De Parijse buurvrouw die elk jaar 2 weken op het park verschijnt is chauvinistisch en niet zo’n klein beetje ook…..
We laten haar maar kletsen en om de sfeer niet te drukken geven we haar daarom altijd gelijk .
Totdat zij het een paar maanden geleden wel heel bont maakte .
Op het BFM journaal en de volgende dag in de krant werd gewag gemaakt van het feit dat de Fransen op Culinair gebied van de eerste plaats waren gestoten en dan nog wel door de Hollanders……

Het stond er zwart op wit en niet door een Nederlandse journalist geschreven , dus….. ik besloot dit bericht aan  haar door te mailen omdat ze voor haar werk in het verre oosten was .
Jullie raden het al …. binnen een half uur had ik bericht vanuit Tokio , zo belangrijk was dit voor haar .
DIT BERICHT IS TRUCAGE EN IS PERTINENT ONJUIST…..mailde zij vinnig   .
Enfin , dit jaar heeft ze maar liefst drie weken  vakantie opgenomen omdat ze aan haar heup geopereerd is en moet revalideren , wat betekent dat zij  natuurlijk elke dag mee eet met de diverse vrienden  , in onze gezellige hoek van het park , die keukendienst hebben .
Hoeft geen betoog dat zij zelf niet kan koken en daartoe nog nooit een poging heeft ondernomen , behoudens haar voorgerecht van Tomatenschijfjes met dito nep-Mozzarella uit de supermarkt ; keurig om en om op een schaal geschikt .
ENNNN ze smikkelt er flink van bij ons en de andere vrienden ondanks het feit dat ze zgn . aan de lijn doet en bovendien is ze ook nog goed voor een fles Champagne per avond wat de volgende dag moet worden vereffend middels buikspieroefeningen op de muziek van Madonna en Britny Spears ; [ mevrouw is 62 jaar ]
Toen ik deze week toch eens subtiel opmerkte dat ze zich het eten van een Hollandse wel heel goed liet smaken en weet dat  haar complimenten altijd welgemeend zijn [ normaal  zegt ze ronduit wat er niet goed is ] antwoordde ze volmondig dat de zaken bij ons toch heel anders liggen omdat wij zoveel van de Fransen geleerd hebben op culinair gebied dat wij ons als echte Fransen mogen beschouwen.
Het is ook maar hoe je er tegen aankijkt nietwaar……
s’Avonds in bed hebben wij ons natuurlijk slap gelachen .
En aangezien onze vriendin dol is op Taboulé , maar dan uit een pakje van de supermarkt waar je heet water op gooit [ Quel Horreur ] heb ik daar gisteren een glutenvrije variant op gemaakt met Quinoa: ENNNN de schaal was schoon op , zoals altijd als die familie komt eten en je kunt van mij aannemen dat ik weeshuis hoeveelheden maak omdat ik niet de geschiedenis in wil gaan als zuunige Hollander.

Sinds enige tijd hebben wij een nieuwe buurman .

President X van de grootste republiek van Europa.
Natuurlijk resideren wij onderaan de berg waarvan de top in zijn bezit is gekomen .  Af en toe is er wat reuring in de vorm van twee groene helicopters maar verder is het een rustige buur die wij niet te zien krijgen.
Zijn chateau  echter , met een oprijlaan een kasteel waardig is voor iedereen goed zichtbaar en het staat de goegemeente vrij om langs de hekken te wandelen en al dat fraais te aanschouwen ; en zodoende gaan wij geregeld een kijkje nemen met onze nieuwsgierige gasten.

Sprekend over chateau… het is een authentieke Provencaalse villa die heel lang geleden door Gunther Sachs von Opel is gebouwd en nadien megalomaan is opgeleukt door nieuwe protserige eigenaars waardoor het geheel nu oogt als een Griekse tempel hetgeen mij doet branden van nieuwsgierigheid naar het huidige interieur ; al krijg ik dat natuurlijk nooit te zien .

De oprijlaan is trouwens al een jaar of tien een heikel punt in de gemeente en dateert nog van de vorige eigenaar ; een Egyptische holding .Typisch gevalletje KLASSE JUSTITIE .  Onze burgemeester , die tot zijn 92 e in het zadel heeft gezeten en toen moeiteloos werd vervangen door zijn 30 jaar jongere vrouw , liet de aanleg van de maar liefst 13 meter brede oprijlaan oogluikend toe . Totdat een gepensioneerde Fransman die een kleine serre had aangebouwd en deze op last van de burgemeester moest afbreken , een zaak wilde aanspannen…. nooit meer iets van gehoord en iedereen in de omgeving verbouwt dat het een lieve lust is .

Het  was vroeg in februari, maar boven op de berg was de rozemarijn al in volle bloei [nog niet bij ons].
Een tuinman had de toegangspoort openstaan en ik trok de stoute schoenen aan : Uw baas is er toch niet , dus zou ik een beetje rozemarijn mogen plukken om mijn befaamde rozemarijnlikeur  te maken ? De tuinman, direct enthousiast vertelde over het recept van zijn moeder en wenste wel het recept van  mijn Oma om aan zijn moeder door te geven .