IN DE RUBRIEK COLUMNS EN BLOGS SCHRIJF IK KORTE VERHAALTJES AL DAN NIET MET RECEPTEN , MET HERINNERINGEN EN ANEKDOTES OVER MIJN HEDEN IN FRANKRIJK EN MIJN VERLEDEN IN BELGIE EN NOORD BRABANT .
TOEVAL BESTAAT WEL. Vandaag een reuze gezellig uitstapje naar StTropez. Hoewel maar 7 km komen we er zelden en in coronatijd al helemaal niet ; te druk. Momenteel is er Regatta met deze week de moderne tall- ships wat zeer indrukwekkend is. Tevens hadden we onze vrienden , die we ook al 2 jaar niet gezien hebben , afgesproken aan de haven om daarna heerlijk te gaan lunchen in ons favoriete restaurantje waar we al zo n 45 jaar komen en ik alleen maar mossels eet omdat die daar niet te evenaren zijn. Aan tafel verraste Hans mij met ….. ???? Willem vroeg of ik twee oorbellen had , wat ik bevestigde. Echter: ik had er nog maar een in. Tijdens het promeneren langs de haven had ik Hans stevig aan de arm om niet te struikelen , waarschijnlijk tegen zijn schouder geschuurd en een oorbel verloren. Het zijn clips. Terug lopend richting restaurant zag mijn schat een oorbel op straat liggen , raapte m op , zei tegen Willem : ik vind hier een parel , en stak m in zijn broekzak niet wetende dat het mijn oorbel was. Op zulke dingen let hij nl nooit want ik heb al eens een vol jaar met een nieuwe bril gelopen zonder dat hij het zag , doch hij zag wel iets al wist hij niet wat omdat ik in zijn ogen steeds zo knap was. De hele familie lachen natuurlijk ; zij waren wel op de hoogte , het was een test. In Brabant noemen ze dat : zonder erg. Oftewel nergens geen erg in = niets in de gaten. Zo ook met de oorbel die toen Willem die het wel opmerkte , concludeerde dat die oorbel de mijne moest zijn . Toeval bestaat.
Na een mooi en lang zomer seizoen waarin wij zelden ergens anders eten dan op het strand of thuis in de tuin met vrienden en / of familie is de tijd weer aangebroken om af en toe eens op restaurant te gaan .
In het seizoen is dat eigenlijk een no-go want te druk , niet bijster goed wegens tijd en aandacht gebrek en vaak twee zittingen zodat je van tafel gekeken wordt. Onze tijd om te genieten is nu aangebroken, en dat was vanmiddag.
Een meer dan uitstekende lunch bij # La Forge#in Ramatuelle. Italiaans / mediterraan en geen pizzeria. Pizza’s bestel je in hun ‘ zusje ‘ Het Atelier’ waar men ook Italiaanse delicatessen verkoopt en je terecht kunt voor anti pasti , glaasje wijn of koffie ; alles van topkwaliteit .
We aten : 2 x een velouté van jonge gele paprika met groene asperges, truffel en in het midden een ei dat gepocheerd was in een aardappelpuree jasje met knapperig korstje. Ik breek me al de hele middag het hoofd hoe ze dat voor elkaar krijgen , mijn schat had kroketjes met krab wat hem herinnerde aan de beroemde garnaalkroketten in Knokke en zo kwamen we aan de praat met een buitengewoon gezellig Bels echtpaar uit Cavalaire. Zo n leuk stel , alsof we elkaar al jaren kenden.
Daarna alle drie een licht lunchgerecht, ik een Risotto met truffel , cèpes en coquilles st Jacques , en de twee heren een soort van rechtopstaande cannellonis
met overheerlijke carbonara vulling , zeer fijn gekruimelde spekjes en bestrooid met pecorino.
Toetjes : De jongens iets heel aparts met Ricotta, pistache en cacao en voor mij panacotta met kleine kersjes en een zalig zalfje . Espressootje toe en alles overgoten met Chianti Classico . Een omweg meer dan waard .
Had ik die zwijnen achteraf toch nog lekker te pakken , met de nadruk op lekker. Nadat ze ons maanden de stuipen op het lijf gejaagd hebben waren ze plots van de een op de andere dag verdwenen. Later kreeg ik nog een schrijven van dat maffe comité hier op ons park dat de zwijnen op kosten van de bewoners- bijdragen waren opgeruimd . Aan mijn hoela…… in hun eigen vriezers en verkocht aan de plaatselijke restaurateurs zei ik nog tegen schat en daar kon ik wel eens gelijk in hebben.
Ik leg uit: vanmiddag gingen we voor een authentieke Franse zondagslunch die ook op de culturele werelderfgoedlijst staat , naar het favoriete restaurant vlakbij ons park gelegen in de wijnvelden nabij de bosrand en de heuvel , daarmee de ideale plaats om paddenstoelen te zoeken en eveneens de habitat van hele volksstammen zwijnen.
De kaart was zoals gebruikelijk weer veelbelovend , de kwaliteit ongeëvenaard en prijs/ kwaliteit verhouding meer dan correct.
Mijn persoonlijke keus viel op een voorgerecht van zacht gegaarde paddenstoelen met lichte crème en als hoofdgerecht : Wilde Zwijnenpoot in rode wijnsaus.
Broer nam Kalfsfilet en mijn schat Zwezerik.
Na het copieuze vreetfestijn tafelden we nog even na met de waardin . Aangezien ik weet dat dit restaurant altijd met verse en huisgemaakte producten werkt vroeg ik voorzichtig naar de herkomst van het zwijn.
Hun vlees komt immer uit de Aubrac waar de chef geboren is , doch staat dat gebied niet bekend om zwijnen dus vandaar…..Aarzelend kwam het eruit. Het is restaurateurs verboden om vlees van de jager te verkopen tenzij een ingewikkelde en dure keuringsprocedure gevolgd wordt welke het vlees duurder maakt dan de woekerprijs van de poelier…..maar , zei ze met een vette knipoog; we hebben hier half/ half. Toen wist ik genoeg. Malser Zwijnenvlees heb ik nog nooit geproefd. En zo heb ik vermoedelijk een van de treiteraars zijn poot opgepeuzeld. Eindelijk gerechtigheid. Lekker puh .
Het vinden van een goede poetsvriendin is hier aan de zuidkust nog niet zo makkelijk . In de 23 jaar dat ik hier verblijf heb ik er 8 versleten waarvan er maar een goed voldeed doch die vertrok na een seizoen naar Bourgondie waar ze ook vandaan kwam . Allemaal rekenden ze ook in die tijd al tussen de 15 en 20 piek per uur en als ze nou stevig door zouden werken kan ik daarmee ook nog leven , maar in bijna alle gevallen was dat niet zo.
Nr 1 was de dochter van de aannemer die tijdelijk kwam nadat ik een ongeluk had gehad , ik had er veel steun aan maar ze studeerde voor creche leidster dus vertrok .
Toen kwam nr 2 , en ik dacht een lotje uit de loterij… echter , ze kletste veel over haar leed met een vent aan de drank en losse handjes , wanneer het vakantie was bracht ze haar kind mee en tot overmaat van ramp kreeg ze een baby die ze ook nog meebracht ; heel jammer maar dat werkt niet natuurlijk.
nr 3 kwam , een Engelse die meer met de hondjes speelde dan poetste, een soort Martin Gaus, waar ik snel genoeg van had ook al ben ik een dierenvriend.
nr 4 maakte haar opwachting , zus van mijn vriendin , ze kwam uit Bourgondie om hier in een super-chique hotel te werken en in haar vrije tijd bij mij , ze was heel goed en kon bovendien op huis en dieren passen wanneer wij op vakantie gingen , echter: zij kreeg heimwee en vertrok.
Een of twee keer kwam haar dochter , goed bedoeld maar niet half zo goed.
Na deze kortstondige nr 5 kwam nr 6 , al even kortstondig , de dame die nu mijn buurvrouw is… ik zal de details besparen omdat ze vaak stiekem loert op mijn tijdlijn , ze is geblokkeerd maar kijkt via anderen . Dit fiasco was voor een keer.
nr 7 was de vriendin van de meestal vrijgezelle buurman , een schat die niet kon poetsen , alleen maar kletste met mijn schat over haar ongelukkig vorig huwelijk met een Nederlandse narcist die twee van haar 4 kinderen had meegenomen , de jongens , waarbij tevens een tweeling gescheiden werd . Opgeleid aan de academie als tekenlerares vond ze een post op het college in st Tropez… goed voor haar en ook voor mij omdat ik haar niet durfde opzeggen
Nr 8 maakte haar opwachting , Engelse en vriendin van een leuke man die hier wel eens in de tuin komt werken , goed voor de hond en de poes , maar kon niet van de fles afblijven waardoor het gebeurde dat ze geregeld afbelde als zijnde ziek waarna ik van haar vriend hoorde dat het oorzaak drank was ; toen kwam corona om de hoek en ik vond dat wat riskant daar zij vaak en teveel gelijkgestemden zag en toen de mogelijkheid daar was niet gevaccineerd wilde worden…
Een NO-GO voor ons.
Na deze pleiade van poetshulpen kwam een koffieklets vriendin op de proppen met een bureau , SHIVA geheten , een organisatie die door heel Frankrijk zit en werkt met cheque’s d’emploi , niet alleen voor poetsvriendinnen maar ook tuinmannen en anders-zinse klussen . Je betaalt maandelijks aan het bureau dat je alle administratie uit handen neemt en na belastingaangifte krijg je de helft van het betaalde bedrag terug van de impots .
Na de eerste aangifte april a.s. gaat het maandelijks en ik hoef er niets voor te doen want SHIVA helpt ook met de belasting perikelen.
Nu komt nog het mooiste van alles : na de belastingteruggaaf ben ik nog goedkoper uit dan ik met elke andere hulp ooit geweest ben aangezien ik ook nog ouderenkorting geniet
De nieuwe poetshulp [ nr 9 ] is vandaag begonnen , even vergezeld door de directeur van de vestiging SHIVA ste Maxime en wel met een goody-bag , waarin een deftig blok Savon Noir , schort met logo , handschoenen , logboek en andere prullekes .
Keurig wit werk , dus verzekerd .
Het huisbezoek van de dame van het bureau , een paar weken geleden heeft me een jongedame opgeleverd waarmee het direct klikt . Ongelooflijk…. zo blij als ik ben ; ze is precies zoals ik het bedoel. Ze poetst eco [ daar staat dat bureau ook voor ] met azijn , groene zeep en soda. Ze vroeg zelf om een tandenborstel en wattenstokjes voor de hoekjes en dweilt de hoeken op de knieen …. het lijkt wel jaren 50 bij mijn moeder. Ze is een schat waarin ik alle vertrouwen heb .
Roadtrip. Toen God de aarde schiep heeft hij van elk werelddeel het mooiste stukje afgenomen daarmee de Provence =Pacaland wat staat voor : Provence-Alpes- Cote d Azur aangelegd als zijnde de mooiste regio van de wereld. Nee ik ben geen chauvinist , Het is gewoon waar. Daarom hebben we geen enkele reden om elders op vakantie te gaan waardoor onze uitstapjes zich altijd in deze regio afspelen tenzij onvermijdelijk familiebezoek ons noopt naar het noorden af te reizen. Doch waar we ook heengaan , de vakantie begint bij de voordeur , de reis gaat altijd over de binnenste binnenwegen , we nemen alle tijd , komen door onverwacht leuke dorpjes waar rond het middaguur immer een uitnodigende auberge of restaurant lonkt. Onze voorkeur geniet een etablissement waar het bomvol zit met locals , werklui , pompiers en/ of politiemannen . In andere gevallen is het aantal Belse auto s op de parking een goede graadmeter. Onze trip vandaag had Isle sur La Sorgue als einddoel ; het Venetië van de Provence , een reuze gezellig dorp met veel te winkelen , antiekshoppen en lekkere restaurants ; we komen er al 40 jaar en vinden daar alles wat een vakantie voor ons veraangenaamt. Vanuit Ste Maxime waar we de gehate autoroute kruisen volgde de roadtrip een vooraf gepland schema ; met roze marker uitgezet op de kaart net als vroeger. Al zeg ik het zelf , ik ben een ster in kaartlezen maar houd een hele kleine oude TomTom achter de hand. Ergens in de Haute Var ontbrak een door mij uitgekozen dorpsnaam op elk routebord dus kwam Tom in actie. Hij maakte een fout , achteraf een magistrale. Het was half een , we wisten intussen dat we van de oorspronkelijke route waren afgedwaald en met vereende stemmen ( overigens altijd de mijne ) werd besloten het eerste beste dorp in te rijden omdat je in elk dorp een goede plat de jour kunt bekomen voor een habbekrats. Het werd VINON SUR VERDON Daar zijn we beslist niet voor het laatst geweest. Een bomvol gezellig terras. Bar Café Restaurant LE MISTRAL. Toppunt vriendelijke bediening. De wijn van het huis leek uit een sterrenchateau te komen , zo goed . Plat du jour : Parmentier de canard et aux cepes. Ik ben heel wat gewend ….. maar die kwam recht uit de hemel ; vermoedelijk heeft God die meegestuurd toen hij de Provence schiep. En dat voor : niet lachen ….14,60 pp. Masker mocht ook op het terras pas af aan tafel en QR code gescand. We voelden ons top naast de pompiers die naar ik aanneem ook een QR hadden. Een portie zo groot als een opklapbed en knisperend verse salade . On s ‘ Est regale. Wanneer we na onze mini- vakantie terug naar huis gaan voert de tocht wederom langs dit restaurant. De route wordt erop aangepast. Wie nu nog is geïnteresseerd in de schitterende route , grofweg van Avignon naar Ste Maxime kan nu verder lezen. Let op !!!!! Inclusief lunch ben je al snel 5 a 6 uur onderweg. Maar het loont de moeite. Trouwens ook om er een meerdaagse tocht van te maken. Campings en CH d H te over onderweg. DE ROUTE : va Ste Maxime ( en anders vice versa).
Ste Maxime- les Arcs-Taradeau-Lorgues -St Antonin-Entrecasteaux-Cotignac-Tavernes-Varages-la Verdiere-Ginaservis -HIER KWAM ERGENS VINON -St Paul de Durance-Mirabeau-Grambols-St Martin de Brasque- Cabrieres d’Aigues-Cuceron-Vaugines-Lourmarin-Bonnieux-Daarna stukje D900 en r.a..Lagnes-Isle sur la Sorgue. We hebben in het verleden met onze hippiebus alle dorpen al eens uitgebreid bezocht. Je raakt er in weken niet uitgekeken
De tweede dag van onze mini-vakantie viel ons een buitengewone ervaring ten deel omdat een zeer dierbare vriendin ons liet kennismaken met haar favoriete restaurant in haar al even fraaie dorp.
Nu wil het geval, en dat weten al mijn volgers , dat door mijn beperkte mobiliteit lekker lunchen op eenzame hoogte staat van mijn lijst betreffende hobby’s dus deze kans grepen we met twee handen aan .
Achter een sobere doch elegante facade waar een jongeman in Provencaalse dracht klaarstaat om het de gast ,maar ook het hondje van de gast [dat op speciaal verzoek van het zeer gastvrije comité van ontvangst mee naar binnen werd genodigd ] aan niets te laten ontbreken , heeft in enkele aaneengeregen 12e eeuwse panden een metamorfose op gebied van styling en interieur plaatsgevonden waar werkelijk aan elk detail, hoe klein ook , de uiterste aandacht is besteed ; dezelfde perfectie geldt ook voor het raffinement en de kwaliteit van de zeer gerenommeerde keuken .
Een middag verbleven we in zeer aangenaam gezelschap in het aardsparadijs der gourmands .
Als jullie nu het water langs de mond loopt bij de gedachte alleen al , kunnen jullie beter niet verder lezen , doch voor de ultieme lekkerbekken zal ik een korte beschrijving geven van het godenmaal dat ons ten deel viel .
Vooraf : 2x huisgemaakte Foie Gras waarin truffel en noten ,
1x voorgerecht zonder gluten :
3 kleuren flinterdunne bietenschijfjes rondom een bedje van roquette sla met gemarineerde perenpartjes en bietenmousse , waarop Burrata en daarnaast een karafje bosvruchtensaus ingekookt met balsamicoazijn.
1x Hoofdgerecht :
Tournedos met paddenstoelensaus en truffel ; bijgerecht , zeer licht geroosterde vijg met honing , portsaus en crumble
2 x hoofdgerecht : Lotte
met zeer fijne crumble van uitgebakken spekjes op een bedje van gestoofde prei en als bijgerecht couteaux waarin gemarineerde haddock .
Toetje :
1x Honingraatvormige mini-bakjes van witte chocolade gevuld met vruchten yoghurt mousse en cassis-ijs en:
1x rode vruchten rondom mousse met creme chantilly en sorbetijs apart gepresenteerd… en de schrijfster van dit artikel vragen jullie je af ? Een koffie en een paar hapjes van de tafelgenote .
Leuk stukje in het nieuwe nr van VSD , gewijd aan George Brassens wegens zijn 100 e geboortejaar.
Onze vriend die in Parijs de bistrot van zijn ouders uitbaat ,waar George Brassens niet alleen vaste gast was maar ook buurman , totdat een al te innige vriendschap van Brassens met zijn moeder , zijn vader die bokskampioen was ertoe bracht daaraan snel een eind te maken .
De zanger heeft er zelfs een chanson aan gewijd : BISTROT En de woorden CON en GROS DÉGEULASSE spreken in dit chanson voor zich.https://youtu.be/167cjgrzVuQ
Onze vriend echter houdt de herinnering aan Brassens in leven door elke geboorte- en sterfdag van de grote dichter en zanger te vieren met een hommage van zijn idool in zijn bistrot , een van de 100 originele bistrots du coin in Parijs.
Mijn schat en ik hebben een uiterst verschillende smaak op het gebied van alles wat ons via Canal Digital op TV wordt aangeboden en naar ik aanneem en hier en daar heb opgevangen zijn wij bepaald niet de enigen , wat de reden is dat wij over twee TV toestellen beschikken , een in de zitkamer en een in de keuken. Jullie snappen het al : de plaats van de vrouw is in de keuken en dus kijk ik daar naar de zaken die me interesseren terwijl ik multi-task , te weten : strijken , eten voorbereiden , taartje bakken of simpelweg aan de laptop. Er is echter een probleem wat al jaren en jaren speelt en nogal eens punt van discussie is : schat is zo doof als een kwartel en dientengevolge staan zijn schietfilms of sportcommentaren loeihard waardoor mijn programma , meestal talkshow , ook loeihard moet en mijn oren toeteren. Edoch…. ik was doodmoe gisteren en wilde graag de debatten volgen , liggend op bed , in de slaapkamer die in onze kleine boshut aan de woonkamer grenst . Schat keek wielrennen en besloten werd dat hij dat in de keuken zou volgen , lekker in het zonnetje met de tuindeuren open …….. en toen is zijn frankske gevallen want op enig moment stond hij aan mijn bed : schat , het is verschrikkelijk , wat een lawaai die TV ; nu snap ik het en je hebt helemaal gelijk , ik wordt er knettergek van . Ik hoefde niet eens meer te vermelden dat ik dat dus al jaren had want hij vervolgde meteen : Morgen haal ik van die dingen voor op mijn oren . We hadden die natuurlijk wel maar het snoer was niet lang genoeg . Er werd gegoogeld [ uiteraard door mij ] wat me op snoerloos en bluetooth bracht ; wij zijn beide A technisch en compleet digibeet .
Vanochtend begon het calvaire wat nog niet ten einde is .
Op naar Darty , de enige zaak in onze omgeving met goede service en dat moet wel want het zeer jonge personeel is niet bepaald deskundig. Ons probleem uitgelegd en de TV aangewezen die we daar een half jaar geleden gekocht hebben om onze nieuwe Canal Digital box op aan te sluiten , wat overigens ook nog niet gelukt is . Intussen begaf ik me naar de espressomachines maar werd al snel door mijn ega opgetrommeld omdat de winkeljuf hem geluidsboxen aan het aanprijzen was ..het moesten natuurlijk CASQUES zijn , dat woord kende hij niet blijkbaar [ veel te technisch ]. Toen was de keus snel gemaakt , niet de duurste , niet de goedkoopste . Weer thuis werd de sidetable waaronder de TV is opgesteld afgebroken [ ruimtegebrek in de hut ] , decoratie op de salontafel gezet , de boel verschoven en de installatie kon beginnen want het zou niet kunnen mislukken volgens de voortvarende verkoopster . Echter…. het stekkertje paste niet in het gaatje . De winkel is gelukkig maar 7 km rijden wat op zich een zegen is in Frankrijk dus mijn schat kon meteen terug. Probleem nog eens uitgelegd , er kwam een naar het zich liet aanzien slimmer heerschap aan te pas die hem een duurder type aanraadde wat zeker passen zou op onze Samsung ; nee…. proberen in de winkel op het evenbeeld van de onze was niet nodig; dit was het juiste exemplaar. Jullie raden het al : het stekkertje paste wederom niet in het gaatje . Gefoeter uit de zitkamer : ik heb er genoeg van ik ga morgen wel terug waarop ik opperde dat hij beter subiet terug kon gaan omdat die slimme jongeman nu in de winkel zou zijn en morgen misschien wel niet . Daar had ik kennelijk een punt en schat vertrok ten derde male. Gelukkig was ik niet aanwezig bij het winkelbezoek omdat hij gruwelijk tekeer gegaan is en erop stond dat de casques daar terplekke werden uitgeprobeerd . En ja hoor… er miste nog een verloopstukje. Nog 17,95 armer kon thuis de pret beginnen wat na enig gehannes lukte want uiteraard was het instructieboekje van de TV na een half jaar onvindbaar [ wat niet bij mij in bewaring gegeven wordt komt nooit meer boven water] Daarna volgde nog het opladen wat twee en een half uur zou duren en toen begon Boulevard , mijn guilty pleasure , wat ik altijd in de keuken kijk terwijl in de kamer Gordon Ramsey met veel lawaai zijn leerlingen instrueert . Met een superblije overwinnaarsblik , de koptelefoons op en de duimen omhoog keek hij om de hoek waarop ik accuut de slappe lach kreeg die nu , vele uren later nog niet over is…… Hij had weliswaar geluid in zijn casques maar ik nog steeds bijgeluid , al had hij dat natuurlijk niet in de gaten . We hebben er samen maar om gelachen want onze kennis schiet tekort . Wanneer het geluid van de TV wordt afgezet komt er uit die koptelefoon ook geen geluid meer. Dat wordt morgen boekje zoeken….. terug naar Darty wil hij niet meer en het gedownloade exemplaar telt 205 pagina’s .
Dat is me na 23 jaar Z Fr volkomen duidelijk geworden .
Wat er ook is gebeurd of hoe , aan hen ligt het nooit.
Hoewel …… denkend aan Sonja Bakker….. het komt in Ned ook voor. Ik leg uit :
Al enkele weken gekweld door algehele zwakte , duizelingen , sterretjes zien , clusterhoofdpijn , vastzittende nek , pijn op de gebroken wervels en flinke koorts had ik zaterdag de moed samengeraapt om naar de huisarts te gaan ; jawel dat kan hier ook op zaterdag. Ik heb deze dokter pas sinds januari dus is hij nog niet helemaal vertrouwd met mijn kwalen en schreef een bloedonderzoek voor.
Bloedprikken kan gewoon aan huis door de verpleegster die ons intussen door en door kent. Zij brengt de monsters naar het laboratorium waar men dezelfde avond nog de uitslag ophaalt.
Maar nu even niet in coronatijd , daar is het te druk , dus ga ik er niet binnen. Je weet maar nooit wat daar allemaal rondspookt.
De uitslag zou per mail komen. Net als de laatste keer in januari en vorige week voor mijn schat.
ECHTER…. er kwam een mail : mevrouw u bent bij ons niet bekend. Stuurt u even een kopie van uw identiteitsbewijs , Carte Vitale en Mutuelle.
Zelfs mijn echtgenoot vond dit zo n rare mail dat hij dacht aan een arnaque. Een blik op de website van het lab gaf een ander e-mailadres dan de afzender , dus daar maar eens heen gemaild of die flauwekul van hen afkomstig was en ik niet van plan ben om zomaar mijn gegevens door te sturen.
Er ging weer een dag overheen zonder de uitslag noch antwoord. Vanochtend : een factuur. : gelieve 35,- e over te maken omdat uw gegevens bij ons niet bekend zijn. Nou…… dan moet je 39’ koorts hebben en overal pijn. Veel minder is al genoeg om mijn toorn over je af te roepen daarom was mijn respons niet mals.
Of ze soms een foutje hadden gemaakt ? Ik ben al 23 jaar cliënt , een half jaar geleden ging het nog goed.
Uit fatsoen heb ik mijn nrs van de Carte Vitale en Mutuelle verstrekt en vermeld dat wanneer ik de uitslag niet per ommegaande ontvangen zou , ik in het vervolg naar het lab in de buurgemeente zou gaan.
Pfffffff dat was eruit en het was ook even snel geregeld.
Niet dat ze een foutje hebben gemaakt hoor. Maar wel een standaardbrief dat ze blij zijn dat ik voor hun lab heb gekozen en mijn gegevens correct zijn ingevoerd ……huh……
Dat is al jaren zo , de uitslag kwam meteen erbij.
Tjaaaaaaa aan hen heeft het niet gelegen. Waarschijnlijk een stagiaire.
Zoiets als ik bij Boulevard opving in het Sonja Bakker schandaal.
NOOIT TE OUD OM TE LEREN Hoe dom kun je nog zijn op mijn leeftijd ? Daar kwam ik vandaag op niet mis teverstane wijze achter . Elke middag na onze hoofdmaaltijd en het opruimen van de overblijfselen van het losbandig leven houden wij siësta ; als het heel warm is binnen in onze koele slaapkamer. Daar ik eerst nog de vaatwasser moet inladen arriveer ik meestal een minuut of 10 later bij de echtelijke sponde waar bij hoge uitzondering teckel James op de grond naast het bed ligt om zijn baas te beschermen tegen invloeden van buitenaf , s nachts wil ik dat niet en ligt hij in de woonkamer met zicht op het slaapvertrek ; wij hebben een Teckel met herder aspiraties . Reeds enkele dagen achtereen vond mijn schat dat er een onwelriekend luchtje met mij mee kwam dus vroeg hij of ik misschien mijn zweterige gymschoentjes gedragen en gedropt had in de slaapkamer. Nee geenszins…. espadrilles. De derde dag op rij met dezelfde constatering ben ik maar eens van het bed af gegaan, schoenen geïnspecteerd , maar nee. Nu kunnen jullie afhaken want het wordt onsmakelijk ! Gevraagd of schat mijn voeten wilde ruiken ; geen stank. Okay andersom. Ik zijn voeten. Ook niet…. ; mijn conclusie : dan is het de hond. Wanneer ik op bed stap springt hij rond om te kwispelen en mij te begroeten wat volgens mijn idee een gore luchtverplaatsing zou kunnen veroorzaken , daarmee was schat het eens . Vanochtend na het ontbijt : kinderbadje op de tuintafel en onze hond met overdreven watervrees een driedubbele wasbeurt laten genieten . Honden shampoo met nertsolie. Jaja. Daarna geföhnd en hij was weer splinternieuw. . Vanmiddag na het eten : de geur leek nog sterker want intussen rook ik het zelf ook. Als Detective Duurkoop heb ik alles afgesnuffeld en wat bleek ?????? Het bleken onze hoofdkussens welke ik normaal gesproken zeker elke twee maanden was , maar in dit geval heb ik ze een poosje geleden vervangen door Dunloppillo rubber kussens die zeer veerkrachtig zijn en nog niet gereinigd . En daarin zit m de kneep volgens mij. Wij gaan nogal eens met natte haren ( waarmee wij zeer goed bedeeld zijn ) naar bed en waarschijnlijk is dat gaan broeien. In mijn hele lange leven nog nooit zoiets meegemaakt en het ergste komt nog want na de hond moesten de kussens er ook aan geloven. Hup in de wasmachine en door stom toeval en groot geluk liep ik juist even naar binnen zodat ik ernstig zwaar geklapper waarnam waarna de kastdeuren van de wasmachinekast open sprongen. De machine ging aan de wandel. Schat keek voetbal , zijn stoel staat onder de stoppen kast en terwijl ik de kastdeuren kon tegenhouden schreeuwde ik hem toe de hoofdschakelaar uit te zetten . Net op tijd om groot onheil te voorkomen. Het eerste zeiknatte kussen ligt nu op een tuinstoel te drogen want het wasrekje is door het gewicht ingezakt. Het tweede kussen wacht op behandeling. Nieuwe kussens kopen is misschien toch handiger al is wassen in badkuip of kinderbadje ook een optie want het is een hele aankoop . Saai is het hier nooit.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok
TOEVAL BESTAAT WEL. Vandaag een reuze gezellig uitstapje naar StTropez. Hoewel maar 7 km komen we er zelden en in coronatijd al helemaal niet ; te druk. Momenteel is er Regatta met deze week de moderne tall- ships wat zeer indrukwekkend is. Tevens hadden we onze vrienden , die we ook al 2 jaar niet gezien hebben , afgesproken aan de haven om daarna heerlijk te gaan lunchen in ons favoriete restaurantje waar we al zo n 45 jaar komen en ik alleen maar mossels eet omdat die daar niet te evenaren zijn. Aan tafel verraste Hans mij met ….. ???? Willem vroeg of ik twee oorbellen had , wat ik bevestigde. Echter: ik had er nog maar een in. Tijdens het promeneren langs de haven had ik Hans stevig aan de arm om niet te struikelen , waarschijnlijk tegen zijn schouder geschuurd en een oorbel verloren. Het zijn clips. Terug lopend richting restaurant zag mijn schat een oorbel op straat liggen , raapte m op , zei tegen Willem : ik vind hier een parel , en stak m in zijn broekzak niet wetende dat het mijn oorbel was. Op zulke dingen let hij nl nooit want ik heb al eens een vol jaar met een nieuwe bril gelopen zonder dat hij het zag , doch hij zag wel iets al wist hij niet wat omdat ik in zijn ogen steeds zo knap was. De hele familie lachen natuurlijk ; zij waren wel op de hoogte , het was een test. In Brabant noemen ze dat : zonder erg. Oftewel nergens geen erg in = niets in de gaten. Zo ook met de oorbel die toen Willem die het wel opmerkte , concludeerde dat die oorbel de mijne moest zijn . Toeval bestaat.
POETSVRIENDIN
