BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BEZORGPERIKELEN UPDATE

UPDATE. En het kwam goed. Al hebben we het zelf moeten regelen. Voor dag en dauw uit bed. Eerst nog maar eens GLS Nederland gebeld. De telefoniste wist niets , kon niet doorverbinden en de baas had mijn mail van gisteren nog niet beantwoord. Op de bonnefooi naar Les Arcs gereden. 40 km waar je hier ruim een uur mee zoet bent en dan nog buiten seizoen in Corona tijd. Ik moet zeggen : een supervriendelijke magazijnbediende die me direct te hulp schoot want een stok en grijs haar doen hier nog steeds wonderen. Het track&trace nr had ik geprint dus zei dat menneke : het is afgeleverd madame. Ik zei ja , hier toch , want dat staat hier. Nee dus. Het was weer teruggebracht naar het point relais. De chauffeur heeft het binnengesmeten en gezegd dat hij het niet mee terugnam . Er was niet voor getekend want mijn naam stond er niet op. Ook geen adres en tel nr. Ik allang blij , en heb die knul vriendelijk bedankt. De zon begin ineens ook voor mij weer te schijnen toen we vrolijk en opgelucht koers zetten naar huis en het afhaalpunt ; notabene 2 km van onze woning . Het meisje van Point Relay maakte 100 excuses. Ze had het pak moeten openen om te zien of er een adres in zat . Dat wel dus. Maar dat was het adres van de factuur bij TAMPO TECHNIEK NEDERLAND. De fabriek van mijn zoon.
Nadat ze me gevraagd had of ik de inhoud kon omschrijven werd me het pakket overhandigd. Nee , ik hoefde ook niet te tekenen. Moraal van het verhaal : HOEZO EEN EUROPA ? Als het zelfs een wereldbedrijf als een pakketservice niet lukt om samen te werken met de buitenlandse collega’s en zij de klant van het kastje naar de muur sturen dan zal het in Europa ook wel nooit goed komen. Tis maar goed dat ik ieg mijn verstand nog op een rijtje heb.

 

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BEZORGPERIKELEN

#GLS# Bezorgperikelen .
Ik bestel een groot zeil voor mijn tonnelle
op maat gemaakt in Volendam en laat het bezorgen bij mijn zoon die een fabriek heeft in Valkenswaard . SO FAR SO GOOD
Mijn zoon denkt goed te doen en het naar mij op te sturen waarvoor ik uiteraard heel dankbaar ben . Maar uiteraard gaat het fout zoals alles wat naar mij gestuurd werd en wordt .
Er is nog nooit iets goed aangekomen tenzij met DHL .
MAAR #GLS# IS GEEN DHL , het kan er nog niet bij in de schaduw staan. En ook uit mijn contact met de Nederlandse #GLS# komt niets meer concreet dan een schadeformulier voor de verzekering. Maar ik wil mijn zeil en niet opnieuw aansluiten in de rij der wachtenden laat staan wachten op verzekeringsgeld.
Het zit zo : 19 februari wordt het pakket opgehaald bij mijn zoon , voorzien van mijn naam , adres , telefoonnummer en afhaalpunt ,omdat hier nooit iets aankomt . 26 februari volgt bericht aan mijn zoon : het pakket is onbestelbaar .
Ik nog geen argwaan en neem zelf contact op met #GLS# Nederland , met kopies van de papieren en een ander afhaalpunt of de mogelijkheid mij te bellen zodat ik het kan ophalen in hun depot in Frejus, 28 km dus te doen. Het weekend gaat eroverheen doch ik blijf elke dag mails sturen om er werk van te maken met het verzendnummer steeds erbij . Gisteren mail of ik WEDEROM dat nummer wil sturen. Toen heb ik er een gepeperd schrijven bijgedaan want door alles wat ik de laatste weken doormaak ben ik al redelijk opvliegend geworden. Vanochtend #GLS# mail uit Nederland : Het pakket is afgeleverd . Ik viel van mijn stoel , waar dan wel want niet hier en niets gehoord . Voor de zekerheid stuur ik mijn schat naar het afhaalpunt , maar nee , helaas , weer niets . Volgde nog enkele dwingende mails naar #GLS# Nederland maar daar hebben ze waarschijnlijk de pennen al laten vallen en zich naar huis gespoed. Toen maar eens gegoogeld op de bewuste #GLS# waarbij ik nogmaals van mijn stoel viel en hard op de feiten gedrukt werd. Track and trace bestudeerd en gezien dat mijn pakket de hele week op en neer is gegaan door de Var maar niet naar hier , en inderdaad vanmorgen is afgeleverd bij het grote distributie centrum in Les Arcs waar de nachttrein al klaar staat volgens mij .
Ook stuitte ik op een forum VOL klachten , te ongelooflijk voor woorden en gezien het ene sterretje wat ze hebben bemachtigd van de vijf die mogelijk zijn biedt hun manier van zaken doen weinig perspectief want ik heb ruim een uur met twee telefoons op twee verschillende nummers van hen in de wacht gezeten terwijl ik het forum begluurde . Direct heb ik opgehangen toen ik las INJOIGNABLE de kat was al dood voordat het onontbeerlijke voer was afgeleverd. Kennelijk komt #GLS# Nederland er ook niet door , geen mailadres te bekennen .
Hoor ik vanavond niets nieuws meer , waarvan ik gevoeglijk mag uitgaan dan rest geen andere mogelijkheid dan morgenochtend naar het distributie centrum in Les Arcs te rijden in de hoop dat het vannacht niet op de trein gaat. Maar je zult zien….. dan zit het al ergens in de buurt van Lotharingen of zoiets…….
Statistieken weergeven
107 Berichtbereik
Jos van den Hout en 1 andere persoon

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / DRONKEN POETSVRIENDIN

De exacte toedracht hoorden we die zondagsochtend toen haar ex de struiken kwam snoeien .                                                                                                Intussen was het ook hier winter , konden we ons min of meer reNa de gruwelijke aanvaring van het COMITÉ  verleden week is er niets spannends meer gebeurd met betrekking tot de drie partijen die nu al twee jaar over elkaar heen duikelen ; te weten : MADAME . HET COMITÉ aangevoerd door Loekasjenko en DE POEDELS die proberen de zaak te sussen.    Ook niets meer vernomen van het kort geding , de uitspraak of een eventueel beroep daartegen . Loekasjenko is verhuisd maar sluipt nog met enige regelmaat over het park en dat is hem geraden ook want uiteindelijk hebben we de nutsvoorzieningen betaald tot 1 mei en volgens hetgeen zij zeggen heeft iedereen behalve mijn vriendin en ik ook onderhoudskosten aan het ontslagen COMITÉ betaald , al kennen wij zo al zeker tien personen die niet betaald hebben , maar dit terzijde , ik ben nu eenmaal de kwaaie pief  en alleen mijn naam wordt vermeld ; ze doen hun best maar…….

Gelukkig gebeurde er nog wel iets spannends waar om te lachen valt , tenminste als het niet zo triest was  : ik zit zonder poetsvriendin alhoewel ze sinds oktober niet meer is geweest want ik had er geen vertrouwen meer in gezien het feit dat ze het niet erg nauw neemt met de Corona-regels .              Die bewuste woensdagochtend in oktober ben ik bij een vriendin geheel binnen de regels koffie gaan drinken en heb 45 e klaargelegd aangezien ik niet geconfronteerd wilde worden met mijn poetshulp zonder masker maar met veel contacten .  Wat ik echter niet wist omdat haar ex-vriend en onze trouwe steun en toeverlaat voor tuin-  en overige diensten het niet had durven vertellen , is dat ze sinds de kroegen gesloten zijn elke middag met haar vriendinnen bij de food-truck zit , niet om te eten maar om te zuipen . Ze houdt sowieso van een biertje doch altijd na werktijd , daarom had ik geen argwaan.  Twaalf uur kwam ik thuis maar de vogel was reeds gevlogen en wat bleek ? Mijn schat had stof gezogen en gedweild want de hulp was na een telefoontje van haar vriendin overhaast vertrokken met een of ander smoesje al wisten we toen nog niet dat het naar de foodtruck was .                     Die komt er hier niet meer in ……..

De exacte toedracht hoorden we die zondagsochtend toen haar ex de struiken kwam snoeien .                                                                                                Intussen was het ook hier winter , konden we ons min of meer redden zonder hulp en door een appje af en toe met de vriend kwamen we verder niets aan de weet . TOT   Zondagochtend….. ik had een appje gestuurd omdat het hard nodig is wat bomen te fatsoeneren waarop onze vriend aangaf wel even te komen kijken ; hij bleef twee uur vanwege het ongelooflijke verhaal wat volgde , ook al  maakte hij een opgeluchte indruk .                                          Na een relatie van 16 jaar woont de poetsvriendin nog steeds bij haar ex  op een boeren landje waar zeven mobiel homes staan . Ze gaat af en toe eens weg om ergens op een huis of hond te passen , dat is haar core-business , maar komt steeds ongevraagd terug omdat ze blijkbaar al haar verdiensten verzuipt en niets overhoudt om elders te huren… En nu komt het ……. Het alcoholgebruik heeft een ernstige vorm aangenomen sinds de lock-down wat inhoudt dat ze elke middag net voor of soms net na de couvre-feu ladderzat met de auto terugkeert , altijd met een slechte dronk en ruzie zoekend op de bank gaat liggen . Ze draagt niets bij aan de kosten en die goeierd van een ex heeft dan na zijn werk al boodschappen gedaan , kookt ook voor haar , terwijl ze niets opruimt en ook niet poetst . Daarna gaat ze ruzie zoeken met een mede bewoner van hun mini-parkje die zijn hond aangelijnd laat liggen wat zij als hondenvriendin ondenkbaar vindt .        Maar het is een Rottweiler en er lopen daar ook kindjes rond ; toch maakt ze geregeld de hond van de buurman los waardoor heftige bonje ontstaat .  Twee weken geleden is de bom gebarsten toen ze ladderzat thuis kwam met de auto op drie wielen , kennelijk een lekke band gehad , niets van gemerkt en met een totaal verwrongen velg heelhuids teruggekeerd een uur na de avondklok .   Controle hier ???? Nooit van gehoord .                                                Ze is direct naast de hond op de grond gaan liggen , of meer specifiek plat gevallen , om hem aan te halen waardoor wederom heftige ruzie ontstond , een telefoon kapot getrapt werd , geslagen , zelfs gebeten en dan bedoel ik niet de hond  [ de wond was nog goed zichtbaar bij onze tuinvriend ] wat als gevolg had dat de eigenaar van het terrein die de scenes van de afgelopen maanden helemaal beu was onze vriend liet weten dat de vriendin per direct moest vertrekken omdat hem anders de huur van zijn fraaie plekje zou worden opgezegd .                                                                                                                Met drie man hebben ze de dronken dame achter in zijn bestel-autootje geladen , twee hielden haar vast aan benen en hoofdhaar . Intussen is een vriendin gebeld met een verhuurcaravan op een camping waar de poets kon verblijven tot haar terugreis naar Engeland.  De goedzak heeft na overleg met haar moeder met wie hij een heel goede band heeft ,een ticket gekocht voor de eerste vlucht naar het geboorteland en hoopt van harte dat ze nooit meer terugkomt .  Bij moeder zit ze onder de plak en mag ze slechts een glas wijn per dag ; zeker geen bier dat leidt tot een agressieve dronk. De jongen is helemaal opgeknapt , heeft twee nieuwe wielen onder haar auto laten zetten , is nu naar zijn moeder in de Franse binnenlanden die hij vijf jaar niet heeft gezien en als hij terug is worden de overhangende takken gesnoeid.

 

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BUREN , eten met de buren

Met de buren is het nooit meer goed gekomen. We schrijven voorjaar 2004 .
Onze naaste buur, weduwe geworden , verkocht haar vakantiewoning waarvoor zij twee kandidaten had.
Aangezien wij zeer goed met elkaar opschieten gaf zij ons de keus uit de twee aspirant kopers die zij had.
De keus viel op een echtpaar van onze leeftijd en niet op een bareigenaar met Porsche en drie kinderen.                                                                                         Een ingenieur die enkele jaren voor zijn pensioen stond gehuwd met een tandartsdochter uit tweede leg , petit bourgeoisie al was dat in haar geval niet zo duidelijk.
Na al die jaren hebben we hiervan nog steeds spijt.
Aanvankelijk troffen wij  elkaar enkele malen voor het welbekende Apero over en weer waarbij buurman steeds in slaap viel met het hoofd op tafel en buurvrouw steeds luidruchtiger roddelde over alles en iedereen al ging ons toe nog niet direct een lichtje branden .  [ het bleken stevige drinkers ]              Een apero-dinatoire begint gewoonlijk rond een uur of zeven s’ avonds en wordt altijd afgesloten door hapjes , een hartige taart of pizza , maar daar deden de buren niet aan wat betekent dat je rond negen uur met drank op en een lege maag weer kon vertrekken . Echter na een week of twee over en weer stelde men voor om zaterdag dan samen te gaan eten , uiteraard met gedeelde kosten , in een Italiaans restaurant . Ik wist wel een aardig adresje en omdat de nieuwe buuf ook niet in buurman ’s auto mocht rijden ging ik met haar naar de markt om daarna ook meteen te reserveren bij de Italiaan .   Zaterdag brak aan en we moesten met hen meerijden ; dames achterin , die vent reed als een gek ondanks de thuis al genoten aperitiefjes dus ik stond doodsangsten uit bij al die inhaal-capriolen op onze bochtige en smalle wegen en ik was God dankbaar dat we het er levend hebben afgebracht al was het etentje bepaald niet voor herhaling vatbaar.                                          Voor de nieuwe buren betekende Italiaans eten : Pizza . Daar had ik me heel iets anders bij voorgesteld . We kregen de mooiste tafel van het restaurant , een ronde , in het midden van de zaak . De kaart werd aangereikt , maar dat was kennelijk niet nodig omdat buurman direct het woord nam zonder iemand iets te vragen . Nee….. aperitief niet nodig …… een voorgerecht nemen we ook niet , wij stomverbaasd durfden niets te zeggen al  begonnen we ons al ongemakkelijk te voelen  …… vier maal pizza Marguerita …… ik viel zo ongeveer van mijn stoel . Enfin , we besloten het maar gelaten over ons heen te laten komen doch toen gevraagd werd of de dessertkaart nog moest komen werd mijn schat wakker en waagde te zeggen :                                           Ik heb geen voorgerecht gehad dus in elk geval neem ik een toetje , uiteraard volgde ik waarna ook het tweetal koos voor een nagerecht want de rekening zou gesplitst worden zonder fooi; een Fransman geeft zelden fooi omdat dat in de prijs is inbegrepen hetgeen maakt dat Nederlanders in onze regio zeer geziene gasten zijn ; wij staan erom bekend dat we de meest gulle gevers  zijn op dat gebied .                                                                                                        Ik geloof niet dat ik me al ooit zo gegeneerd heb in een restaurant want het was geen Pizzeria .

Om nieuwelingen in onze coin in contact te brengen met de andere buren  regel ik altijd een prettig etentje  waarbij ook altijd de andere buurman aanwezig was . Hij zong waarbij hij zichzelf  begeleidde op de guitar [ook toevallig zijn achternaam] het was  die zondagavond uitermate gezellig met vier nationaliteiten aan tafel en de nieuwe buurvrouw [ oorzaak drank ] had bijzonder veel aandacht voor de knappe charmante gitaar spelende buurman die bovendien ook nog zoet gevooisd was .
De Parelhoen met Zatte Pruimen viel ernstig in de smaak van alle genodigden .                                                                                                                             Het hoeft geen betoog dat de algemeen ingeburgerde retour bij het nieuw aangekomen tweetal nooit heeft plaatsgevonden .

De volgende ochtend ging de nieuwe buurman weer verder  met klussen en omdat buuf in de tuin aan het rommelen was ging ik even kletsen: CRUCIALE FOUT, maar dat wist deze Nederlandse Oma toen nog niet; nooit betreedt men onaangekondigd het heilige der heiligen van de Fransman : ZIJN DOMEIN
Buurvrouw vroeg me even binnen om de vooruitgang van de werken te bekijken en we troffen een foeterende buurman aan bij een ernstig golvend plafond.
Met enige bouwkundige achtergrond als architectendochter evenals architecten ex , wees ik hem op het feit dat schroten nooit in dezelfde richting liggen als de balken.
DRIEWERF FOUT : een Fransman duldt geen enkele  kritiek , van niemand en al helemaal niet van een vrouw in dit geval een buitenlandse wat de zaak aanzienlijk heeft verergerd in de buren relatie .
Daarna is het nooit meer goed gekomen met onze eerste                              VOISINS D’ENFER..

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / PRIJS DEN DAG NIET ETC ETC

Wat een dag weer , Frankrijk op zijn smalst .                                                      Lonkte vanochtend een zonnige dag en een lege agenda waardoor een zorgeloze dag met siesta in het verschiet leek te liggen , kwam er al snel een kink in de kabel waarmee Oma’s spreekwoord :Prijs den dag niet voordat het avond  is , meteen bewaarheid werd .                                                                        Ik stond nog in de potten te roeren toen pling pling pling driemaal dus , mij naar de mobiel deed grijpen want dit kon niet anders dan belangrijk zijn ; en jawel hoor ………..                                                                                                                  Mijn zoon via whatsapp , hij heeft vorige week de nieuwe luifel voor de tonnelle opgestuurd en het Point Relais colis in het naburig dorp weigerde het aan te nemen .   Aan huis bezorgen is hier al helemaal een heilloze missie , dat is nog nooit gelukt , een poort , een berg op mocht die poort al opengaan , dat is tijdrovend dus onbegonnen werk . Briefje in de bus of sms je ? Nooit van gehoord .                                                                                            Intussen stond mijn braadworst zo ongeveer aan te branden terwijl ik met de Iphone in de hand naarstig op zoek ging naar een ander afhaalpunt terwijl mijn zoon maande tot haast ; die wilde dat pak ook niet terug .          Nu heb ik vele jaren bij Diesel Nederland gewerkt op de klanten- en klachtenservice wat maakt dat ik behoorlijke kennis heb van vervoerders en de een biedt beduidend meer service dan de ander. Dit bedrijf waarvan ik de naam niet zal noemen is kennelijk niet zo intelligent om uit te zoeken middels hun Franse vestiging , hier 30 km vandaan , bij welk afhaalpunt ze dan wel zouden moeten bezorgen .                                                                             Mijn eten was intussen koud , ik zat binnen met mijn bord omdat de zon mijn scherm verblindde en schat zat in zijn uppie buiten te eten…. de sfeer was op zijn zachtst gezegd niet aangenaam .

Na het eten heb ik zelf de klantenservice van die club een mail gestuurd dat ze hun huiswerk beter moeten maken want het Point Relais is slechts anderhalve km verwijderd van onze woning. Het mooiste aan dit verhaal is dat ik daar ter plekke vanmorgen al een boek binnen heb gekregen wat ik dinsdag heb besteld , via DHL die kennelijk wel weten hoe het werkt in EEN Europa.

Antwoord had ik nog niet meteen , dus blij gemoed de restanten van het losbandig leven opgeruimd en pling pling….mijn  zoon weer of het was geregeld want hij komt om in het werk wat in deze tijd een groot goed is . Hem geantwoord dat ik het wel dacht op te lossen.                                                      Doch ….. toen zag ik in mijn ooghoek een mail van MADAME . Vanochtend heb ik haar wat kopies moeten sturen van de taxe foncieres , mijn opstalverzekering en de staat van het elektrisch circuit hier ter plaatse ; heeft ze nodig om haar park te verzekeren en de vuilophaaldienst .              Dat bleek dus dik in orde maar ze zou graag wat aanvullende informatie hebben over de boevenclub van de dictator die haar bij het kort geding goed van pas kan komen en omdat ik het bloed van die club hier wel kan drinken ben ik zo vals geweest mijn hele middag te besteden aan het zoeken naar foto’s , de juiste data van verrichte werken en kopies van boekhouding en statuten voor zover ik er de hand op heb kunnen leggen in de afgelopen anderhalf jaar. Ik voel me een beetje een verrader , heb pijn in mijn rug en geen siesta gehad , maar alles voor het hoger doel .                                                  Juist toen ik de laptop dicht wilde slaan kwam bericht van de vervoerder om het verzendingsnummer …… grrrrrr  wie is daar zo dom?  Ik had bij mijn mail de berichten van hen aan mijn zoon toegevoegd…..Nog maar eens op herhaling , het nummer in chocolade letters vermeld en nogmaals het juiste afhaalpunt gevolgd door : Nog een prettige avond juffrouw , al was dat niet van harte .

Nu maar eens even lekker zitten met een sinaasappel en Boulevard… dat maakt het hoofd van leeghoofden leeg .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / 4 / met horten en stoten

Na het enerverend weekend van de bezichtiging 19 mei 1998  en belofte tot aankoop van de boshut volgden 2 extreem drukke weken van allerlei aankopen voor het nieuwe vakantieverblijf terwijl ik ook nog de tweede week moest afronden van mijn intensieve taalcursus Frans.                                    Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid en mijn werkgever Diesel Benelux betaalde dat buitenkansje in het kader van een regeling voor werknemers boven de 45 jaar , die een aantrekkelijk belastingvoordeel gaf. Win win situatie voor alle partijen .                                                                    Uiteraard is een middelbare school basiskennis onontbeerlijk voor zo’n cursus want anders red je het echt niet in twee weken , doch in die vervolg week kon ik al aardig met de  Franse bank , de notaris  , en een Franse  camping bellen om een en ander te regelen.                                                               Op die camping bestierd door heel lieve mensen hadden we al vaker gestaan  , daarom had ik hen gevraagd of een kennis van ons die voor de ANWB auto’s ophaalt in heel Europa daar onze oldtimer mocht droppen en gelijk ook maar mijn oude Solex . Deze camping is fraai gelegen aan de Rhone in de buurt van Chambery en eenmaal daar zouden we dan met camper en oldtimer in een dag naar Gassin kunnen rijden .

 

Die Triumph had ik stampvol geladen met oa 2 naaimachines , stoffen , schuimrubber en allerlei attributen die ik in het zuiden niet dacht te kunnen vinden . Slechts de bestuurdersstoel was vrij . De Solex zou vanaf daar in de  ook al overbeladen camper gaan  met 2 houten deck-chairs en mega parasols , plus alles wat een mens nog meer nodig denkt te hebben voor 6 weken klusvakantie .                                                                                                              De eerste overnachting in Charmes aan de Moezel moest alles uitgeladen worden omdat we anders ons bed niet konden uitklappen. Op de camping aan de Rhone zouden we het hele weekend blijven om een beetje vakantie te vieren waarna de grote volksverhuizing zich zou voltrekken op dinsdag via de route Napoleon ; tenslotte hadden we ook vakantie .                                        De verkopende familie die uit de buurt van de bewuste camping  komt, nam eveneens altijd die route welke volgens hen een uur of 5 in beslag zou nemen.                                                                                                                                    Piece of cake zou je denken .                                                                                          Ware het niet dat een kilometer of 7 na vertrek  op dinsdag een kink in de kabel kwam ; ik reed voorop , de camper met schat en de honden , Solex deck-chairs en wat al niet meer , achter  mij . Luid getoeter en knipperende lichten achter me waren niet eens nodig want mijn cabrioletje stonk intussen als de autobandenhandel uit het dorp in mijn jeugd waar  banden toen nog gewoon verbrand werden.  De remmen liepen aan , de rook sloeg eraf , maar hoop gloorde : Een levensgroot bord “AD GARAGE” voor alle kwalen die een automobilist kunnen treffen.  Madame achter het bureau verzekerde ons dat men direct na de middagpauze het probleem zou kunnen verhelpen , laat de auto maar staan , 10 km verder is een winkelcentrum waar u iets kunt eten en kom om 2 uur maar terug.  Tja , Frankrijk 23 jaar geleden , geen keus  , het was 30+ graden en die camper stampvol .              Om 2 uur werd er nog eens goed gekeken :  tja , die onderdelen hebben we niet , ze moeten uit Reims komen , dus enig uitsluitsel over de afloop van de reparatie kon niet gegeven worden , terug naar de camping geen optie want de overdracht zou vrijdag 5 juni plaatsvinden .                                                         Na enig overleg met madame werd besloten dat we verder zouden gaan met de camper en na een telefoontje van haar dat de Triumph gerepareerd zou zijn , wij met de trein naar een station in de omgeving zouden komen en zij zou ons daar ophalen… dat is nog eens service .

Intussen was het wel een uur of drie , we moesten weer langs dat drukke winkelcentrum en in het spitsuur door Grenoble… spoedig bleek dat we het zuiden niet zouden halen voordat het donker werd en slapen in de camper met solex , deckchairs en parasols ook niet handig . Met het voorlopige eindpunt Castellane , waar we vaker op een kleine camping in het dorp in een boomgaard hadden gestaan , in gedachten ging de tocht welgemoed verder .Wonder boven wonder bereikten we ons doel net voor het donker werd en daar moet zich voor de mede-kampeerders een wonderlijk schouwspel hebben voltrokken …. een hippie-bus met achterop 2 renfietsen  waarvan de schuifdeur open ging en er achtereenvolgens een Solex en degelijk hardhouten tuinmeubilair uitgeladen werd , twee honden en een oververmoeid verpierewaaid stel . Intussen was het pikkedonker en honger hadden we ook al niet meer ; stuk worst , stuk kaas  , de onontbeerlijke koffie en slapen. Ik hoef niet te vertellen hoe de volgende ochtend de vaste campinggasten stomverbaasd langsgelopen kwamen om ons te zien ontbijten in een soort van zigeunerkamp entourage.

Meteen maar de verkopers gebeld over de verwikkelingen en omdat het geld al bij de notaris stond mochten we die woensdagmiddag van aankomst alvast onze intrek nemen in de boshut om ons de schande te besparen van nog twee nachten  met onze uitdragerij en in dat geval op een luxueuze camping in Gassin .

S’ avonds lagen we zielstevreden op ons terras in de deckchairs met de meegebrachte kussens en vuurkorven naar de sterren te kijken en we wisten het zeker : Dit komt ook wel weer goed .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BUREN / DE BUURVROUW UIT DALLAS

DE NIEUWE BUURVROUW UIT DALLAS

In Amerika is alles groots en groter wat ook werkelijk zo is… want toen wij een roadtrip maakten over highway one van San Diego tot aan Vancouver Island heb ik mijn ogen uitgekeken… De weidse landschappen benauwen me hoe raar dat ook klinkt… ik kreeg er hartritme stoornissen van. Ik vond het een geweldige ervaring maar hoef nooit meer terug… mijn lieve familie moet nu maar naar hier komen.
Vandaag werd dit fenomeen mij eens te meer duidelijk toen ik met mijn nieuwe buurvrouw uit Texas tegeltjes ging uitzoeken voor badkamer en keuken en omdat ik eerst naar de kapper moest nam mijn buuf met haar ipad plaats in de lounge van de deftige beauty-spa /kapsalon om de afmetingen te gaan omrekenen naar Europese maten.
Uiteraard was ik geheel en al nog niet op de hoogte van de rekenkunsten op Amerikaanse wijze toen we bij Castorama op de tegelafdeling waren beland . De winkel voldeed in elk geval aan de maatstaven… dit zijn ze daar gewend … en met het uiterst charmante Frans-Texaans accent hadden we direct een hulpvaardige medewerker aan onze zijde . Wat me echter eerst bevreemdde was dat ze alles wel erg duur vond na het berekenen van de vierkante meters, wat ik niet begreep in eerste instantie omdat we bij Casto nou niet direct over wereldprijzen spreken…. totdat de waarheid pijnlijk doch juist op tijd aan het licht kwam…… mevrouw had voor de douche 55 vierkante meter nodig en voor de keuken 88. 

Ik lag in een deuk en de verkoper snapte er ook al niet veel van … al kun je van een Amerikaan natuurlijk dergelijke oppervlaktes verwachten ..Toen ik mijn vriendin eens vroeg hoe ze in godsnaam aan die afmetingen kwam aangezien het hele huisje niet eens 55 vierkante meter is viel het frankske weliswaar niet meteen maar werd het haar vrij snel  duidelijk dat haar ipad of zijzelf niet bepaald rekenkundigen zijn…We hebben de nrs opgeschreven evenals die van de uitgekozen verf en voor de zekerheid niets besteld totdat alles opnieuw gemeten is door mijn schat met een Franse duimstok…

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / MILLIEU VRIENDELIJK MESTEN

Het fantastisch warme najaar met elke week wel een keer wat regen heeft ervoor gezorgd dat alle citrus-bomen en struiken in onze tuin , ook al is die midden in het bos , haast bezwijken onder de vruchten waarmee ik nu elke dag wel iets in elkaar moet knutselen , zoals Marmelade , Vin d’oranges , Limoncello , Quarante Quatre , Citrus compote en nog veel meer .                Alle recepten te vinden in mijn kookboek .                                                                      Deze rijke oogst is niet in de laatste plaats te danken aan mijn ega, want sinds ik een jaar of 4 geleden , en dat enkele weken op rij , in de tuinrubriek van de Var-Matin wat artikelen over citrus-bomen heb gevolgd ben ik erachter gekomen waarom mijn oogst altijd zo magertjes was , er moet mannen-urine aan te pas komen.    Die zit nl. boordenvol azot en daar kan geen kunstmest tegenop en bovendien tuinieren wij biologisch.    Ook andere fruitbomen en rozen schijnen het met die bio bemesting erg goed te doen .
Dus sedertdien : u raadt het al : is het de taak van mijn schat om de azot te verzorgen en dat is nog een heel gedoe met 14 bomen en struiken die steeds in dezelfde volgorde hun bemestingsbehandeling krijgen; weer of geen weer, donker of niet.

Gelukkig hebben we geen VIS A VIS   =  Frans voor inkijk .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BUREN / ALWEER NAAR DE NOTARIS

Alweer naar de notaris

Wie een huis koopt in Frankrijk kan voor vreemde verrassingen komen te staan.
Je gaat met makelaar of andere tussenpersoon een kijkje nemen in het onroerend goed wat je begeert aan te schaffen ; je overlegt ; een bod doen is zeer ongebruikelijk en wordt zeker niet gewaardeerd [ hoewel men er intussen wel achter is dat deze gang van zaken in vele buitenlanden de gewoonste zaak van de wereld is ] en gaat nog een keer kijken.
De afspraak bij de notaris wordt gemaakt ; en er gaat nogal wat tijd overheen alvorens de transactie plaats kan vinden , maar hier kom ik nog wel eens op terug.
Intussen geeft deze situatie de verkoper de kans om het halve huis alvast te slopen want nagenoeg niets is bij de prijs inbegrepen als elk futiliteitje niet apart beschreven staat met handtekeningen van beide partijen; en dan nog…
Daarom kon het gebeuren dat een heel sympathiek slagersechtpaar uit Lyon [ waarmee wij later goed bevriend zijn geraakt ] nadat het contract getekend was , en zij de verkopers , de notaris en de eigenaar van ons park gefeteerd hadden op een Apero in het dorp , aankwam bij hun nieuw verworven bezit en geen keuken , geen koelkast en in het geheel geen verlichting noch peertjes aantroffen en ook de oven was verdwenen.
Helaas stond dit alles niet al te expliciet omschreven en hebben ze er nog een koelkast [ de goedkoopste uit de nabijgelegen Geant ] en een plafondlamp uit weten te slepen en dat was dat .
Aangezien ik als intermediair gefunctioneerd had , ik had koper en verkoper bij elkaar gebracht ,  heb ik het slagers echtpaar Jean en Mireille diezelfde avond op het eten genood , samen met onze andere buren , wat ik altijd doe als er nieuwe ‘bewoners’ komen in onze hoek van dit park, om de integratie te bevorderen en wij nogal eens moeten tolken voor  de vele buitenlandse kopers . [ Fijn als je 5 talen spreekt ]
Het werd een super gezellige avond met zang en dans.
Wij hadden toen nog een aller charmantste buurman in ons midden die steevast deel uitmaakte van onze gezellige buren partijtjes en  zijn naam alle eer aan deed : Serge Guitard , een ras chansonnier met guitar is aan hem verloren gegaan.

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BUREN / HET FRANS NOTARIAAT

HET FRANS NOTARIAAT

De weg naar het Frans notariaat kan heel lang zijn wanneer zowel de kopende als de verkopende partij buitenlander zijn en de taal niet spreken.     In september maakten we vluchtig kennis met een buitengewoon goedlachse en zeer gezellige Amerikaanse die ongezien reeds een bod had gedaan op ons buurhuis aan de hand van foto’s van 10 jaar geleden.    Daar kwam ze snel op terug toen ze de door huurders toedoen deplorabele staat van het huisje in werkelijkheid zag  .  De dochter van onze zeer geliefde vroegere Engelse buren die kampioen is in het maken van verkeerde keuzes op gebied van werk en mannen had eigenlijk niet de middelen om het huis aan te houden en besloot te verhuren… een regelrechte ramp , ik kan er niet meer van maken… De tuin , hun grootste trots,  werd een ravage… hun leuke meubels verdwenen om vervangen te worden door semi moderne Franse meubel decoratie .  Ook onze gezamenlijke aankopen op gebied van tuingerei en mijn 2e ijspan waren verdwenen . Lekkages , scheve luiken , kastjes waarvan de deurtjes los hangen ..je kunt het zo gek niet verzinnen wat er gebeurt als je verhuurt aan mensen niet kent en je nooit je gezicht laat zien….                Toen besloot ze om te verkopen op basis van de oude foto’s die nu niet direct een afspiegeling zijn van de werkelijkheid.                Zo kwam ik in contact met mijn nieuwe a.s. buuf  die  gelukkig op tijd kwam controleren waarop ze geboden had ; ze schrok zich wild .                                 We hebben een klussenier geregeld om offerte te maken voor de te herstellen schade en renovaties o.a. vernieuwing van de elektriciteit en geadviseerd om op basis daarvan een nieuw bod te doen.

Met het nieuwe bod begon de ellende want na weken en  weken over en weer onderhandeld te hebben is de prijs gehalveerd en dat was nodig ook…. het was niet  lang  voor Kerstmis en de verkoopster wilde de zaak voor nieuwjaar rond hebben ivm bijkomende kosten zoals taxe d’habitation en de parkkosten die ze moest voorschieten . Maar ja…. daar had ze buiten het Frans notariaat gerekend … Notaris ging op wintersport en kwam 6 januari terug waarna hij 2 weken door griep was geveld…. daarbij kwam nog dat hij eigenlijk helemaal niet gediend was van de advocaat die door de Amerikaanse koopster was ingeschakeld om het proces te begeleiden… twee van die haantjes die moeten samen werken verloopt zeer stroef  in LDF  hetgeen de verwarring nog groter maakte omdat de verkoopster dacht dat de koopster traineerde en vice versa…. Om kort te gaan : er zat geen schot in de zaak … stukken waren niet klaar om te tekenen en als ze wel klaar waren gaf de notaris nul op request… telefoontjes van beide partijen werden afgewimpeld en de notaris zou op lang ziekteverlof zijn terwijl de advocaat overspannen moest zijn….       Ik geloofde er geen snars van , en hoewel ik er helemaal niets mee te maken heb besloot ik om de boel vlot te trekken teneinde  mijn nieuwe Amerikaanse vriendin waarmee ik intussen dagelijks email contact had vooruit te helpen .     Ik besloot zelf eens op onderzoek te gaan ; om te beginnen bij onze gardien . Volgens hem was niemand was ziek of overspannen… hij snapte ook al niet waarom het zo lang duurde voordat de stukken in orde waren met al dat heen en weer sturen van Notaris naar Advocaat naar koper en naar verkoper.   De naar aanleiding van dit nieuws verontrustende mail van mij naar Texas deed mijn nieuwe buuf besluiten om het eerste vliegtuig te nemen en zo stond ze anderhalve dag later voor onze neus een week voor onze vakantie , maar helemaal niet erg want we hebben een echte klik dus ze logeert bij ons .

Dat was zondag ,…. maandag morgen het notariaat gebeld  maar weer werd ze afgewimpeld  .  Na een beleefdheidsbezoek aan de gardien die als een blok viel voor al die Texaanse charme met haar gebrekkig Frans en ontwapenend accent kwam er ineens schot in de zaak .   De galante Fransman in hem werd wakker … hij greep de telefoon , uiteraard was de notaris wel degelijk aanwezig en kon direct een afspraak gemaakt worden voor dinsdagmorgen… als dat niet snel is…. het geld uit de States was sowieso al 2 weken eerder gestort ….

Vanochtend in het zeer trendy ingerichte notariskantoor waar we ook nog van koffie werden voorzien….zijn de stukken op zeer Franse wijze getekend… ook hij viel direct als een blok voor al die Texaanse charme en kon meteen zijn Engels demonstreren…. iets om fier op te zijn .    Komt u echt helemaal in Frankrijk wonen ? Wat brengt u hier ?  Wel , antwoordde mijn zeer diplomatieke buuf , ik kom al 20 jaar in Frankrijk en vind het een heerlijk en mooi land met fijn weer en lieve mensen.. ik heb al een jaar Franse les van een leraar uit Lyon want ik vind dat ik jullie taal moet spreken…   De goede man leek nu haast verliefd te kijken… al die eer voor de chauvinistische ziel….Wat doet u voor werk?    Ohh met pensioen … u ziet er zo jong uit… ikzelf kom uit Saumur maar wil niet meer terug , het is zo fijn in het zuiden , en daarna begon hij ook nog over zijn 2 jaar sabattical en  wereldreis met camper en backpack… meneer zat duidelijk op zijn praatstoel om te bewijzen dat hij een wereldburger is .     Ten lange leste begon het  voorlezen der stukken…… totaal onbelangrijk in verhouding tot zijn buitenlandse avonturen  maar onvermijdelijk , daarvoor kwamen we uiteindelijk al was dit onderdeel van de visite vite fait  ;   De notaris pakte de papierwinkel en las voor :………. madameX  la vendeuse ………. et madame X l’acheteur …………..[ niet nodig te legimiteren dus we hadden n’importe qui kunnen sturen]   en dat was het , al wat volgde was letterlijk en er is geen woord van gelogen :     .. blablabla…. signez ici…. page 2 blablabla …. signez ici…. en dat ging zo 17 pagina’s die allemaal gesigneerd moesten worden maar waar klaarblijkelijk niets in staat wat de moeite is om uit te leggen…. daarna nog wat paraafjes en de koop was gesloten….. Ennnnn hier is mijn kaartje , ik ben Thierry , en als u ook maar de minste vraag hebt of een probleempje kunt u me dag en nacht bellen en ik ben tot uw beschikking….. vergeet niet uw huis te verzekeren voor vrijdag want dan hebt u de stukken voordat u weer naar Amerika vliegt..                                                                           Toen we de statige trap waren afgedaald en in de auto zaten gierden we van het lachen….. ik kan nog heel wat leren op het gebied van charmes in de strijd gooien .    We hebben er een heerlijke fles Champagne voor opengetrokken , geproost op de goede afloop