschade beslist groter geweest ; Elodie vermoedt kwade opzet want de heren wensen schade vergoeding . De verantwoordelijke van  het service-bureau eiste dat onze Fee haar excuses zou aanbieden en de schade opgeven aan haar verzekering , waarna er iets brak in haar… Opgekropte frustratie en de wetenschap dat er ook andere werkgevers en clienten bestaan hebben haar doen besluiten om stante pede ontslag te nemen en verder te gaan als zzp-er =micro entreprise . Hiervan was ik vooralsnog onkundig.

Zondagmorgen werd ik verrast door een heus telefoontje van de responsable : Elodie heeft haar ontslag ingediend … ik was met stomheid geslagen maar ook weer niet want ik wist intussen wel van de gespannen verhouding al liet ik dat niet blijken . Woedend was ik op dat bureau , omdat ik ook al van dag had moeten ruilen ivm een dame die mijn woensdag wenste zodat mijn fee dan tegelijkertijd op haar kleuter kan passen ; jaja ze kienen het hier goed uit .

Meneer stelde direct een nieuwe poetshulp voor : ene niet gevaccineerde Louise die ik heb geweigerd . Maandag weer een telefoontje : een andere zou zich laten inenten , helaas , die hoef ik ook niet want voordat zij 2 x gevaxt is zijn we maanden verder . Ik besloot in overleg met schat eens even op het verhaal van Elodie te wachten ; ze kwam vanochtend , lood in de schoenen , tranen met tuiten en ik intussen ook . Zo beledigd over de valse aantijgingen en uitbuiting heeft ze besloten voor zichzelf te beginnen met medenemen van nog twee poets-adressen , dus kwam ze vragen of ze ook  bij ons mag blijven ; exact wat ik al met mijn schat besproken had : we houden Elodie de Fee de Logis , op dezelfde condities met cheques d’emploi .

Het contract met het bureau is opgezegd met als reden dat ik teleurgesteld ben in hun werkwijze : eerst een top- dame sturen , na twee weken de dag wisselen , bovendien de enige dag die me niet schikt ivm Kaffee-Klatsch , en weer twee weken later een andere juffrouw die niet gevaccineerd is… om met Gerard Joling te spreken : Ik heb er geen kracht meer voor na 9 hulpen in 20 jaar . Dat Elodie blijft heb ik niet vermeld omdat zij de baas heeft wijsgemaakt dat ze een totaal andere job gevonden heeft.

En nu wordt ik achtervolgd door mailtjes en telefoontjes van dat bureau om hen nog een kans te geven….

Wie meent dat de vrouw die St Tropez op de kaart gezet heeft als Jetset oord voor de rijken der aarde ook zulk een leven leidt komt bedrogen uit .

Hulde aan een vrouw die onlangs 85 werd maar zichzelf is gebleven

zonder cosmetische grappen en grollen waarvan geen enkele vrouw jonger of mooier wordt ook al zien ze dat zelf meestal anders.

Voor haar geldt , net als voor mij overigens , dat een enkel  glaasje Champagne per dag , de huid mooi houdt en ouderdomskwalen achterwege.

Als bijna- buurvrouw van onze onlangs veel te jong overleden vriend met het poortje en de tomaten van 10 miljoen

[ zie mijn column ]

woont zij al sinds de jaren vijftig in eveneens twee vissershutten aan de baai achter het kerkhof .  Voor de duidelijkheid : De witte hutten zijn van BB , de okerkleurige van onze vriend zijn weduwe .

De exacte ligging houd ik privé omdat het “Sentier du Littoral”voor een ieder openstaat tot wandelen. Ze heeft al een muurtje laten optrekken tegen al te nieuwsgierige voorbijgangers , maar ja, het strand of wat daarvoor doorgaat is voor iedereen vrij toegankelijk .

Haar huisjes zijn knus , lekker ouderwets en dat wenst ze ook zo te houden . Voor haar geen leven  op  peperdure megalomane jachten zoals die waarop ze uitzicht heeft .

Haar vermogen besteedt ze aan geluk ; het geluk en de liefde van de dieren waarmee ze zich omringt ,

waarvoor ze ook een aanpalend kapelletje met veel grond heeft gekocht zodat haar beestjes vrij kunnen grazen , een Haras in Normandie voor nooddruftige paarden en verder aan liefdadige instellingen en protestacties waarbij het welzijn van dieren voorop staat . Ondanks haar ietwat en meestal door de pers zwaar overtrokken rechtse politieke ideeen wordt BB hier nog steeds op handen gedragen door de eveneens zeer rechtse plaatselijke bevolking , want : Ze is er een van ons en daar is men trots op .

Na een mooi en lang zomer seizoen waarin wij zelden ergens anders eten dan op het strand of thuis in de tuin met vrienden en / of familie is de tijd weer aangebroken om af en toe eens op restaurant te gaan .

In het seizoen is dat eigenlijk een no-go want te druk , niet bijster goed wegens tijd en aandacht gebrek en vaak twee zittingen zodat je van tafel gekeken wordt. Onze tijd om te genieten is nu aangebroken, en dat was vanmiddag.

Een meer dan uitstekende lunch bij # La Forge#in Ramatuelle. Italiaans / mediterraan en geen pizzeria. Pizza’s bestel je in hun ‘ zusje ‘ Het Atelier’ waar men ook Italiaanse delicatessen verkoopt en je terecht kunt voor anti pasti , glaasje wijn of koffie ; alles van topkwaliteit .

We aten : 2 x een velouté van jonge gele paprika met groene asperges, truffel en in het midden een ei dat gepocheerd was in een aardappelpuree jasje met knapperig korstje. Ik breek me al de hele middag het hoofd hoe ze dat voor elkaar krijgen , mijn schat had kroketjes met krab wat hem herinnerde aan de beroemde garnaalkroketten in Knokke en zo kwamen we aan de praat met een buitengewoon gezellig Bels echtpaar uit Cavalaire. Zo n leuk stel , alsof we elkaar al jaren kenden.

Daarna alle drie een licht lunchgerecht, ik een Risotto met truffel , cèpes en coquilles st Jacques , en de twee heren een soort van rechtopstaande cannellonis

met overheerlijke carbonara vulling , zeer fijn gekruimelde spekjes en bestrooid met pecorino.

Toetjes : De jongens iets heel aparts met Ricotta, pistache en cacao en voor mij panacotta met kleine kersjes en een zalig zalfje . Espressootje toe en alles overgoten met Chianti Classico . Een omweg meer dan waard .