Categorie: COLUMNS

 

Vandaag waren we weer eens bij Auberge de la Mole  ; een Bar-Tabac -Routier in het dorpje La Mole langs de levensgevaarlijk smalle rd 98 naar Toulon .                                                                                                                                        De afgelopen 40 jaar is deze dorps-bistro via mond op mond-reclame en niet te vergeten wereldwijde vermelding in reisgidsen uitgegroeid tot een etablissement waar de artisan uit het dorp zich mengt met een bont palet aan vakantievierders en ook de rich and famous ; wijnen van enkele duizenden euri staan keurig op de kaart tussen de overigens zeer goede  en betaalbare huiswijn uit het dorp : “La Siouvette”

Omdat hier in vroegere tijden toen alles nog eenvoudig was ook getankt kon worden heeft men de benzinepomp uit nostalgische maar meer nog toeristisch commerciele redenen op het terras laten staan zodat je met de pomp als tafelgenoot kunt luisteren naar denderende vrachtwagens en andere snelheidsduivels die zich met een noodgang over de Gendarmes Allonges [drempels ] door het slaperige dorpje spoeden met veelal klapperende lading , uiteraard zonder rekening te houden met de limiet van 30 km p.u.

Moet gezegd : het eten is er niet cadeau en geenszins meer te vergelijken met Routier prijzen . Moet ook gezegd : De geweldige kwaliteit van de  ouderwetse Franse Bistrokeuken maakt alles goed … een perfect adres waar zelfs de grootste vreetzak niet met honger vertrekt want in dit opzicht is het nog steeds een goede pleisterplaats voor de hongerige chauffeur die net zo lekker en veel wil eten als bij zijn moeder of zijn vrouw .

De formule is eveneens al zo’n veertig jaar hetzelfde inclusief de gerechten op de kaart , al lopen de prijzen royaal in de pas met het besteedbaar inkomen van het clienteel ;  ik vraag me dus ook af of de drie boerkes die er vanmiddag zaten dezelfde prijs betalen .

Het complete lunch menu op doordeweekse dagen kost 30 euro zonder de drank en dat is natuurlijk aardig aan de prijs….. maar wat ervoor geboden wordt is bijna niet te geloven , bovendien alles huisgemaakt , je mag zoveel nemen als je wilt van voor- en nagerecht en ook de hoofdgerechten liegen er niet om.  Een stevige authentieke Franse boerenkeuken van onberispelijk niveau en de tafels zeer gesoigneerd met gesteven tafellinnen waarin de naam van het etablissement geweven is…. en juist daar houd ik van….

Voorgerecht dat voor iedereen hetzelfde is  bestaat uit 4 grote aardewerken bakken gevuld met : Geperste Kop  ….. Rillettes…… Eendenpate en Wildterrine . Daarbij een 2 liter weckpot gevuld met Augurken en ander zoetzuur , plus een mand Boerenbrood…..

Van dit voorgerecht mag je onbeperkt eten al zou ik dat niet adviseren want er komt nog veel meer ; alles a gogo en even smakelijk .

Keuze uit 8 hoofdgerechten [ ook al 40 jaar dezelfde ]

 

Wij kozen vandaag voor  2 personen Eendenborst met Pepersaus .

Ik nam Cassoulet , maar liefst een hele pan ,  ja niet lachen midden in de zomer maar ik had er zin in en het was verrukkelijk .  En onze vriend nam een Omelet met Paddenstoelen en Truffel… ik heb ervan geproefd…. goddelijk .

Toen de onvermijdelijke bak Groene Sla met Vinaigrette om de borden schoon te maken .

Voor de zeer grote sortering kazen uit diverse regio’s  kregen we wel een nieuw bordje maar het bestek bleef  hetzelfde en ook nu konden we zoveel kaas nemen als we zouden willen , maar weer verstandig deden we het rustig aan omdat het klapstuk nog moest komen…

Het dessert ook weer voor iedereen hetzelfde  :   3 grote stenen bakken met….. In Rode Wijn gekookte Pruimen …… huisgemaakte Mousse au Chocolat , die was TO DIE FOR…. en Creme Caramel zoals alleen een Franse moeder die maakt …..

En alweer bleven de bakken op tafel en kon je zoveel eten als je wenst .

We hebben nog een espresso genomen waarbij huisgemaakte Merengue koekjes dus jullie begrijpen dat wij voor de rest van de dag genoeg hebben  gehad … Zeer de moeite waard als je van de traditionele keuken houdt en  over  grote trek beschikt .

 

 

 

 

 

 

Niet al mijn volgers zullen ooit van de man gehoord hebben ook al is hij wereldberoemd in Frankrijk en daarbuiten vanwege de platenbusiness .
Ik spreek hier over Eddy Barclay , de oprichter van het platenlabel Barclay Records dat zeer bekende en beruchte artiesten onder contract had .

Beroemd en ook berucht in St Tropez vanwege zijn weergaloze Soirees Blanches waar iedereen in het wit diende te verschijnen , maar ook omdat het in zijn villa bij St Tropez alle dagen feest was .
Gasten als Elton John , Jack Nicholson , quincy Jones , Johnny Haliday en noem maar op wie niet , kwamen bij hem logeren en verpozen .
Onze Parijse vrienden , tafeltennis kampioenen , waren daar elke middag aan de slag om met Eddy zelf en zijn gasten te spelen ; Eddy was dol op tafeltennis  en in ruil voor een vorstelijk middagmaal wensten onze vrienden niet betaald te worden voor hun masterclasses.. de lunch met de groten der aarde was voor hen het hogere doel hetgeen door Eddy zeer gewaardeerd werd want hij liet zich meermmaals ontvallen dat ons Parijse tweetal de enige waren die hem nooit om geld gevraagd hebben..
Er werd daar copieus gegeten en gedronken , hij had een echtpaar in dienst waarvan de man de sterren van de hemel kookt ; geen beter restaurant in de omgeving dan Chez Eddy , reserveren behoorde toen niet tot de mogelijkheden ; nu wel , terwijl de gasten toen door een Riva werden opgehaald ; maar nu niet.
Een jaar of 14 geleden is deze aimabele en ruimhartige man overleden en hij had tot ieders verbazing een legaat nagelaten voor de chef kok en zijn vrouw zodat ze een nieuw bestaan zouden kunnen opbouwen . Dat tekent de man.
En hier komt onze Parijse vriend , de tafeltennis kampioen , weer in beeld ……
Een jaar of 10 geleden wilden we eens gaan eten in een landelijk gelegen restaurant op een paar honderd meter van ons park , zodat we allemaal een neut teveel konden nemen gezien het geringe risico op controle .
We namen plaats onder de zeer idyllische veranda en kregen de menu kaart :…. wat schetst onze verbazing :
Eric Vigoureux ancien chef de Eddy Barclay .

Het weerzien was hartverwarmend voor onze vrienden en warm omdat de chef NOOIT zijn keuken verlaat … voor niets en voor niemand , hij werkt helemaal alleen , maar was meer dan content om de oude makkers weer te zien op zijn hete werkplek .
Het enige nadeel van dit restaurant zou kunnen zijn dat je wel eens iets langer moet wachten als je niet klokslag 8 bestelt …maar ja… je zit lekker , keuvelt wat en drinkt een flesje wijn…uit eten is tenslotte een totaal belevenis….
Alles is vers en huisgemaakt , Eric doet geen concessies , en de prijzen zijn gezien het niveau van de cuisine meer dan vriendelijk ; de locatie is geheel niet toeristisch wat wil zeggen geen zeezicht , geen ander uitzicht dan de tuin doch zeer romantisch en gezien het feit dat we niet in de gebruikelijke val willen lopen stoort dat allerminst ; wij gaan voor de kwaliteit .
Het restaurant waarvan ik de naam toch maar zal verklappen met het risico dat het te druk wordt is het hele jaar open , ook voor de zakenlunch a 17.50 inclusief een glas wijn , en dan zit je ook nog eens in een prachtige Provencaalse eetzaal met groot open haardvuur .
Omdat geen van onze vrienden die keukendienst zou kunnen hebben zin heeft om met dit weer te koken en er helaas vrienden zijn waar de retour moeizaam en na veel aandringen plaatsvindt zijn we vanavond traditie getrouw gaan eten bij zijn oude kennis :
De kok van Eddy Barclay met zijn restaurant Les Sarments….in de vlakte van Gasssin aan de D559 , met stip de beste keuken van de Golfe de St Tropez en ver daar buiten , zeker als je de prijs- kwaliteit verhouding in acht neemt . We zijn in die ruim 10 jaar nog nooit teleurgesteld ; klassiek Frans van hoog niveau zonder moderne fratsen die zowel de aandacht trekken als afleiden .

Zoals onze Franse familie/ vrienden zeggen : UNE TRES BELLE TABLE ….hetgeen niet betekent dat er mooi gedekt is , maar een zeer goede keuken…

Wanneer we een schilderijtje willen zien hoeft dat niet op het bord … daar zijn galerie’s en musea voor….

Het keuze menu voor het diner is geniaal bedacht… Je kiest een hoofdgerecht en bij die prijs is dan het voorgerecht en dessert inbegrepen ; bovendien keuze uit 5 of 6 mogelijkheden per gang .

De wijnen van hoge klasse zijn eveneens zeer prettig geprijsd…. waarom zou je in godsnaam meer betalen aan de zuidkust.

We betaalden 260.-e met 5 personen inclusief Rood [ Cotes du Rhone St Pierre], Wit [ Saint Veran ], Eau Plat en Eau Gazeuse plus 3 koffie… voor die prijs eet je niet eens in een toeristententje dat zich uitgeeft voor restaurant .

We hadden als voorgerechten : 3 personen  huisgemaakte Foie Gras gevuld met Vijgencompote uit eigen tuin….

1x ijskoude Courgette Creme met Truffel , zoooo zalig…. dat neem ik morgen als we weer gaan .

en Ceviche van op hout gerookte Zalm [uiteraard niet van plakjes ].

Hoofdgerechten : 2x  Kalfszwezeriken met verrukkelijk garnituur

Eenmaal Varkensgebraad , zelfde garnituur..

En 2x Bavette met Ansjovisboter eveneens zelfde garnituur….

Mijn dessert, helaas geen gluten maar wel heerlijk : Pruimen op Armagnac met een bolletje ijs , terwijl de andere 4 een Baba au Rhum namen.. ook huisgemaakt.

In dit restaurant van de kok van de sterren die geen sterren heeft voert kwaliteit de boventoon dus verwacht geen spectaculaire kunstwerken maar een waarachtige smaakbeleving .

We hebben alweer gereserveerd voor zondagavond….

 

In tegenstelling tot wat wij vaak denken eet men in Amerika geen dikke rode bloederige T Bone steaks , maar min of meer doorbakken en hetzelfde geldt voor de Hamburgers die daardoor vaak de consistentie hebben van schoenzolen.  Het heeft volgens mijn nieuwe buuf uit Dallas te maken met de overdreven regelgeving en hygiene die voortvloeit uit een totaal uit de hand gelopen cultuur van .. I SUE YOU … oftewel : rechtszaken worden aangespannen om de meest onnozele of mogelijk kansloze zaken…. en NO CURE NO PAY… dus als de zaak niet wordt gewonnen betaal je ook niet.       Om een lang verhaal kort te maken : word je ziek van niet doorbakken vlees  dan span je een rechtszaak aan om schadevergoeding te verkrijgen voor het leed en de kosten van niet gewerkte dagen omdat die in de regel ook niet worden doorbetaald.                                                                                                               Alweer volgens de buurvrouw  smaakt  in Frankrijk alles even vers want lang niet alle voedsel in de supermarkt ligt hier in de koeling en we hebben winkels met specialiteiten .  Onze eieren groente fruit  hebben veel meer smaak , hoewel voor hen het vlees nog steeds enigszins doorbakken moet zijn , wat trouwens niet betekent dat de gemiddelde Amerikaan ook alles eet wat hier gegeten wordt ; en als je dat vanuit hun standpunt bekijkt is dat niet eens raar want hier eten wij geen ratelslang of krokodil ; struisvogel is iets meer bekend maar ik eet het in elk geval niet .                                                      Bijna dagelijks staat er bij ons in het kader van de Franse familievakantie wel iets op het menu waarbij de gemiddelde amerikaan IEUWWWWW…. zegt zoals Eend , Konijn  , Kwartel en dat soort typisch Frans volksvoedsel  .           We hadden de buuf uitgenodigd voor het avondmaal en in het kort uitgelegd wat het menu zou zijn : vooraf Coquilles st Jaques met Girolles

 

En als hoofdgerecht een Kwarteltje , daarbij duidelijk verteld dat het niet erg was als ze iets niet op zou eten , maar aangezien ze zo snel mogelijk wil integreren en alle foto’s van het voor haar bizarre voedsel linea recta per app naar haar achtergebleven  vriendinnen worden gestuurd begon ze manmoedig aan het godenmaal……. echter…. bij de eerste hap Girolles kreeg ze slik moeilijkheden en gaf haar portie aan mijn schat… om daarna stomverbaasd te ontdekken dat dit het hoofdgerecht niet was….. ze had de Girolles aangezien voor Kwartel en hoewel de smaak niet gek was toch te zacht en CHEWY om op te eten …. Daarna kwam het Kwarteltje [ ook nog nooit gehad ] waarvan het wit vlees keurig werd verorberd want zowat elke vogel smaakt naar Kip en heeft smaak in Frankrijk .                                                   Natuurlijk hebben we met z’n allemaal smakelijk gelachen omdat ze zelf heeft opgebiecht hoe dom ze dacht te zijn…. denk dat ik hetzelfde zou reageren als ik Ratelslang op mijn bord zou vermoeden .

Ik kreeg vandaag een Deja Vu….. ik ging even terug naar de tijd dat ik drie jongens moest opvoeden.

In veel gevallen is het zo dat je wanneer je in het huwelijk treedt niet alleen een echtgenoot krijgt , maar gelijktijdig ook een zoon [tje ]                                  Het zal niet overal zo zijn want op alle regels zijn uitzonderingen die helaas in dit geval niet in mijn voordeel zijn uitgevallen. Ik heb een dagtaak aan uitleggen en waarschuwen ook al maakt dat mijn schat juist zo charmant want hij heeft  mij uitgekozen op mijn kwaliteiten als ervaren moeder zodat hij zorgeloos door het leven kan wandelen.    Zijn looks waren en zijn nog steeds meer dan voldoende om een brede keus aan vrouwelijk schoon binnen te halen ; toch koos hij mij…..                                                                        Waarom werd mij vanmiddag weer eens overduidelijk …..                                      Mijn lief is buitengewoon snoep en snack lustig en vergeet altijd de zakjes goed af te sluiten , waardoor het kon gebeuren dat er een zak Kroepoekjes van een week of twee geleden slap uit de snack lade kwam ; die kon wel weg ….. mijn volgers weten inmiddels dat ik echt geen voedsel weggooi dus zei ik dat die Kroepoek nog best een beetje opgepiept konden worden…. Nu ben ik momenteel nogal druk en op zijn vraag wat te doen gaf ik als snel en onnadenkend antwoord : leg ze maar even in de oven . Vraagt schat nog : In de zak… mijn antwoord : leg ze maar even in de zak in de oven , simpelweg omdat ik druk bezig was , de kasten vol ivb met de nieuwe buurvrouw die ik even in de kost heb en mijn hoofd er dus niet echt bij had .                                    Dat speelde zich twee dagen geleden af.                                                                           Vanmiddag ging ik even naar een vriendin op ons park en ondertussen had mijn schat wel een Pastis verdiend vond hijzelf , en een snackje zou daar best bij smaken.  Gedachtig mijn niet altijd even wijze raad [bleek nu] om eerst aangebroken zakjes op te maken voordat je nieuwe openmaakt kwam hij op het onzalige idee de Kroepoek op te piepen op de wijze die naar hij begrepen had door mij was aangegeven : wat wil zeggen in de zak in de oven  en jullie raden het al …… de oven vloog in de fik .                                             Ocherm… die blik toen ik een uur later thuis kwam….. schatje ik geloof dat ik iets niet goed heb gedaan , maar ja , jij zei toch in de zak in de oven…..              Ik had beter moeten weten… ook grote jongens luisteren maar met een half oor….. kon er toch wel om lachen.

Er is in bij de Fransen een ware inhaalslag bezig op het gebied van het talenonderwijs…. Tot nu toe bekend als het slechtste kind van de klas in Europa wil men tegenwoordig  Haantje de Voorste zijn in de kennis van de Engelse taal en ik moet zeggen dat er grote vooruitgang geboekt wordt.          Ben je in een winkel en hoort men “Un petit accent” , dan begint het desbetreffend personeelslid direct Engels te spreken ook al was het alleen maar om de collega’s te imponeren en meer nog een wit voetje te halen bij zijn of haar meerdere ; het sociale stelsel loopt nog wel achter en is zeer verticaal .                                                                                                                                           Reeds op de “kleuterschool” , Ecole Maternelle , worden tegenwoordig al Engelse woordjes geleerd en op de Ecole Primaire is het vak een vast onderdeel geworden.

Wij waren te eten genood bij een groot en gevarieerd gezelschap waaronder een zeer bevlogen en charmant echtpaar dat pleegkinderen opvoedt ; zij hadden een alleraardigst en intelligent meisje van 10 jaar meegebracht .       Ook zij heeft Engels op school en omdat wij vergezeld waren van onze Amerikaanse buurvrouw was de voertaal Engels , waar overigens niemand moeite mee had , sterker nog…. de Franstaligen vonden het heerlijk om te oefenen en het meisje oefende mee .                                                                                 Ze moest van haar pleegmoeder dierennamen uit het Frans naar Engels vertalen en uiteraard leverden alle gasten hun bijdrage .

Vache …. Cow       Cheval …. Horse      Poule…. Chicken  enz enz .. zo ging het een hele poos door tot het woord Souris… kind denkt na en pleegmoeder geeft een hint :  Mickey…         : Mouse antwoordt het meisje…

het spel gaat weer een poosje verder tot het woord Canard valt…. weer moet het kind even nadenken en weer helpt de pleegmoeder : Donald….                  En het fiere antwoord dat valt is TRUMP……

We lagen in een deuk…

HAMSTEREN OVERBODIG

Een telefoontje uit Parijs gisterenavond maakte dat ik me vanochtend eerste werk naar ons wijnhuis begaf…. want zij hebben de lekkerste Rose die denkbaar is aan een meer dan vriendelijke prijs en onze Parijse vakantie vriendjes vreesden deze zomer zonder te geraken.

Ons wijnhuis, waar wij al twintig jaar client zijn , is de afgelopen twee jaar zeer grondig verbouwd met respect voor de authenticiteit van de half in de rotsen gebouwde cave en andere opstallen; het resultaat mag er zijn…..Strak sober , stoer en chic heeft het niets aan sfeer ingeboet

Mijn doorlopende schilderijen tentoonstelling is echter verdwenen want dat past werkelijk niet meer in het plaatje waarbij de nadruk nu nog enkel op hun wijn en nevenproducten ligt   .

Natuurlijk heb ik de bestelling compleet uitgevoerd , al was dat volgens Madame helemaal niet nodig omdat de schaarste aan rose noch hen noch de regio treft… wij hadden namelijk een zeer zachte zonnige winter in 2017 met af en toe een buitje en van april tot diep in augustus geen regen meer gezien.

Nu zit ik dus met drie stapeltjes van vijf cubi’s opgeslagen op de badkuip omdat ik die zomers toch niet gebruik ; 75 liter heerlijke rose waarmee ik de kuip half zou kunnen vullen om me te baden in luxe….. alleen benieuwd of de vriendenclub hier het seizoen mee doorkomt……

Niet al mijn volgers zullen ooit van de man gehoord hebben ook al is hij wereldberoemd in Frankrijk en daarbuiten vanwege de platenbusiness .
Ik spreek hier over Eddy Barclay , de oprichter van het platenlabel Barclay records dat zeer bekende en beruchte artiesten onder contract had .

Beroemd en ook berucht in St Tropez vanwege zijn weergaloze Soirees Blanches waar iedereen in het wit diende te verschijnen , maar ook omdat het in zijn villa bij St Tropez alle dagen feest was .
Gasten als Elton John , Jack Nicholson , Johnny Haliday en noem maar op wie niet , kwamen bij hem verpozen .
Onze Parijse vrienden , tafeltennis kampioenen , waren daar elke middag aan de slag om met Eddy zelf en zijn gasten te spelen ; Eddy was dol op tafeltennis .
Vanzelfsprekend werd daar vorstelijk gegeten en gedronken , hij had een echtpaar in dienst dat de sterren van de hemel kookt ; geen beter restaurant in de omgeving dan Chez Eddy , maar reserveren toen niet mogelijk , nu wel .
Een jaar of 15 geleden is deze aimabele en ruimhartige man overleden en hij had tot ieders verbazing een legaat nagelaten voor de chef kok en zijn vrouw zodat ze een nieuw bestaan zouden kunnen opbouwen . Dat tekent de man.
En hier komt onze Parijse vriend , de tafeltennis kampioen , weer in beeld ……
Een jaar of 10 geleden wilden we eens gaan eten in een landelijk gelegen restaurant op een paar honderd meter van ons park gelegen zodat we allemaal een neut teveel konden nemen gezien het geringe risico op controle .
We namen plaats onder de zeer idyllische veranda en kregen de menu kaart …. wat schetst onze verbazing :
Eric Vigoureux ancien chef de Eddy Barclay .

Het weerzien was hartverwarmend voor onze vrienden en warm omdat de chef NOOIT zijn keuken verlaat … voor niets en voor niemand , hij werkt helemaal alleen , maar was meer dan content om de oude makkers weer te zien op zijn hete werkplek .
Het enige nadeel van dit restaurant is dat je wel eens lang moet wachten als je niet klokslag 8 bestelt …maar ja… je zit lekker , keuvelt wat en drinkt een flesje wijn…
Bij Barclay at iedereen hetzelfde en had de chef een uitgebreide keukenbrigade tot zijn beschikking .
Alles is vers en huisgemaakt , Eric doet geen concessies , en de prijzen zijn gezien de kwaliteit meer dan vriendelijk ; de locatie is geheel niet toeristisch wat wil zeggen geen zeezicht en geen ander uitzicht dan de tuin .
Het restaurant waarvan ik de naam toch maar zal verklappen met het risico dat het te druk wordt is het hele jaar open , ook voor de zakenlunch a 17.50 inclusief een glas wijn , en dan zit je in de winter ook nog eens in een prachtige Provencaalse eetzaal met groot open haardvuur .
Vanmiddag zijn we met onze vrienden en voorheen buren weer eens gaan lunchen op het heerlijke terras van dit fantastisch goed restaurant .
De kok van Eddy Barclay met zijn restaurant Les Sarments….in de vlakte van Gasssin aan de D559 , de beste keuken van de Golfe , zeker als je de prijs- kwaliteit verhouding in acht neemt .

Hier voert kwaliteit de boventoon en geen ingredienten van de groothandel die als een kunstwerk gedrapeerd zijn om het gebrek aan culinaire fantasie te maskeren .
Wij wensen slechts het beste en als we een schilderijtje willen zien gaan we wel naar een galerie .

We namen vanmiddag het drie gangen lunchmenu a 22,- incl wijn ..

Vandaag zijn we 37 jaar getrouwd en dat vind ik echt een mijlpaal voor een tweede huwelijk.      Ook de aanleiding was helemaal niet romantisch maar meer specifiek zakelijk.. aangezien mijn vader kort daarvoor was gestorven  en na 13 jaar samenwonen nog niets geregeld had voor mijn stiefmoeder…. dat kon beter… mijn schat had uitzicht op een goed pensioen dus alle reden voor een overhaaste echtverbintenis waarvan we overigens nooit spijt hebben gehad ook al kan het hier aardig knallen.

De plechtigheid of wat daarvoor moest doorgaan was al even overhaast ; we hadden niemand iets verteld , zelfs de kinderen niet en zijn op een dinsdagmiddag … want gratis….. jaja kien op de knip… met onze getuigen :  mijn stiefmoeder voor schat en mijn ex-vriend voor mij , naar het romantische Valkenswaardse trouwkerkje gegaan en waren in 7 minuten binnen en buiten… ja dat lezen jullie goed.. geen ringen … geen toespraak … geen vrouw die de man moet volgen en al die ouderwetse flauwekul…

Daarna zijn we met z’n vieren lekker gaan aperatieven gevolgd door een heerlijk dineetje in een goed restaurant.     De volgende dag hadden we een knalfeest met een dweilorkest , heel veel vrienden en schat’s dochters als bruidsmeisjes waarvoor ik stiekem leuke jurkjes had gemaakt op de naaimachine van hun moeder omdat mijn machine het op het cruciale moment begaf…..een goede verstandhouding met exen is onontbeerlijk .

Het mooiste van deze dag was dat de bruid , ik dus , achter het stuur zat aangezien mijn schat twee dagen eerder van zijn rijbewijs was afgeholpen door de politie… gevalletje eigen schuld… om te beginnen een slok teveel op wilde hij toch zelf rijden… aangehouden op 100 meter van onze voordeur antwoordde hij op de vraag wat hij gedronken had : ohhhh niks bijzonders : een paar pilsjes en een flesje wijn , waarna hij weigerde uit te stappen en de agent in kwestie begon te beledigen : Zooo jongeman… wit voetje halen bij de nieuwe chef????  Weet jullie moeder dat je hier s’nachts verkleed rondloopt ? En nog veel meer van die flauwekul totdat hij uit de auto getrokken werd en mee werd genomen naar het bureau … ik kwam iets later want mocht ook niet rijden , en zag nog net dat hij bij zijn benen naar de cel werd gesleept.  We waren dus nog niet getrouwd dus ik kreeg zijn portemonnaie niet , had zelf geen geld bij me omdat ik met mijn sponsor op stap was daarom wist ik een agent zo gek te krijgen om mij met het politie Dafje naar huis te brengen….. schat volgde om een uur of zeven nadat hij alle benodigde tests had ondergaan .

Het militair gerecht gaf 9 maanden ontzegging , 800 gulden boete en 2 jaar voorwaardelijk…. eigen schuld is goud waard…

Parkeren in St Tropez wanneer je niet zo goed ter been bent is schier onmogelijk en al helemaal niet op de dagen dat het markt is en dat zijn toevallig wel de dagen dat je de moeite neemt om je daar in de massa te begeven… want veel te kijken en ook een fantastisch en redelijk goedkoop aanbod al zou je dat niet denken ;  de markten in de omliggende dorpen hanteren hogere prijzen wegens het gebrek aan concurrentie en hun authentieke dorps charme .

Er is weliswaar voldoende parkeergelegenheid aan de haven , tegen betaling uiteraard  , maar rondom de Place de Lices waar de markt plaatsvindt zijn alle beschikbare plaatsen bezet door de marktkooplui zelf en dus ook de parkeerplaatsen bestemd voor personen die slecht ter been zijn en in het bezit van de zogenaamde ‘macaron’ zoals ik..   en ook al hangt daar tegenwoordig een zware boete aan vast , geen koopman die er zich iets van aantrekt en de agenten , opererend in groepjes van 4 , al evenmin .

Mijn vriendin had me al enkele rondjes de markt laten zien toen ons oog op een agent viel , ik het raampje opende , mijn macaron toonde en vroeg waar in hemelsnaam te parkeren .  Zijn antwoord : Madame met uw kaart mag u overal parkeren waar u niemand hindert en betalen hoeft ook niet…

Dat opende perspectieven en de Mini werd geparkeerd op het marktplein voor het gebouw waar exposities en andere evenementen georganiseerd worden bovendien keurig netjes  niet op het zebrapad ; er stonden overigens meerdere auto’s daar .

Nadat we gezellig de markt hadden rond geslenterd werd het tijd voor een lichte lunch op hetzelfde plein uiteraard want de actieradius is niet bijster groot . Ik mocht ook wel een wijntje want ik werd gereden . De markt liep zo’n beetje teneinde en een groepje agenten waaronder 2 dames stonden te kletsen en kijken voor het zebrapad en wijzend naar de rode Mini… wij zaten te ginnegappen op het terras…. nog een espresso toe en tegen die tijd waren we nog het enige voertuig dat daar geparkeerd stond .

Onder het oog van de agenten die daar al zeker een half uur stonden moesten we terug naar de auto terwijl ik besloot om de kwaal een beetje te overdrijven waardoor we natuurlijk gruwelijk de slappe lach kregen ; dat hadden we beter niet kunnen doen .

3 dagen later lag bij mijn vriendin de bekeuring in de bus …. maar niet voor een gat gevangen tekende ze bezwaar aan onder vermelding van  de overtredingen van  de marktlieden met hun wagens plus de toestemming van de agent om overal te mogen parkeren , wat trouwens wettelijk is in heel Europa dus ook Nederland.

Vandaag [ 2 maanden later ] kwam de vrijspraak…

Thelma and Louise kun je rustig op roadtrip sturen…