VK
PAYS DES OCRES [ 40 X 40 ong ] 125 ,- e
PAYSAGE DANS LE HAUTE VAR [ 28 X38 ong ] 75,- e
PLATEAU DE VALENSOLE [ 35 X 40 ong ] 75,- e
VK
CHEZ LE VIGNERON [40 X 50 ong ] 125,- e
VK
VK
VK
PAYS DE SAULT [ 1.20 X 0.80 cm ] 250,- e
VK
CHAPELLE DES PÉNITENTS [50x 50 ] 125,- e
VK
STE ANNE 50 X 50 125,-e
VK
VK
CITADELLE EN HIVER [30 X 40 ] 75,- e
MOULIN DE GRIMAUD [ 40 X 40 ] 125,- e
VK
CHATEAU DE COGOLIN [ 25 X 30 ong ] 65,- e
VK
ABAYE DE SENANQUES [ 30 X 50 ong ] 75,- e
CALVAIRE de MALAUCENE 65,-
VK
CADAQUES 40 X 50 [ong] 75,- e
RUELLE A COGOLIN 85,- e
VK
PLACE DE LA FONTAINE studie , olieverf op geschept papier A 4 formaat 35,-
VK
VK
VK
LA PETITE FONTAINE [30 X 40 ong ] 85,-
JEU DE BOULES [ 30 x 40 ong. ] 85-e
MARKT RAMATUELLE [30X 40 ong. ] 75,-
VK
VK
ZICHT OP RAMATUELLE [40 X 40 ] 100,-e
PASTEL VK
VK
VK
VK
PRIVÉ
VIOLINES 30 X 40 [ ong ] 75,-
VK
VK
vk
VK
VK
VK
Intussen had ik op de drukke dag van de overdracht ook een telefoontje gehad van mevrouw de garagiste dat de Triumph gerepareerd en al op ons stond te wachten , 550 km ongeveer vanaf Gassin , en laat er nou net dat weekend een vervoersstaking zijn , of nou net…. dat gebeurt hier om de haverklap . Dan maar een auto huren bij het aanpalende benzinestation die we konden inleveren bij het dichtstbijzijnde vliegveld in de buurt van het reparatiebedrijf , wat wonder boven wonder geen problemen opleverde voor ons als buitenlanders . De eerste hobbel genomen , de hond achterin , vertrokken we om 8 uur s’ ochtends richting Voiron althans…. bij de eerste beste rotonde miste mijn schat het rode stoplicht en zag ik in een ooghoek met grote snelheid een motor naderen . Van pure schrik durfde ik niets te zeggen laat staan te gillen want een noodstop met zo’n klein autootje leek me een kamikaze stunt . Het liep goed af , de motor kon ons ontwijken en tot op heden heb ik een excuus wanneer ik weer eens KIJK UIT gil als ik ergens gevaar denk te zien ; steeds snoer ik hem dan de mond met de woorden : weet je nog , die motor? Twee zien meer dan een .
Binnen enkele uren waren de 550 km over de tolweg afgelegd met het kleine monstertje wat ook wel moest aangezien midi heilig is en alles dicht. Tom Tom bestond nog niet wat als gevolg had dat het nog een hele toer was dat vliegveld te vinden en elkaar onderweg niet te verliezen . Helma de beste kaartlezer voorop in de Triumph dus goed bij te houden door de volgauto. Volgende hobbel : Een totaal lege hal op het vliegveld , indien er iets te stelen was hadden we alles ongezien mee kunnen nemen en een auto-inleverpunt was al helemaal niet te bespeuren. Goede raad was duur …. sleutels in een enveloppe gedaan , briefje erbij waarin ook vermeld welke krassen en deukjes al op het wagentje zaten bij aanvang van de huur en die brief achter een balie gegooid , auto op de parking en God zegen de greep ; nooit meer iets van gehoord .
Daarna begon de vakantie , gezellig in het cabrioletje zouden we naar Isle sur Sorgue rijden , geheel binnendoor , om daar een weekend te spenderen aan antiekmarkt [ wereldberoemd ] en lekker eten . In dat dorp kwamen we sowieso al elk jaar tijdens onze vakantie in een geweldig leuk hotel midden in het dorp . Verrukkelijk eten , eigen parking , hond-vriendelijk en kamers op de begane grond wat voor mij een vereiste is . Vraag niet waarom , maar alles met een verdieping is een no-go , tenzij eerste etage met balkon… ik moet weg kunnen wat waarschijnlijk een gevolg is van een jeugdtrauma opgelopen bij brand in het huis van een vriendin .
Zondagmorgen eerst markt en daarna brocante , en daar ging ik helemaal los op aankopen voor ons nieuwe vakantie paradijs .
Een 17e eeuwse voordeur , 1.74mtr hoog precies de maat . Een zeer diepe zinken badkuip , empire model . Een leuk 12 delig servies , geel met bloemen
wat ik nog elke dag gebruik , en verder nog wat klein spul . Uiteraard paste al dat spul niet in de auto waar de naaimachines , de stoffen en voetbankjes van de deckchairs ook nog in zaten , onze weekendtassen , mijn schat , de hond en de bestuurder ; ik dus. Het grote spul kon bezorgd worden binnen enkele dagen voor de luttele som van 300 franse francs.
Kapje open de zon scheen , wat kon ons nog gebeuren , opgewekt aanvaardden we de tocht naar het nieuwe onderkomen , op de kop af 200 km waarvoor ik een uur of 3 had uitgetrokken binnendoor tot Aix en Provence en verder over de autoroute doch wederom te vroeg gejuicht want amper op de autobaan begon het te onweren en stortregenen zoals alleen maar mogelijk is in Zuid-Frankrijk ; het regent niet vaak maar als het regent is het serieus al wisten wij dat toen nog niet , nooit meegemaakt tijdens onze vakanties. Al rijdende samen de kap naar voren getrokken en vastgeklemd wat op zich al een gevaarlijk avontuur is maar bovendien zagen we geen hand voor ogen en begon de auto langzaam vol te lopen , we waren nat tot op het bot terwijl de passerende vrachtkolossen ons zo ongeveer van de weg af spoelden. Eerste parking eerste stop. Droge kleren uit de tassen in de kofferpak trokken we aan onder het afdak van het pompstation in de hoop dat we door het regengordijn min of meer onzichtbaar waren. Even afgewacht en weer de weg op . Spoedig begon het hele spel weer opnieuw en zo erg dat ik er bang van werd maar ook niet op de vluchtstrook durfde te gaan staan uit angst aangereden te worden en hoewel er velen de auto aan de kant gezet hadden reed ik met een km of 30 per uur vanwege de mini ruitenwissers op goed geluk verder . Inmiddels was ik zo koud en nat dat een tweede stop noodzakelijk was . Daar heb ik alles uitgetrokken , kreeg het jack van mijn schat over mijn natte lingerie waarna de reis vervolgd werd . De route door de bergen naar de kust leek me heilloos met het risico op vallende stenen en de linnen kap dus de enige optie leek doorrijden tot Frejus waar tot onze opperste verbazing de zon tevoorschijn kwam . Kap weer open … de prachtige route langs de kust maakte de hele dag weer tot een dag met een gouden randje…
Die donderdag 4 juni , de dag voor het bezoek aan de notaris verliep in eerste instantie wat stressvol omdat het door mij overgemaakte geld voor de zogenaamde onder de tafel betaling , wat ik in Nederland naar de CA rekening in LDF had laten overmaken nog niet binnen was , en laat dat geld nu juist bestemd zijn om de verkoper in contanten te kunnen betalen voor overname van allerlei onbestemde roerende zaken met als voornaamste doel de notariskosten te drukken. Na wat heen en weer getelefoneer dat toen nog via Rabo Parijs moest lopen had ik de verzekering dat we voor de notarisafspraak de som konden ophalen ; helemaal gerust waren we nog niet maar verder werd het een leuke dag van kennismaken met onze Engelse buurvrouw , die al tegen haar schoonzoon gezegd had : Het is nogal een luidruchtig stel , die Hollanders. Pffffff we lagen allemaal dubbel van het lachen want de oorzaak van de luidruchtigheid lag in het feit dat mijn schat de antenne en het dakraam van de kampeerbus gemold had aan een overhangende mimosa tak hetgeen met veel gegodver gepaard ging. .
Rustdag na alle drukte , beetje Barbecue-en op het terras , de tuin inspecteren en omdat je in het bos niet kan zien waar grenzen lopen waren om de meter kleine houten paaltjes geslagen zodat we in elk geval een bijna onzichtbare donkergroene afrastering konden installeren om te beletten dat de Fox-Terrier op jacht zou gaan . Uiteraard een steengoed excuus voor de territoriumdrift van de nieuwe bewoners ; wij dus.
Vrijdag 5 juni :
S’ Ochtends snel naar de bank , de verkopers kwamen om 10 uur na een rit van 5 uur over de route Napoleon met 4 personen in een klein Peugeotje dus die waren wel aan een koffie met croissant toe , waarna we richting notaris togen wat hier ook een hele belevenis is . Notaris in shorts , polo en blote voeten in bootschoenen , hier kan werkelijk alles zoals Conny Witteman ooit in een interview zei : St Tropez is een grote camping maar dan chiquer . De contracten kwamen op tafel , tafel ja , geen bureau en dossiers naar goed Frans gebruik opgestapeld op de grond tegen de wanden. Notaris spreekt een welkom uit en daarna : retteketet, retteketet , retteketet ..hieronder tekenen met complete handtekening . Volgende 16 pagina’s tralala etcetera tralala etcetera en onderaan elk blad een paraafje. Heeft u alles begrepen waarvoor u getekend heeft ? Braaf knikten we ja , maar geen idee vanwege het afraffelen en compleet overslaan van de meeste pagina’s ; we gingen ervanuit dat de zeer vriendelijke en eerlijke verkopers wel voor ons hadden geluisterd. En toen kwam het welbekende moment waarop onder de tafel nog een en ander geritseld moest worden en ook dat gebeurt bij de notaris hoewel hij zich dan even verwijdert met het excuus de papieren te gaan kopieeren .
Nadat alles tot volle tevredenheid van alle partijen verlopen was nodigde MONSIEUR ons allen uit , inclusief zijn vriend de notaris , voor een apero op een aangenaam terras want het toeval wil dat alle overdrachten waarbij ik naderhand als tolk heb geassisteerd ook steevast om 11 uur gepland waren met daarna de onvermijdelijke borrel.
Daarna zijn we met de vorige eigenaars gaan lunchen in een fijn restaurant ; vader en moeder zijn helaas overleden maar met de dochter en haar man hebben we nog steeds contact .
Aardpeer schaven , bestrooien met wat Paprikapoeder en in arachide olie bakken tot chips
een bergje vormen , bestrooien met grof Zeezout , en dik bedekken met geraspte Oude Kaas ,
dan laten smelten onder de grill
stukjes afbreken en knabbelen.
De exacte toedracht hoorden we die zondagsochtend toen haar ex de struiken kwam snoeien . Intussen was het ook hier winter , konden we ons min of meer reNa de gruwelijke aanvaring van het COMITÉ verleden week is er niets spannends meer gebeurd met betrekking tot de drie partijen die nu al twee jaar over elkaar heen duikelen ; te weten : MADAME . HET COMITÉ aangevoerd door Loekasjenko en DE POEDELS die proberen de zaak te sussen. Ook niets meer vernomen van het kort geding , de uitspraak of een eventueel beroep daartegen . Loekasjenko is verhuisd maar sluipt nog met enige regelmaat over het park en dat is hem geraden ook want uiteindelijk hebben we de nutsvoorzieningen betaald tot 1 mei en volgens hetgeen zij zeggen heeft iedereen behalve mijn vriendin en ik ook onderhoudskosten aan het ontslagen COMITÉ betaald , al kennen wij zo al zeker tien personen die niet betaald hebben , maar dit terzijde , ik ben nu eenmaal de kwaaie pief en alleen mijn naam wordt vermeld ; ze doen hun best maar…….
Gelukkig gebeurde er nog wel iets spannends waar om te lachen valt , tenminste als het niet zo triest was : ik zit zonder poetsvriendin alhoewel ze sinds oktober niet meer is geweest want ik had er geen vertrouwen meer in gezien het feit dat ze het niet erg nauw neemt met de Corona-regels . Die bewuste woensdagochtend in oktober ben ik bij een vriendin geheel binnen de regels koffie gaan drinken en heb 45 e klaargelegd aangezien ik niet geconfronteerd wilde worden met mijn poetshulp zonder masker maar met veel contacten . Wat ik echter niet wist omdat haar ex-vriend en onze trouwe steun en toeverlaat voor tuin- en overige diensten het niet had durven vertellen , is dat ze sinds de kroegen gesloten zijn elke middag met haar vriendinnen bij de food-truck zit , niet om te eten maar om te zuipen . Ze houdt sowieso van een biertje doch altijd na werktijd , daarom had ik geen argwaan. Twaalf uur kwam ik thuis maar de vogel was reeds gevlogen en wat bleek ? Mijn schat had stof gezogen en gedweild want de hulp was na een telefoontje van haar vriendin overhaast vertrokken met een of ander smoesje al wisten we toen nog niet dat het naar de foodtruck was . Die komt er hier niet meer in ……..
De exacte toedracht hoorden we die zondagsochtend toen haar ex de struiken kwam snoeien . Intussen was het ook hier winter , konden we ons min of meer redden zonder hulp en door een appje af en toe met de vriend kwamen we verder niets aan de weet . TOT Zondagochtend….. ik had een appje gestuurd omdat het hard nodig is wat bomen te fatsoeneren waarop onze vriend aangaf wel even te komen kijken ; hij bleef twee uur vanwege het ongelooflijke verhaal wat volgde , ook al maakte hij een opgeluchte indruk . Na een relatie van 16 jaar woont de poetsvriendin nog steeds bij haar ex op een boeren landje waar zeven mobiel homes staan . Ze gaat af en toe eens weg om ergens op een huis of hond te passen , dat is haar core-business , maar komt steeds ongevraagd terug omdat ze blijkbaar al haar verdiensten verzuipt en niets overhoudt om elders te huren… En nu komt het ……. Het alcoholgebruik heeft een ernstige vorm aangenomen sinds de lock-down wat inhoudt dat ze elke middag net voor of soms net na de couvre-feu ladderzat met de auto terugkeert , altijd met een slechte dronk en ruzie zoekend op de bank gaat liggen . Ze draagt niets bij aan de kosten en die goeierd van een ex heeft dan na zijn werk al boodschappen gedaan , kookt ook voor haar , terwijl ze niets opruimt en ook niet poetst . Daarna gaat ze ruzie zoeken met een mede bewoner van hun mini-parkje die zijn hond aangelijnd laat liggen wat zij als hondenvriendin ondenkbaar vindt . Maar het is een Rottweiler en er lopen daar ook kindjes rond ; toch maakt ze geregeld de hond van de buurman los waardoor heftige bonje ontstaat . Twee weken geleden is de bom gebarsten toen ze ladderzat thuis kwam met de auto op drie wielen , kennelijk een lekke band gehad , niets van gemerkt en met een totaal verwrongen velg heelhuids teruggekeerd een uur na de avondklok . Controle hier ???? Nooit van gehoord . Ze is direct naast de hond op de grond gaan liggen , of meer specifiek plat gevallen , om hem aan te halen waardoor wederom heftige ruzie ontstond , een telefoon kapot getrapt werd , geslagen , zelfs gebeten en dan bedoel ik niet de hond [ de wond was nog goed zichtbaar bij onze tuinvriend ] wat als gevolg had dat de eigenaar van het terrein die de scenes van de afgelopen maanden helemaal beu was onze vriend liet weten dat de vriendin per direct moest vertrekken omdat hem anders de huur van zijn fraaie plekje zou worden opgezegd . Met drie man hebben ze de dronken dame achter in zijn bestel-autootje geladen , twee hielden haar vast aan benen en hoofdhaar . Intussen is een vriendin gebeld met een verhuurcaravan op een camping waar de poets kon verblijven tot haar terugreis naar Engeland. De goedzak heeft na overleg met haar moeder met wie hij een heel goede band heeft ,een ticket gekocht voor de eerste vlucht naar het geboorteland en hoopt van harte dat ze nooit meer terugkomt . Bij moeder zit ze onder de plak en mag ze slechts een glas wijn per dag ; zeker geen bier dat leidt tot een agressieve dronk. De jongen is helemaal opgeknapt , heeft twee nieuwe wielen onder haar auto laten zetten , is nu naar zijn moeder in de Franse binnenlanden die hij vijf jaar niet heeft gezien en als hij terug is worden de overhangende takken gesnoeid.