Met de buren is het nooit meer goed gekomen.
Onze naaste buur, weduwe geworden,verkocht haar vakantiewoning waarvoor zij twee kandidaten had.
Aangezien wij zeer goed met elkaar opschieten gaf zij ons de keus uit de twee aspirant kopers die zij had.
De keus viel op een echtpaar van onze leeftijd en niet op een bareigenaar met Porsche en drie kinderen.
Na twaalf jaar hebben we hiervan nog steeds spijt.
Aanvankelijk troffen wij  elkaar enkele malen voor het welbekende Apero over en weer waarbij buurman steeds in slaap viel met het hoofd op tafel en buurvrouw steeds luidruchtiger roddelde over alles en iedereen.
Om hen in contact te brengen met de andere buren uit onze ‘coin’ had Oma een prettig etentje geregeld waarbij de andere buurman zong en zichzelf begeleidde op de guitar [ook toevallig zijn achternaam] het was uitermate gezellig met vier nationaliteiten aan tafel.
De Parelhoen met Zatte Pruimen viel ernstig in de smaak van alle genodigden .
De volgende ochtend ging de nieuwe buurman weer verder  met klussen en omdat buuf in de tuin aan het rommelen was ging ik even kletsen: CRUCIALE FOUT, maar dat wist deze Nederlandse Oma toen nog niet; nooit betreedt men onaangekondigd het heilige der heiligen van de Fransman : ZIJN DOMEIN
Buurvrouw vroeg me even binnen om de vooruitgang van de werken te bekijken en we troffen een foeterende buurman aan bij een ernstig golvend plafond.
Met enige bouwkundige achtergrond wees ik hem op het feit dat schroten nooit in dezelfde richting liggen als de balken.
DRIEWERF FOUT: een Fransman duldt geen kritiek en al helemaal niet van een buitenlandse vrouw .
Daarna is het nooit meer goed gekomen, maar de maaltijd was zeer geslaagd.

PARELHOEN MET ZATTE PRUIMEN

 

Een goede vriend van ons woont in twee vissershutten in St. Tropez waar hij een van de naaste buren is van de koning van Zweden en de vissershut van Brigitte Bardot: al wonen daar  alleen nog honden: BB is verkast naar een andere stek omdat iedereen in haar tuin kon kijken want het strand is vrij…
De hutten liggen aan een schitterende baai met rotsstrand voor de deur en wekken de jaloezie op van de miljardairs die hun meer dan riante behuizingen daar boven hebben aan de andere kant van het ezelspad waar je slechts met een Landrover of gelijkwaardig vervoermiddel kunt komen. De miljardairs hebben echter een toegang aan de Route des Salins.

 

Het huis van onze vriend is al bijna 200 jaar in de familie en hij is er ook geboren. De ene hut bevat een keuken, eetkamer met magnifiek uitzicht en een mini TV-hoek. De andere hut bevat twee slaapkamertjes een douche/toilet en opslagruimte.

Een lommerrijk terrasje met adembenemend uitzicht en verder is het mega grote terrein in gebruik als moestuin, wijngaard, olijf- en dadelplantage en met stip op één TOMATEN !!!!

 

 

De grote trots van onze vriend, waarvan hij meer houdt dan van zijn alcoholische dochter.
Behalve vrijetijdsvisser is hij gepensioneerd wiskundeleraar en beschikt dus over engelengeduld en een aardig pensioen, aangevuld met de centjes van zijn juist overleden moeder die hij naar goed Frans gebruik tot haar dood (97) heeft verzorgd. Doen ze allemaal hier want verzorgingstehuizen zijn schrikbarend duur en dat komt in mindering op de erfenis…
Elk jaar aan het begin van het vakantieseizoen komt de bovenbuur/miljardair, wiens in opspraak geraakte naam ik even niet noem – maar denk richting een geboren Saint-Tropezien en Olympique Marseille – een bod doen op het terrein met de vissershutten om zodoende zijn tuin uit te kunnen breiden tot aan het strand.

Dat strand waar hij overigens nooit komt omdat het poortje al vele jaren onbruikbaar is door de inwerking van de seizoenen. Hij heeft in 30 jaar niet gezwommen, sinds de dood van zijn vader; gevaarlijke stroming.

 

Mijn schat en de vrienden hebben het vastgeroeste slot gisteren geforceerd om in zee te gaan, waarna de broeken nat waren en enkele gasten in de blote bast met een handdoek om aan tafel zaten, hilariteit alom.
De buurman is begonnen met een bod van 5 miljoen en dat is intussen al opgelopen tot 10, of meer.
Evenals onze kompaan jaren geleden een zendmast heeft geweigerd die bereik zou moeten geven tot aan de jachten die in zijn baai liggen, heeft hij tot nu toe helemaal geen interesse in welk bod dan ook: de zendmast geeft straling dus niet goed voor zijn groente en wat zou hij moeten zonder zijn tomaten… Heel primitief geluk is voor geen miljoenen te koop.
Als wij daar gaan eten is het menu steevast hetzelfde:

 

Mosselen vooraf en sardijnen op de (nu elektrische i.v.m. brandgevaar) grill.
Super simpel, super vers, en in hoeveelheden waar je ‘U’ tegen zegt.
Zijn nieuwe Mosselcreatie: Moules Hans-Helma smaakte overheerlijk en ik heb 3 volle borden moeten eten; met minder kwam ik niet weg.

Om nog maar niet te spreken van de 15 sardijnen die ik heb weggewerkt en dat alles met Champagne…”

 

Sinds enige tijd hebben wij een nieuwe buurman .

President X van de grootste republiek van Europa.
Natuurlijk resideren wij onderaan de berg waarvan de top in zijn bezit is gekomen .  Af en toe is er wat reuring in de vorm van twee groene helicopters maar verder is het een rustige buur die wij niet te zien krijgen.
Zijn chateau  echter , met een oprijlaan een kasteel waardig is voor iedereen goed zichtbaar en het staat de goegemeente vrij om langs de hekken te wandelen en al dat fraais te aanschouwen ; en zodoende gaan wij geregeld een kijkje nemen met onze nieuwsgierige gasten.

Sprekend over chateau… het is een authentieke Provencaalse villa die heel lang geleden door Gunther Sachs von Opel is gebouwd en nadien megalomaan is opgeleukt door nieuwe protserige eigenaars waardoor het geheel nu oogt als een Griekse tempel hetgeen mij doet branden van nieuwsgierigheid naar het huidige interieur ; al krijg ik dat natuurlijk nooit te zien .

De oprijlaan is trouwens al een jaar of tien een heikel punt in de gemeente en dateert nog van de vorige eigenaar ; een Egyptische holding .Typisch gevalletje KLASSE JUSTITIE .  Onze burgemeester , die tot zijn 92 e in het zadel heeft gezeten en toen moeiteloos werd vervangen door zijn 30 jaar jongere vrouw , liet de aanleg van de maar liefst 13 meter brede oprijlaan oogluikend toe . Totdat een gepensioneerde Fransman die een kleine serre had aangebouwd en deze op last van de burgemeester moest afbreken , een zaak wilde aanspannen…. nooit meer iets van gehoord en iedereen in de omgeving verbouwt dat het een lieve lust is .

Het  was vroeg in februari, maar boven op de berg was de rozemarijn al in volle bloei [nog niet bij ons].
Een tuinman had de toegangspoort openstaan en ik trok de stoute schoenen aan : Uw baas is er toch niet , dus zou ik een beetje rozemarijn mogen plukken om mijn befaamde rozemarijnlikeur  te maken ? De tuinman, direct enthousiast vertelde over het recept van zijn moeder en wenste wel het recept van  mijn Oma om aan zijn moeder door te geven .

En zo kon ik direct aan de slag…

RECEPT ROZEMARIJN/TIJM OF OREGANO LIKEUR

Een beker Suiker, een beker sterke drank bv Wodka en een beker wilde Rozemarijn/Tijm of Oregano in een fles doen en een maand voor een zonnig keukenraam zetten en elke dag even omschudden.

Na die maand de fles aanvullen met de rest van de Wodka en nog twee maanden donker zetten. daarna is de likeur op dronk.

Naarmate hij langer staat en stroperiger wordt, wordt hij steeds lekkerder; heerlijk als digestief of bij maagpijn en keelpijn.