columns DE KOK VAN DE STERREN

Niet al mijn volgers zullen ooit van de man gehoord hebben ook al is hij wereldberoemd in Frankrijk en daarbuiten vanwege de platenbusiness .
Ik spreek hier over Eddy Barclay , de oprichter van het platenlabel Barclay Records dat zeer bekende en beruchte artiesten onder contract had .

 

 

Beroemd en ook berucht in St Tropez vanwege zijn weergaloze Soirees Blanches waar iedereen in het wit diende te verschijnen , maar ook omdat het in zijn villa bij St Tropez alle dagen feest was .
Gasten als Elton John , Jack Nicholson , quincy Jones , Johnny Haliday en noem maar op wie niet , kwamen bij hem logeren en verpozen .
Onze Parijse vrienden , tafeltennis kampioenen , waren daar elke middag aan de slag om met Eddy zelf en zijn gasten te spelen ; Eddy was dol op tafeltennis  en in ruil voor een vorstelijk middagmaal wensten onze vrienden niet betaald te worden voor hun masterclasses.. de lunch met de groten der aarde was voor hen het hogere doel hetgeen door Eddy zeer gewaardeerd werd want hij liet zich meermmaals ontvallen dat ons Parijse tweetal de enige waren die hem nooit om geld gevraagd hebben..
Er werd daar copieus gegeten en gedronken , hij had een echtpaar in dienst waarvan de man de sterren van de hemel kookt ; geen beter restaurant in de omgeving dan Chez Eddy , reserveren behoorde toen niet tot de mogelijkheden ; nu wel , terwijl de gasten toen door een Riva werden opgehaald ; maar nu niet.
Een jaar of 14 geleden is deze aimabele en ruimhartige man overleden en hij had tot ieders verbazing een legaat nagelaten voor de chef kok en zijn vrouw zodat ze een nieuw bestaan zouden kunnen opbouwen . Dat tekent de man.
En hier komt onze Parijse vriend , de tafeltennis kampioen , weer in beeld ……
Een jaar of 10 geleden wilden we eens gaan eten in een landelijk gelegen restaurant op een paar honderd meter van ons park , zodat we allemaal een neut teveel konden nemen gezien het geringe risico op controle .
We namen plaats onder de zeer idyllische veranda en kregen de menu kaart :…. wat schetst onze verbazing :
Eric Vigoureux ancien chef de Eddy Barclay .

 

Het weerzien was hartverwarmend voor onze vrienden en warm omdat de chef NOOIT zijn keuken verlaat … voor niets en voor niemand , hij werkt helemaal alleen , maar was meer dan content om de oude makkers weer te zien op zijn hete werkplek .
Het enige nadeel van dit restaurant zou kunnen zijn dat je wel eens iets langer moet wachten als je niet klokslag 8 bestelt …maar ja… je zit lekker , keuvelt wat en drinkt een flesje wijn…uit eten is tenslotte een totaal belevenis….
Alles is vers en huisgemaakt , Eric doet geen concessies , en de prijzen zijn gezien het niveau van de cuisine meer dan vriendelijk ; de locatie is geheel niet toeristisch wat wil zeggen geen zeezicht , geen ander uitzicht dan de tuin doch zeer romantisch en gezien het feit dat we niet in de gebruikelijke val willen lopen stoort dat allerminst ; wij gaan voor de kwaliteit .
Het restaurant waarvan ik de naam toch maar zal verklappen met het risico dat het te druk wordt is het hele jaar open , ook voor de zakenlunch a 17.50 inclusief een glas wijn , en dan zit je ook nog eens in een prachtige Provencaalse eetzaal met groot open haardvuur .
Omdat geen van onze vrienden die keukendienst zou kunnen hebben zin heeft om met dit weer te koken en er helaas vrienden zijn waar de retour moeizaam en na veel aandringen plaatsvindt zijn we vanavond traditie getrouw gaan eten bij zijn oude kennis :
De kok van Eddy Barclay met zijn restaurant Les Sarments….in de vlakte van Gasssin aan de D559 , met stip de beste keuken van de Golfe de St Tropez en ver daar buiten , zeker als je de prijs- kwaliteit verhouding in acht neemt . We zijn in die ruim 10 jaar nog nooit teleurgesteld ; klassiek Frans van hoog niveau zonder moderne fratsen die zowel de aandacht trekken als afleiden .

Zoals onze Franse familie/ vrienden zeggen : UNE TRES BELLE TABLE ….hetgeen niet betekent dat er mooi gedekt is , maar een zeer goede keuken…

Wanneer we een schilderijtje willen zien hoeft dat niet op het bord … daar zijn galerie’s en musea voor….

Het keuze menu voor het diner is geniaal bedacht… Je kiest een hoofdgerecht en bij die prijs is dan het voorgerecht en dessert inbegrepen ; bovendien keuze uit 5 of 6 mogelijkheden per gang .

De wijnen van hoge klasse zijn eveneens zeer prettig geprijsd…. waarom zou je in godsnaam meer betalen aan de zuidkust.

We betaalden 260.-e met 5 personen inclusief Rood [ Cotes du Rhone St Pierre], Wit [ Saint Veran ], Eau Plat en Eau Gazeuse plus 3 koffie… voor die prijs eet je niet eens in een toeristententje dat zich uitgeeft voor restaurant .

We hadden als voorgerechten : 3 personen  huisgemaakte Foie Gras gevuld met Vijgencompote uit eigen tuin….

1x ijskoude Courgette Creme met Truffel , zoooo zalig…. dat neem ik morgen als we weer gaan .

en Ceviche van op hout gerookte Zalm [uiteraard niet van plakjes ].

Hoofdgerechten : 2x  Kalfszwezeriken met verrukkelijk garnituur

Eenmaal Varkensgebraad , zelfde garnituur..

En 2x Bavette met Ansjovisboter eveneens zelfde garnituur….

Mijn dessert, helaas geen gluten maar wel heerlijk : Pruimen op Armagnac met een bolletje ijs , terwijl de andere 4 een Baba au Rhum namen.. ook huisgemaakt.

In dit restaurant van de kok van de sterren die geen sterren heeft voert kwaliteit de boventoon dus verwacht geen spectaculaire kunstwerken maar een waarachtige smaakbeleving .

We hebben alweer gereserveerd voor zondagavond….

 

brood / glutenvrij KANEEL/ KRENTENBROOD

Bij nader inzien [ zie foto ] was 100 gr. Rozijnen te weinig dus maak ik er 200 gr. van.

100 gr Mehl van Schar

100 gr. meel van Bjorg [ mengsel voor brood en koek ]

100 gr. Rijstmeel

100 gr Maismeel

50 gr  Tapioca

3 thl Suiker

3 thl Kaneel

2 thl Bicarbonaat / Bakpoeder

1 volle eetl. Xantaangom

3 Eieren

350 cl Lauw Water

40 gr Roomboter

10 gr Gist

200 gr  Zwarte Rozijnen

Mix alle ingredienten tegelijk gedurende 10 min.

Laat 50 min rijzen op 30′ in de oven met de deur open .

Bak op 200′ gedurende 45 min.

Voor een soepele korst kun je een bakje water naast het brood op de bakplaat plaatsen.

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / BUREN / INTEGRATIE AAN HET DINER

In tegenstelling tot wat wij vaak denken eet men in Amerika geen dikke rode bloederige T Bone steaks , maar min of meer doorbakken en hetzelfde geldt voor de Hamburgers die daardoor vaak de consistentie hebben van schoenzolen.  Het heeft volgens mijn nieuwe buuf uit Dallas te maken met de overdreven regelgeving en hygiene die voortvloeit uit een totaal uit de hand gelopen cultuur van .. I SUE YOU … oftewel : rechtszaken worden aangespannen om de meest onnozele of mogelijk kansloze zaken…. en NO CURE NO PAY… dus als de zaak niet wordt gewonnen betaal je ook niet.       Om een lang verhaal kort te maken : word je ziek van niet doorbakken vlees  dan span je een rechtszaak aan om schadevergoeding te verkrijgen voor het leed en de kosten van niet gewerkte dagen omdat die in de regel ook niet worden doorbetaald.                                                                                                               Alweer volgens de buurvrouw  smaakt  in Frankrijk alles even vers want lang niet alle voedsel in de supermarkt ligt hier in de koeling en we hebben winkels met specialiteiten .  Onze eieren groente fruit  hebben veel meer smaak , hoewel voor hen het vlees nog steeds enigszins doorbakken moet zijn , wat trouwens niet betekent dat de gemiddelde Amerikaan ook alles eet wat hier gegeten wordt ; en als je dat vanuit hun standpunt bekijkt is dat niet eens raar want hier eten wij geen ratelslang of krokodil ; struisvogel is iets meer bekend maar ik eet het in elk geval niet .                                                      Bijna dagelijks staat er bij ons in het kader van de Franse familievakantie wel iets op het menu waarbij de gemiddelde amerikaan IEUWWWWW…. zegt zoals Eend , Konijn  , Kwartel en dat soort typisch Frans volksvoedsel  .           We hadden de buuf uitgenodigd voor het avondmaal en in het kort uitgelegd wat het menu zou zijn : vooraf Coquilles st Jaques met Girolles

 

En als hoofdgerecht een Kwarteltje , daarbij duidelijk verteld dat het niet erg was als ze iets niet op zou eten , maar aangezien ze zo snel mogelijk wil integreren en alle foto’s van het voor haar bizarre voedsel linea recta per app naar haar achtergebleven  vriendinnen worden gestuurd begon ze manmoedig aan het godenmaal……. echter…. bij de eerste hap Girolles kreeg ze slik moeilijkheden en gaf haar portie aan mijn schat… om daarna stomverbaasd te ontdekken dat dit het hoofdgerecht niet was….. ze had de Girolles aangezien voor Kwartel en hoewel de smaak niet gek was toch te zacht en CHEWY om op te eten …. Daarna kwam het Kwarteltje [ ook nog nooit gehad ] waarvan het wit vlees keurig werd verorberd want zowat elke vogel smaakt naar Kip en heeft smaak in Frankrijk .                                                   Natuurlijk hebben we met z’n allemaal smakelijk gelachen omdat ze zelf heeft opgebiecht hoe dom ze dacht te zijn…. denk dat ik hetzelfde zou reageren als ik Ratelslang op mijn bord zou vermoeden .