IN DE RUBRIEK COLUMNS EN BLOGS SCHRIJF IK KORTE VERHAALTJES AL DAN NIET MET RECEPTEN , MET HERINNERINGEN EN ANEKDOTES OVER MIJN HEDEN IN FRANKRIJK EN MIJN VERLEDEN IN BELGIE EN NOORD BRABANT .
Elk jaar werd op 4 december , de verjaardag van rector Bal , een grote spelletjes feestdag gevierd op ons lyceum . Als eerstejaars brugsmurf in 1958 had ik me vol zelfvertrouwen opgegeven voor de scrabble wedstrijd wetende dat ik daar heel goed in was en nog steeds ben . De voor het overgrote deel gymnasiasten uit de laatste jaren keken met een meewarige blik naar mij als jonge rebelse puber met de vaste overtuiging die snotneus wel even in de pan te hakken.
Maar het voor hen ongelooflijke gebeurde , ik ging steeds door naar de volgende ronde totdat ik voor een 6 Gym leerling zat ; uiteraard in die tijd al haast een vrouw , en ik zegevierde glansrijk .
Dat was daar nog nooit vertoond , bij de prijsuitreiking werd ik door de rector op het podium gehesen en na een lovende toespraak kreeg ik mijn prijs overhandigd : EEN ASBAK .
Met de wetenschap van nu een uiterst bedenkelijke gift waarvan ik nog jaren heb genoten als bakje voor mijn haarspeldjes want ik heb nog nooit van mijn leven gerookt .
Bij het 75 jarig bestaan van ons lyceum , 5 jaar geleden mochten we een anekdote insturen . Deze werd in verkorte vorm geplaatst in de jubileum uitgave waarin overigens nog een herinnering van mij werd geplaatst.
POETSVRIENDIN = FEE DE LOGIS IN ZUIDFRANKRIJK deel 3
Jullie als mijn trouwe volgers zullen onderhand wel denken dat ik een beetje sprookjes zit te vertellen , maar ik zweer het : er is geen woord van gelogen .
Nadat ik vorige week het servicebureau der huishoudhulpen een mail had gestuurd dat ik geen gebruik meer wenste te maken van hun diensten omdat mijn Fee de Logis haar ontslag had ingediend wegens valse aantijgingen van een klantenstel , kreeg ik nog vier mails van de responsable om het vooral nog met hen te proberen ,excuses en wat al niet meer , doch ik heb voet bij stuk gehouden en keurig mijn contract beeindigd.
Dat mijn Elodie bij mij blijft kuisen heb ik uiteraard verzwegen . Ik heb slechts vermeld dat ik nog liever mijn alcoholische Engelse hulp aan wilde houden dan hun onprofessionele behandeling afwachten .
ECHTER…. buiten mijn medeweten heeft de man eerst het mannenechtpaar opgezegd omdat wel duidelijk gebleken is dat dat tweetal de kluit belazerde . Daarna heeft hij gesmeekt aan mijn Elodie om toch terug te komen ; het was nu geregeld en men wilde Mme Roosenthaler niet verliezen als klant .
Jammer maar helaas …… haar keus is gemaakt en ze is niet gezwicht .
MAAR nu komt het mooiste van het verhaal wat ik jullie zeker niet wil onthouden :
Het@#$% mannenpaar , waarmee de hele miserie is begonnen , heeft zondag zelf naar de FEE DE LOGIS gebeld of ze nu wel voor hen wil blijven werken , maar dan zwart. Dat is toch wel the bloody limit en dat feest gaat uiteraard ook niet door .
Elodie houdt nog twee adressen aan , ik en mijn lieve buuf die haar alleen zomers nodig heeft .
Behalve de gratis conversatielessen die ik geniet tijdens het poetsen heeft ze vanochtend via de computer de hele inschrijvingsrataplan [ goed scrabble woord ] bij de URSSAF voor mij geregeld waardoor ik alweer een nieuw kunstje ken , ideaal voor de digibeet .
Via haar zus heeft ze een baan gevonden als cassiere waardoor ze pensioen opbouwt en kan profiteren van een gratis mutuelle . Ik kan me best plooien naar haar rooster , alle partijen die er recht op hebben zijn tevreden en de rest : HELAAS PINDAKAAS.
Na 23 jaar Zuid Frankrijk ben ik echt wel wat gewend aan gewoontes die me wat vreemd over komen als noorderling . Waar wij als Nederlanders de naam hebben wat betreft gierigheid en creatief binnen harken van geld kunnen veel Fransen er ook wat van want ik lieg het niet….. de Var-Matin heeft er een onderzoek op losgelaten waarin onomwonden kwam vast te staan dat de Nederlander hier als de meest vrijgevige inwoner , tweede huis bezitter of toerist beschouwd kan worden . Met enige nadruk zeg ik erbij dat dit voor onze specifieke omgeving telt ; hier woont een absolute dwarsdoorsnede van de Franse bevolking en weinig inheemsen daar de Var in vroeger tijden amper bewoond was maar met de komst van het toerisme arbeidsmigranten uit andere regio’s heeft aangetrokken.
Zo ook mijn nieuwe Fee de Logis , met haar ouders afkomstig uit Frans Vlaanderen wat garant staat voor een perfect arbeidsethos ; beter is er niet te vinden want zo worden ze niet meer gemaakt en na 4 weken is ze zo eigen als echte vriendin die ons niet beschouwt als meneer en mevrouw maar als vrienden waar ze hulp biedt , en zo hoort het ook.
Daardoor komen er elke week verhalen los waarvan je de haren ten berge rijzen en aangezien ze in dienst is bij een service bedrijf voor huishoudelijke klussen heeft ze alles maar te slikken. Zo zijn wij haar enige poetsadres waar ze een koffiepauze mag genieten en niet als voetveeg wordt beschouwd , ik geef een kleine bloemlezing uit de bonte verzameling van haar service-adressen :
Een kakmadam uit Parijs eist dat ze op de knieen de hele [ grote] villa stofzuigt met het pijpje zodat de hoeken zeker niet vergeten worden .
Dame twee met een demente moeder weet dat moeder het toch allemaal niet meer zo goed ziet en laat mijn Fee twee uur bij haarzelf werken wat haar baas ook gedoogt .
Dame drie waar gestreken moet worden geeft tevens de strijk van haar moeder en haar dochter ter behandeling .
Twee dagen per week werken van s’ ochtends 6 tot s’ avonds 7 bij een dokterspraktijk , voor openings- en na sluitingstijd , en gedurende de dag bij al die lastige types.
Maar nu komt het : 2 x per week bij een herenstel eveneens afkomstig uit Parijs die er een waar genoegen in schijnen te scheppen om dat arme kind als een slavin te behandelen , buiten werktijd te appen waar ze wel of niet aan denken moet , danwel over zaken die ze niet kunnen vinden zoals geld of creditcards , wat ze als een ultieme verdachtmaking beschouwt . Zaterdag avond barstte de bom : de heer van de heren mailde de responsable van het bureau dat er een lek in de woonkamer was ontstaan doordat de hulp de badkamer kraan open had laten staan op vrijdagochtend , met foto van een kleine vochtplek als bewijs… ik heb m gezien . Wanneer die kraan anderhalve dag open had gestaan bij twee dusdanige control-freaks , was de waterschade beslist groter geweest ; Elodie vermoedt kwade opzet want de heren wensen schade vergoeding . De verantwoordelijke van het service-bureau eiste dat onze Fee haar excuses zou aanbieden en de schade opgeven aan haar verzekering , waarna er iets brak in haar… Opgekropte frustratie en de wetenschap dat er ook andere werkgevers en clienten bestaan hebben haar doen besluiten om stante pede ontslag te nemen en verder te gaan als zzp-er =micro entreprise . Hiervan was ik vooralsnog onkundig.
Zondagmorgen werd ik verrast door een heus telefoontje van de responsable : Elodie heeft haar ontslag ingediend … ik was met stomheid geslagen maar ook weer niet want ik wist intussen wel van de gespannen verhouding al liet ik dat niet blijken . Woedend was ik op dat bureau , omdat ik ook al van dag had moeten ruilen ivm een dame die mijn woensdag wenste zodat mijn fee dan tegelijkertijd op haar kleuter kan passen ; jaja ze kienen het hier goed uit .
Meneer stelde direct een nieuwe poetshulp voor : ene niet gevaccineerde Louise die ik heb geweigerd . Maandag weer een telefoontje : een andere zou zich laten inenten , helaas , die hoef ik ook niet want voordat zij 2 x gevaxt is zijn we maanden verder . Ik besloot in overleg met schat eens even op het verhaal van Elodie te wachten ; ze kwam vanochtend , lood in de schoenen , tranen met tuiten en ik intussen ook . Zo beledigd over de valse aantijgingen en uitbuiting heeft ze besloten voor zichzelf te beginnen met medenemen van nog twee poets-adressen , dus kwam ze vragen of ze ook bij ons mag blijven ; exact wat ik al met mijn schat besproken had : we houden Elodie de Fee de Logis , op dezelfde condities met cheques d’emploi .
Het contract met het bureau is opgezegd met als reden dat ik teleurgesteld ben in hun werkwijze : eerst een top- dame sturen , na twee weken de dag wisselen , bovendien de enige dag die me niet schikt ivm Kaffee-Klatsch , en weer twee weken later een andere juffrouw die niet gevaccineerd is… om met Gerard Joling te spreken : Ik heb er geen kracht meer voor na 9 hulpen in 20 jaar . Dat Elodie blijft heb ik niet vermeld omdat zij de baas heeft wijsgemaakt dat ze een totaal andere job gevonden heeft.
En nu wordt ik achtervolgd door mailtjes en telefoontjes van dat bureau om hen nog een kans te geven….
Wie meent dat de vrouw die St Tropez op de kaart gezet heeft als Jetset oord voor de rijken der aarde ook zulk een leven leidt komt bedrogen uit .
Hulde aan een vrouw die onlangs 85 werd maar zichzelf is gebleven
zonder cosmetische grappen en grollen waarvan geen enkele vrouw jonger of mooier wordt ook al zien ze dat zelf meestal anders.
Voor haar geldt , net als voor mij overigens , dat een enkel glaasje Champagne per dag , de huid mooi houdt en ouderdomskwalen achterwege.
Als bijna- buurvrouw van onze onlangs veel te jong overleden vriend met het poortje en de tomaten van 10 miljoen
[ zie mijn column ]
woont zij al sinds de jaren vijftig in eveneens twee vissershutten aan de baai achter het kerkhof . Voor de duidelijkheid : De witte hutten zijn van BB , de okerkleurige van onze vriend zijn weduwe .
De exacte ligging houd ik privé omdat het “Sentier du Littoral”voor een ieder openstaat tot wandelen. Ze heeft al een muurtje laten optrekken tegen al te nieuwsgierige voorbijgangers , maar ja, het strand of wat daarvoor doorgaat is voor iedereen vrij toegankelijk .
Haar huisjes zijn knus , lekker ouderwets en dat wenst ze ook zo te houden . Voor haar geen leven op peperdure megalomane jachten zoals die waarop ze uitzicht heeft .
Haar vermogen besteedt ze aan geluk ; het geluk en de liefde van de dieren waarmee ze zich omringt ,
waarvoor ze ook een aanpalend kapelletje met veel grond heeft gekocht zodat haar beestjes vrij kunnen grazen , een Haras in Normandie voor nooddruftige paarden en verder aan liefdadige instellingen en protestacties waarbij het welzijn van dieren voorop staat . Ondanks haar ietwat en meestal door de pers zwaar overtrokken rechtse politieke ideeen wordt BB hier nog steeds op handen gedragen door de eveneens zeer rechtse plaatselijke bevolking , want : Ze is er een van ons en daar is men trots op .
Als je in Corona-tijd grotendeels aan huis en tuin gekluisterd bent , wat overigens aan de Franse zuidkust helemaal geen straf is , grijp je toch de mogelijkheid tot een virusluw uitstapje met beide handen aan :
BRADERIE BIJ HOTEL VAN DER VALK IN ST AYGULF .
Verleden jaar ging die niet door , maar in vroegere tijden heb ik daar zoal wat leuke koopjes weggekaapt ,want mijn volgers kennen Zeeuws/Brabants Joodkapje ; geen cent teveel.
Het uitstapje van maar liefst 28 km. kon ook aangewend worden voor een bezoekje aan de hernieuwde Aziatische supermarkt met de zeer voor de hand liggende naam ASIA ,
waar werkelijk alles te koop is wat je maar kunt bedenken en bij lange na niet alleen oosterse waren ; ook Mora Snacks en Beckers frikandellen dus jullie begrijpen dat dit het aardsparadijs van schat is .
Tweede stop was eveneens een walhalla voor de man doch in dit geval om DIY artikelen voor mij te kopen , hoeft geen betoog dat het knutselwerk door schat wordt uitgevoerd , wat inhoudt : twee treklades voor mijn pannen aangezien ik onmogelijk nog in de onderkastjes geraak en hij al evenmin met de kunstknie….. de ouderdom komt met gebreken.
Daarna volgde het hoogtepunt van onze verwen-dag : Frites met kroketjes bij van de Valk
Gecombineerd met BRADERIE , en wel eenmaal voor de lunch en nog een keer daarna want er is altijd spijt als je iets over het hoofd hebt gezien in het overweldigend aanbod van voor een luxe hotel incomplete parafernalia :
een onafzienbare rij kussens , hotelzilver , glaswerk en serviesgoed ,
meubilair , schemerlampen , boeken en nachtkastjes.
Kerstdecoratie , welke nagenoeg helemaal door mij is weggekaapt omdat de muizen in het fietsenhok zich vorig jaar reeds tegoed gedaan hadden aan mijn kunstmatige versierselen waarvan trouwens ook de lichtjes al jaren vertikten te werken. Heb je nog Valentijns-harten nodig ? Je weet maar nooit , ook een doos vol .
Navraag leerde mij dat de voorraad dagelijks wordt aangevuld al zal ik in het belang van mijn koopzuchtige beurs niet meer terugkeren . Voor alle andere liefhebbers in de Var of 06 ; de BRADERIE loopt morgen en overmorgen ook nog waarna je jezelf eveneens kunt belonen met kroketjes en een goed glas rood.
Mijn buit : 3 moderne windlichten [ kaarsen inclusief ] voor de tuintafel ,
helaas maar 4 mooie stevige koffiekoppen [ geen meer in het magazijn voor de overige dagen]
een tak nep rode bessen , 10 takken nep-spar met en zonder sneeuw en
4 nep- sparrenslingers voorzien van witte lichtjes , 78 euro totaal de lunch niet meegerekend , en zielsgelukkig met een warm zonnetje door de voorruit reden we weer naar huis.
Als het niet zo hilarisch was dan zou je er goed om kunnen janken ; ik tenminste wel . Tis een prachtige winkel maar die webshop rammelt aan alle kanten . Ik prefereer het nieuwsblad wat 20 jaar geleden ook in Frankrijk maandelijks op de mat viel , waarna ik per telefoon bestelde , via mijn card betaalde en mijn vriendin of schoondochter de artikelen in het Eindhovens filiaal ophaalde. Eenvoudig toch ? Hoogstens wat papierverspilling die heden ten dage vervangen is door energieverbruik van de laptop , aangezien de betaling zo moeizaam verloopt dat het bestellen soms tot 12x over moet , zoals gisterenavond toen ik om half 1 gefrustreerd ging slapen . Vanochtend echter meteen gelukt , zij het zonder aftrek van bonuspunten :
HET RELAAS :
De ellende begon eind augustus en is tot op heden nog niet tot een goed einde gekomen . Tot nu toe is het zo dat wanneer je een # BIJENKORF# creditcard hebt , je daarmee bonuspunten verzamelt [net zoiets als Airmiles] ] en met die bonuspunten krijg je korting op alle aankopen bij het warenhuis.
Omdat ik werkelijk alles betaal met die card , van benzine tot bouwmarkt en van markt tot ziekenhuis of tandarts , [ je kunt het zo gek niet bedenken ] heb ik altijd mega veel bonuspunten te besteden wat vermoedelijk de reden is dat dit systeem in het vroege voorjaar een stille dood gaat sterven.
Dit onplezierige nieuws kwam eind augustus tot mij wat me op het idee bracht alvast maar eens op de website te gaan surfen aangezien een bezoekje aan Nederland in deze barre tijden van epidemie er niet inzit . Het begon al goed met een dagenlange chat-sessie die veel te lang is om uit te leggen doch erop neerkwam dat een #BIJENKORF# klant die zich in het buitenland bevindt , ook met een automatische afschrijving van een Nederlandse bank en een Diamond card , geen punten kan inwisselen . Belachelijk .
Dagen chatten en mijn gezond verstand brachten me op een even simpel als lumineus idee [ althans …..] Ik liet mijn Franse adres terugzetten op mijn Nederlandse en dan moest bestellen mogelijk zijn hetgeen door de helpdesk-juffrouw werd bevestigd .
Poging 1 : trui bestellen …. vakje in beeld : punten verzilveren bij deze bestelling niet mogelijk…….. Hup weer chatten met het volgende antwoord : Nee mevrouw , u kunt pas bij de tweede bestelling uw punten inwisselen. Okay , leek me redelijk en ik bestelde uiteraard de goedkoopste van de drie geselecteerde en begeerde kledingstukken hetwelk zonder enig probleem de volgende dag thuis bij de buurvrouw werd bezorgd en een week later door mijn broer mee naar Frankrijk gebracht.
So far so good , dacht ik en omdat ik binnen afzienbare tijd overgrootmoeder ging worden surfte ik vrolijk verder op de site en selecteerde drie babypakjes waaronder dit dotje .
Dat had heel wat voeten in de aarde en resulteerde weer in dagenlang chatten omdat de punten wederom niet voor aftrek in aanmerking bleken te komen terwijl intussen de favoriete babypakjes van de radar gingen wat bovendien nog een keer gebeurde omdat de helpdesk : B/CARE , mij steeds afscheepte . Want de vraag past niet in een van hun standaard vakjes zodat die afdeling door mij voortaan WHO CARES genoemd wordt .
Ten lange leste meldde een dame dat de computer waarop besteld werd niet in Nederland stond , wat uiteraard klopte . Een lieve vriendin ingeschakeld die met mijn gegevens dat klusje wel zou klaren en met wat op en neer ge-app leek het over rozen te gaan totdat in het eindstadium mijn card niet werd geaccepteerd . Op die dag is de baby geboren dus heeft mijn vriendin een vijfde keus pakje op een andere betaalwijze geregeld uiteraard zonder bonuspunten korting.
Ik was ziedend omdat 4 leukere pakjes weg waren , de poging mislukt en aan de miserie nog geen eind omdat mijn hele avond weer verpest werd door chatten hoewel volgens de geleerde achter de chat ons contact zeker en vast zou resulteren in een oplossing bij de na-verwerking van de bonuspunten zodat ik die alsnog gerestitueerd zou zien.
Helemaal opgemonterd en vol optimisme had ik intussen mijn weg gevonden en begon dat webshop loeren onderhand leuk te vinden zodat ik besloot nog maar eens iets te bestellen ,eigenlijk als test , wat wonderwel lukte… zonder enig probleem bestelde ik zelf vanaf mijn eigen laptop vanuit Frankrijk een trui die daags daarna bij de buren werd afgeleverd ; dus dat kan wel degelijk ondanks het standaardantwoord van de helpdesk . Aan het resterend puntental kon ik vaststellen dat de verrekening van het babypakje had plaatsgevonden , maar ook dat mijn nieuwste aanwinst toch nog bijna voor niets was ; reden tot tevredenheid , althans dat dacht ik .
Daarna kwam de verwarring pas echt op gang omdat de jonge ouders het pakje al hadden [ geen wonder het was de laatste keus ] waarop ze mij vroegen of ze het mochten retourneren zodat ik iets anders kon uitzoeken , wat me prima leek.
LEEK dus, want hoewel ik dacht de kunst van bestellen nu meester te zijn na de succesvolle levering , en tevens de collectie babypakjes intussen aardig was aangevuld waardoor ik drie veel leukere pakjes in de wacht heb staan is dat probleem na 3 weken nog niet opgelost en ook mijn selectie noodgedwongen alweer enkele malen veranderd. Het werd dit schattige setje , net nieuw binnen en 5 stuks .
Het bestelformulier heeft hier 4 dagen open gestaan op de laptop terwijl ik al evenzovele dagen heb zitten chatten ; gesprekken die nooit tot een oplossing leiden omdat een geval zoals het mijne niet voorkomt op de lijst van standaardantwoorden welke ik inmiddels minimaal in tienvoud heb mogen ontvangen .
Daarna komen er telkenmale twee tijdelijke dooddoeners : A Ik speel het door naar mijn collega of B Het chatbericht wordt beeindigd . Beide frustrerend , waarna er een heuse email komt dat er aan gewerkt wordt.
Niet dus… ik was gisterenavond laat , na 12 !!!! en dat lieg ik niet pogingen tot bestellen , nog net zover en waarschijnlijk zouden alle leuke pakjes alweer weg tegen de tijd dat er bij de #BIJENKORF# iemand wakker wordt vermits dat ooit zou gebeuren ; ik had de hoop al opgegeven .
Om half 1 vannacht na die 12 pogingen stuurde ik een wanhoopskreet naar de Internationale Creditcard Service en daarna kroop ik in bed ; helemaal over de flos uiteraard , doch vanochtend lukte de bestelling van het nu favoriete pakje plots in een keer , zij het zonder aftrek van die beroemde bonuspunten . Nu rest mij nog de mogelijkheid tot weer eindeloze chatsessies om mijn recht te halen ; ik zie er nu al tegenop …… maar ja , zuinig en principes .
Het was nogal aardig koffie paniek hier vanochtend.
Schat die altijd voor het ontbijt zorgt had de nespresso gevuld met de fles water die op het aanrecht stond te weken want ik sodastream flessen ( eco). En zet die elke twee dagen in de week met soda en azijn.
Enfin. Jullie raden het al. En ik had nog 5 capsules want er moeten boodschappen worden gedaan. De koffie rook erg vreemd zodat ik in de gaten had waaraan dat lag voordat ik dronk. Fles water en reservoir uitbundig schoongespoeld en voordat ik iets kon zeggen zat er weer een cup in. Echter… er zat natuurlijk nog zooi in de leidingen. Zo verdween de derde kop koffie in de gootsteen. De machine moest grondig doorgespoeld maar deed het ineens niet meer.
Even nagedacht en ik kwam op het idee om eerst de espresso uitgang te proberen. Dat lukte. En daarna de gewone ook weer. Nu hadden we nog 2 capsules. De eerste daarvan smaakte ook raar en zonder schuim…. in de gootsteen ermee .
Toen hadden we er nog een …. net zoals het liedje van Drs P met de wolven. Dat kopje hebben we gedeeld. DOCH schat herinnerde zich dat hij een pak koffie had gezien in de lade met taartenbak ingrediënten waar hij af en toe chocolade uit pikt. De koffie is voor tiramisu ed. En nu hebben we ouderwetse koffie kunnen drinken , met filter en thermoskan. Want een verslaafde zoekt tot hij vindt. Koste wat kost . Dat pak koffie blijft zolang niet goed.
TOEVAL BESTAAT WEL. Vandaag een reuze gezellig uitstapje naar StTropez. Hoewel maar 7 km komen we er zelden en in coronatijd al helemaal niet ; te druk. Momenteel is er Regatta met deze week de moderne tall- ships wat zeer indrukwekkend is. Tevens hadden we onze vrienden , die we ook al 2 jaar niet gezien hebben , afgesproken aan de haven om daarna heerlijk te gaan lunchen in ons favoriete restaurantje waar we al zo n 45 jaar komen en ik alleen maar mossels eet omdat die daar niet te evenaren zijn. Aan tafel verraste Hans mij met ….. ???? Willem vroeg of ik twee oorbellen had , wat ik bevestigde. Echter: ik had er nog maar een in. Tijdens het promeneren langs de haven had ik Hans stevig aan de arm om niet te struikelen , waarschijnlijk tegen zijn schouder geschuurd en een oorbel verloren. Het zijn clips. Terug lopend richting restaurant zag mijn schat een oorbel op straat liggen , raapte m op , zei tegen Willem : ik vind hier een parel , en stak m in zijn broekzak niet wetende dat het mijn oorbel was. Op zulke dingen let hij nl nooit want ik heb al eens een vol jaar met een nieuwe bril gelopen zonder dat hij het zag , doch hij zag wel iets al wist hij niet wat omdat ik in zijn ogen steeds zo knap was. De hele familie lachen natuurlijk ; zij waren wel op de hoogte , het was een test. In Brabant noemen ze dat : zonder erg. Oftewel nergens geen erg in = niets in de gaten. Zo ook met de oorbel die toen Willem die het wel opmerkte , concludeerde dat die oorbel de mijne moest zijn . Toeval bestaat.
Na een mooi en lang zomer seizoen waarin wij zelden ergens anders eten dan op het strand of thuis in de tuin met vrienden en / of familie is de tijd weer aangebroken om af en toe eens op restaurant te gaan .
In het seizoen is dat eigenlijk een no-go want te druk , niet bijster goed wegens tijd en aandacht gebrek en vaak twee zittingen zodat je van tafel gekeken wordt. Onze tijd om te genieten is nu aangebroken, en dat was vanmiddag.
Een meer dan uitstekende lunch bij # La Forge#in Ramatuelle. Italiaans / mediterraan en geen pizzeria. Pizza’s bestel je in hun ‘ zusje ‘ Het Atelier’ waar men ook Italiaanse delicatessen verkoopt en je terecht kunt voor anti pasti , glaasje wijn of koffie ; alles van topkwaliteit .
We aten : 2 x een velouté van jonge gele paprika met groene asperges, truffel en in het midden een ei dat gepocheerd was in een aardappelpuree jasje met knapperig korstje. Ik breek me al de hele middag het hoofd hoe ze dat voor elkaar krijgen , mijn schat had kroketjes met krab wat hem herinnerde aan de beroemde garnaalkroketten in Knokke en zo kwamen we aan de praat met een buitengewoon gezellig Bels echtpaar uit Cavalaire. Zo n leuk stel , alsof we elkaar al jaren kenden.
Daarna alle drie een licht lunchgerecht, ik een Risotto met truffel , cèpes en coquilles st Jacques , en de twee heren een soort van rechtopstaande cannellonis
met overheerlijke carbonara vulling , zeer fijn gekruimelde spekjes en bestrooid met pecorino.
Toetjes : De jongens iets heel aparts met Ricotta, pistache en cacao en voor mij panacotta met kleine kersjes en een zalig zalfje . Espressootje toe en alles overgoten met Chianti Classico . Een omweg meer dan waard .
Had ik die zwijnen achteraf toch nog lekker te pakken , met de nadruk op lekker. Nadat ze ons maanden de stuipen op het lijf gejaagd hebben waren ze plots van de een op de andere dag verdwenen. Later kreeg ik nog een schrijven van dat maffe comité hier op ons park dat de zwijnen op kosten van de bewoners- bijdragen waren opgeruimd . Aan mijn hoela…… in hun eigen vriezers en verkocht aan de plaatselijke restaurateurs zei ik nog tegen schat en daar kon ik wel eens gelijk in hebben.
Ik leg uit: vanmiddag gingen we voor een authentieke Franse zondagslunch die ook op de culturele werelderfgoedlijst staat , naar het favoriete restaurant vlakbij ons park gelegen in de wijnvelden nabij de bosrand en de heuvel , daarmee de ideale plaats om paddenstoelen te zoeken en eveneens de habitat van hele volksstammen zwijnen.
De kaart was zoals gebruikelijk weer veelbelovend , de kwaliteit ongeëvenaard en prijs/ kwaliteit verhouding meer dan correct.
Mijn persoonlijke keus viel op een voorgerecht van zacht gegaarde paddenstoelen met lichte crème en als hoofdgerecht : Wilde Zwijnenpoot in rode wijnsaus.
Broer nam Kalfsfilet en mijn schat Zwezerik.
Na het copieuze vreetfestijn tafelden we nog even na met de waardin . Aangezien ik weet dat dit restaurant altijd met verse en huisgemaakte producten werkt vroeg ik voorzichtig naar de herkomst van het zwijn.
Hun vlees komt immer uit de Aubrac waar de chef geboren is , doch staat dat gebied niet bekend om zwijnen dus vandaar…..Aarzelend kwam het eruit. Het is restaurateurs verboden om vlees van de jager te verkopen tenzij een ingewikkelde en dure keuringsprocedure gevolgd wordt welke het vlees duurder maakt dan de woekerprijs van de poelier…..maar , zei ze met een vette knipoog; we hebben hier half/ half. Toen wist ik genoeg. Malser Zwijnenvlees heb ik nog nooit geproefd. En zo heb ik vermoedelijk een van de treiteraars zijn poot opgepeuzeld. Eindelijk gerechtigheid. Lekker puh .
[ zie mijn column ]
woont zij al sinds de jaren vijftig in eveneens twee vissershutten aan de baai achter het kerkhof . Voor de duidelijkheid : De witte hutten zijn van BB , de okerkleurige van onze vriend zijn weduwe .
TOEVAL BESTAAT WEL. Vandaag een reuze gezellig uitstapje naar StTropez. Hoewel maar 7 km komen we er zelden en in coronatijd al helemaal niet ; te druk. Momenteel is er Regatta met deze week de moderne tall- ships wat zeer indrukwekkend is. Tevens hadden we onze vrienden , die we ook al 2 jaar niet gezien hebben , afgesproken aan de haven om daarna heerlijk te gaan lunchen in ons favoriete restaurantje waar we al zo n 45 jaar komen en ik alleen maar mossels eet omdat die daar niet te evenaren zijn. Aan tafel verraste Hans mij met ….. ???? Willem vroeg of ik twee oorbellen had , wat ik bevestigde. Echter: ik had er nog maar een in. Tijdens het promeneren langs de haven had ik Hans stevig aan de arm om niet te struikelen , waarschijnlijk tegen zijn schouder geschuurd en een oorbel verloren. Het zijn clips. Terug lopend richting restaurant zag mijn schat een oorbel op straat liggen , raapte m op , zei tegen Willem : ik vind hier een parel , en stak m in zijn broekzak niet wetende dat het mijn oorbel was. Op zulke dingen let hij nl nooit want ik heb al eens een vol jaar met een nieuwe bril gelopen zonder dat hij het zag , doch hij zag wel iets al wist hij niet wat omdat ik in zijn ogen steeds zo knap was. De hele familie lachen natuurlijk ; zij waren wel op de hoogte , het was een test. In Brabant noemen ze dat : zonder erg. Oftewel nergens geen erg in = niets in de gaten. Zo ook met de oorbel die toen Willem die het wel opmerkte , concludeerde dat die oorbel de mijne moest zijn . Toeval bestaat.
