Categorie: COLUMNS

Schat heeft een dievegge in huis gehaald ook al blijft hij bij hoog en laag beweren dat zijn lieveling zulke dingen niet doet .                                              Intussen heeft ze al een naamsverandering ondergaan zodat ze nu officieel tot dochter is gepromoveerd en daarbij horen verregaande privileges zoals haar dagelijkse siesta van 5 tot 8 ongeveer in de inloopkast , maar wel bovenop zijn stapel wintertruien die hij overigens nooit draagt .

                                                                              Rond 8 uur komt ze tot leven door zich in de armen van schat te vleien en samen TV te kijken ; ik heb me er al bij neergelegd ,  zoveel charme kan ik niet meer opbrengen…. ik ben nl. met pensioen.                                                      Gisterenavond zat ik in de keuken grote Gamba’s van hun schil te ontdoen teneinde die vandaag te kunnen gebruiken voor een zalige pasta… we blijven lekker eten want dat is alles wat we behalve mooi weer hebben .

                                                                  Miauw Marie kwam af en toe met meer dan grote interesse naar mij kijken al was dat zeer zeker vanwege de geur en niet voor mij… ik word gedoogd maar ze keurt me geen blik waardig.                                                                                   Uiteraard , zuunig als ik ben , heb ik daarna de schillen met een sjalot , een tomaat en wat saffraan aangezet met olijfolie , dan water toegevoegd om een fond te trekken en zo de pastaschotel extra luister bij te zetten

Schat kwam al twee keer klagen in de keuken vanwege de stank ook al dacht zijn lieveling daar anders over . Maar….. om hem een plezier te doen heb ik het pannetje met het deksel er stevig opgedrukt op de tafel van het keukenterras gezet om af te koelen , en dat had ik nu net niet moeten doen.

Hoewel mijn boodschappen al dagen op een tafel onder een boom virusvrij liggen te waaien heb ik daar na 3 dagen nog geen braak-spoor gezien doch vanochtend om half 8 maar liefst werd ik wreed uit mijn slaap gestoord , schat trok met veel kabaal de gordijnen open en riep : WEET JE WAT ER IS GEBEURD !!!!!!!   Ik voelde direct nattigheid….. de pan op de grond  , de schillen overal verspreid en de koppen uiteraard opgevreten ; we hadden niets gehoord vannacht ……

                                                                                                Die slome James is hier slechts als pluizige decoratie en waakt voor geen meter in tegenstelling tot vier voorgaande fox-terriers en ook Marie die nog steeds in de schuur slaapt heb ik niet gehoord terwijl ze toch geregeld met veel geluid s’nachts andere katten wegjaagt .                                                                Conclusie van het hardvochtige vrouwtje : Jouw kat heeft dat gedaan…. wat leidde tot grote verontwaardiging .  Miauw doet zoiets niet… ze pakt nooit iets van het aanrecht [ logisch als ik alles bedek ] en bovendien kan ze die pan niet van de tafel schuiven . NOU IK DACHT VAN WEL…. een klein pannetje met slechts een bodempje fond en schilletjes , wanneer het een ander beest geweest was had ik zeker James wel gehoord omdat die op een meter afstand achter de tuindeuren slaapt , of Marie die geen ander beest in haar tuin duldt.    MIAUW MARIE IS EEN DIEVEGGE. Ze vertoont ontwijkend gedrag vanochtend en likt zich meer dan overdreven op plekjes waar ze bijna niet bij kan .

Mijn volgers weten ongetwijfeld al dat ik voor de tweede maal een zeer onaangepaste achterbuurvrouw heb . Deze keer in feite nog lastiger want ze woont er a l’année zoals wij dat hier noemen en het vorige stel , meer type Petit Bourgeois verbleven hier slechts sporadisch .

Deze mevrouw woonde al vele jaren op ons park in een soort tuinhuisje achter een chalet van iemand anders , en in dat tuinhuisje dus, met een alcoholische echtgenoot die daaraan ook is overleden wat ik niemand toewens. Verder nog 2 zonen en een dochter en dat alles op 27 vierkante meter; je zou er van aan de drank raken ,  roken en blowen wat het hele spul ook doet , daarover heb ik het in eerdere blogs al gehad .

Plots kwam ze in iets betere doen al was de aanleiding ook weer zoiets wat ik mijn ergste vijand niet toewens.  In het hospitaal raakte ze besmet met HIV door een onnauwkeurige bloedtransfusie waarvoor ze naar ik mag aannemen een som aan smartengeld heeft kunnen incasseren zodat deze mevrouw , aanvankelijk de werkster van het park , zich plots kon veroorloven niet meer te werken , het kleine chalet achter ons perceel te kopen en zich daarbij nog een Touran kon aanschaffen evenals een verhuur caravan op de naastgelegen camping .

Helaas reed ze de Touran niet lang daarna totall loss en er kwam een Polo voor in de plaats…. ook met dat kleine wagentje kan ze niet rijden en al helemaal niet achteruit de heuvel af wat noodzakelijk is ; ze heeft geen ruimte om te draaien en vermoedelijk zou ze dat ook niet kunnen.                 Tot 2 x toe heeft ze mijn BMWtje al geschampt waarvan 1 x met sorry en de 2 e keer hebben we het niet gehoord… maar een troost flesje wijn zat er niet in laat staan een gesprek over de schade.. schat heeft het zelf bijgewerkt .   Als een van onze auto’s of die van verplegers danwel vrienden niet naar haar wens geparkeerd staat , al is het maar om iets in te laden of wat dan ook voor enkele minuten , komt ze met veel bombarie verhaal halen waarbij ze de overlast door haar eigen huishouden even vergeet .

Uiteraard had de Hasj geur waardoor ik vorige zomer menigmaal boven de pot heb gehangen niets met haar gezin te maken….. de twee voortdurend keffende Paris Hilton hondjes met diamanten halsbandjes gedoog ik maar , die beestje hebben er ook niet om gevraagd om bij haar te wonen en ik blijf dierenvriend . Wie er verder nog wel in haar optrekje van 35 vierkante meter wonen zijn behalve mevrouw ook haar zoon die de hele dag op bed ligt in dezelfde woonkamer waarin ook haar twijfelaar staat die ze af en toe deelt met een internet verkering , is er ook nog een nicht dwz een homosexuele ober als kostganger want de aanzienlijke jaarlijkse parklasten had ze kennelijk over het hoofd gezien bij de koop.   Deze overigens keurig uitziende vijftiger veroorzaakt op zijn manier ook weer last maar gelukkig niet aan ons ; wij grenzen niet direct aan zijn woon/slaapkamertje . Vlgs een andere buuf paft hij al in de vroege ochtend en maakt daarbij ook alle ongepaste ochtendgeluiden , soms vergezeld van geur , die heel veel kerels maken maar aanmerkelijk hinderlijker zijn als de veroorzaker de jouwe niet is.                                                                                                                                                Alles bij elkaar denk ik dat ze niet goed met de quarantaine kan omgaan dus dat kan nog wat worden als die de hele zomer gaat duren….

Vanmiddag waren de rapen echt gaar…. dat mens had het grove lef om om 10 minuten over 12 over ons hek  te komen krijsen dat mijn schat moest ophouden met de bladblazer want het was lunchtijd…. nou … daar heeft ze een punt maar op een fatsoenlijke manier was net iets prettiger geweest wetende dat onze vrijgezelle buurman aan de voorzijde al dagen aan het slijpen en zagen is , maar daarvan durft ze niets te zeggen .

Nu heeft ze mijn schat maar ook mij in het harnas gejaagd en de eerste de beste keer dat ik hasj ruik bel ik stante pede de politie , ik heb geen zin meer in soebatten en ga zeker niet over haar hek krijsen ook al heb ik wel onomwonden gezegd dat ze de boom in kan….

Ik heb een gruwelijke hekel aan vliegen en dat heeft weinig te maken met vliegangst maar meer specifiek met de stress die eromheen hangt.             Een  vliegveld met verbinding naar mijn Nederlandse bestemming ligt in beide gevallen anderhalf uur rijden van onze woning en gezien het feit dat ook weer in beide gevallen de eerste 35 km drukke bochtige wegen naar de autobaan voeren , naar al even drukke steden dien ik om mijn vliegtuig ruim te kunnen halen een halve dag uit te trekken alleen al om zonder al teveel stress de aansluiting te halen . Het gevolg is een aankomst op de vlieghaven zeer ruim voor het tijdstip van vertrek ; maar men kan het risico nu eenmaal niet nemen…on ne sais jamais…

Geluncht in een aanpalend steakhouse zat ik al met al nog ruim een uur te vroeg in de vertrekhal …. en wat doe je dan ???  Juist… de taxfree shop onveilig maken . Direct bij de entree viel mijn oog al op een boek wat al een poos op mijn aanschaf lijstje stond … Sapiens , dat zou ik wel kunnen aanschaffen want de controle was immers al achter de rug .                                In mijn super voordeel tasje van 20x25x45 past precies een paar schoenen , iphone , beurs , paspoort en nog zo wat klein spul  . Kleding doe ik uit principe 2 sets over elkaar aan omdat ik dan bij lange na nog niet het gewicht heb van een stevige vent , ik dan geen koffer hoef in te checken en voor 9,90 e enkele reis vlieg . Vliegschaamte ??? Nee hoor , want dat vliegtuig zou zonder mij ook vliegen. Terug check ik wel een koffer in voor mijn aankopen ; deze koffer koop ik voor 1 of 2 euro bij de kringloop , eenmaal thuis zet ik die buiten de poort [ leeg uiteraard ] waar hij binnen enkele minuten weg is.

Enfin.. nog steeds in de taxfree-shop kocht ik meteen deel 2 ook nog maar en een flesje water . Geinstalleerd in de wachtruimte vulde ik mijn tijd met lezen , telefoneren en slokjes water drinken , dat doe ik tot voor de laatste keer door de intercom schalt dat er op moet worden geschoten , ik ben nl geen kuddedier . Rommeltjes bij elkaar zoeken , snel in de plastic draagtas stoppen , boarding pas en paspoort klaar houden , flesje in de vuilbak en met de tasjes slepend over de grond want mijn lichaam draagt slechts max 2 kg richting desk . Jullie voelen hem al aankomen…. boarding pas zoek… tasjes onder de hoede van de deskmedewerkster achtergelaten en terug naar de vuilnisbak., met wandelstok en in a hurry… niet te vinden… op de knieen op de grond de tasjes na speuren… weer niets te vinden… de stress kwam op… doch de stewardess aan de balie zei dat ik  gewoon door moest lopen en het probleem uitleggen bij de volgende controle want ik had ingecheckt , mijn paspoort en ik stond geregistreerd waarna een nieuwe geprint zou worden.

Daar was ik toch niet gerust op en verzocht de dame om even te bellen naar haar collega’s  aan de volgende desk , makkelijk omdat Ryanair alle handelingen  met eigen personeel verricht . Gezien mijn verhoogd stressgehalte , de zichtbare kromme rug , de invalidenkaart die ik nonchalant uit mijn tas liet vallen [ stille hint ] en wandelstok werd aan mijn wens voldaan  :  J’ai ici devant moi une dame agée avec une canne , elle a perdu ses papiers… eigenlijk was ik zwaar beledigd maar voor het goede doel glimlachte ik vriendelijk toen de stewardess me in de arm nam , onderweg nog een “dame avec canne ” oppikte  en ons linea recta naar het vliegtuig bracht… elk nadeel heeft zo zijn voordeel het is geen misbruik maken maar dankbaar gebruik… en ach , dan neem je dat “dame agée “maar op de koop toe.

Doodvermoeid al voor de reis nog maar was begonnen . Voorlopig weer even schoon genoeg van vliegen . Maar alle lof voor Ryanair ; iedereen klaagt erover , vermoedelijk ben ik de enige tevreden klant . Ik word sowieso altijd de trap op geholpen en mijn tas overgenomen , en dat voor een paar tientjes…..

Vandaag blijf ik thuis en bij voorkeur in mijn stoel ; als die niet breekt natuurlijk….. ik zal het even uitleggen : om een of andere duistere reden overkomen mij altijd ernstige ongelukken op dezelfde dag.
Vandaag 19 jaar geleden werd ik aangereden met als gevolg een hersenkneuzing en gebroken voet ; ik heb nooit meer kunnen werken omdat ik mijn hersens nodig had in mijn job.

Vandaag 18 jaar geleden zat de hele bekleding van mijn cabrioletje vol haren van de processierups  [ had onder de bomen gestaan ] weken en weken niet geslapen van de jeuk en mijn hele huid kapot gekrabt.                              Vandaag 5 jaar geleden brak ik 9 ruggenwervels in een keer ; nooit zoveel pijn gehad , zat twee maanden  dag en nacht in een stoel en sliep met mijn hoofd op tafel totdat er na een half jaar in een speciaal bed kwam .. 17 cm gekrompen en blijvend  , in zekere mate ,  gehandicapt…. maar we leven nog al dacht ik toen dat het einde genaderd was…
In de jaren negentig heb ik in één keer 3 ribben en 2 x een wervel gebroken Op 24 december steeds met tussenpozen en tussen 1971 en 1990 eveneens 3 x mijn brug met kronen gebroken op Oudjaarsavond …                               Volgens mij kan dat geen toeval zijn…. het is te bizar…. dus zit ik nu op een stoel onder de tonnelle en wacht wat er gaat gebeuren… stoel die doorzakt ? … Helicopter in de tuin ?….want we wonen onder de aanvliegroute…               of de tonnelle op mijn kop ?        Voor de zekerheid doet mijn schat vandaag de boodschappen en ik heb geen keukendienst…en verder duimen dat alles goed gaat .

Als Air France eens een keer niet staakt is het een geweldige maatschappij ; althans dat vonden wij een jaar of 10 geleden toen we op familiebezoek gingen in Californie..middels een roadtrip over highway nr 1 .

De dochter van een vriendin die toen nog bij een reisbureau werkte was een ster in het boeken van vakanties en tickets en had ons aan een vlucht naar L.A. geholpen met een terugvlucht vanaf Seattle voor de luttele som van 1020 euro voor 2 personen met Air France.

We namen de TGV naar Parijs en omdat onze vakantie vlak na het Joods Nieuwjaar viel stapten in Lyon hele families orthodoxe gelovigen in met grote hoedendozen en veel valiezen , ook zij gingen naar Charles de Gaulle .  Na het inchecken aangekomen bij de gates die nog lang niet open waren maar ook toen al uiterst streng bewaakt , bevonden wij ons tot onze verbazing weer in het gezelschap van de families die in Lyon waren ingestapt en we kwamen ogen en oren tekort bij het schouwspel wat zich voor onze ogen afspeelde .

3 Oma’s die keurig door grondpersoneel in rolstoel naar boven waren gebracht bleken plots nog beter ter been dan ik en in staat om zonder hulp van wandelstok de halve taxfree shop leeg te kopen waarna ze weer keurig in hun respectieve rolstoelen plaatsnamen.                                                                 Het boarden kon beginnen en ik , geen echte held op het gebied van  vliegen , was ervan overtuigd dat we toch haast geen veiliger vlucht hadden kunnen krijgen…… en dat werd bewaarheid : Het hele gezelschap inclusief mijn schat en ik werden naar een zwaar bewaakte bus geleid die in convoi na zo’n 20 minuten  rijden onder de autobaan door naar het oude vliegveld werd gebracht door beveiligde hekken waar alleen El-Al vliegtuigen stonden en een kist van Air France… die bestemd was voor ons  gezelschap inclusief wij twee , en bij lange na niet vol… Wij waren uiterst verwonderd en de verwondering werd alleen maar groter gezien de luxe die ons ten deel viel terwijl we toch een heel goedkoop ticket hadden .

In het kort :  Na het opstijgen Champagne a gogo .    Daarna kwam de menukaart en konden we kiezen uit 2 uiteraard kosjere maaltijden… niks mis mee .   Erg lekker en keus uit Rode of Witte Wijn .                                             Haagendasz ijs toe  , vanzelfsprekend koffie en a volonté Cognac – Grand Marnier of wat dan ook .                                                                                                            Daarna een dutje … en de rest van de dag lazen de stewardessen ons de wensen uit de ogen…    Coca-Cola , Wijn , Bier , Cognac … ja roept u maar        Heel onnozel zei ik al eens tegen mijn schat dat Air France toch wel de hemel op aarde was en ik alleen nog maar bij hen zou boeken in de toekomst Echter later hoorde ik van de zoon van mijn vriendin die gezagvoerder is bij deze maatschappij dat dit helemaal niet de normale gang van zaken is in de toeristen klasse.

We hebben ons altijd afgevraagd waarom wij bij deze uitzonderlijke vlucht terecht zijn gekomen aangezien ze niet lukraak iedereen bij een dergelijk gezelschap kunnen plaatsen , het vliegtuig lang niet vol was en de behandeling meer dan onberispelijk…                                                                      Twee mogelijkheden…. schat was voorheen bij de Luchtmacht en van onbesproken gedrag…. of mijn Joodse achternaam heeft een rol gespeeld… maar zo luxe hebben we nooit meer gevlogen… ook niet terug naar Parijs een maand later .

 

ST TROPEZ

Een reuze gezellige middag in St Tropez met mijn vriendin die als verrassing 3 dagen hierheen gevlogen kwam….. helaas moesten er wat onaangename zaken geregeld worden en daarom begon ons uitstapje met een bezoek aan de Gendarmerie

 

Een authentiek en ouderwets gebeuren waar je hier ook gewoon op zondag terecht kunt… eerste karwei afgevinkt hadden we een lunch verdiend . We kozen voor Renaissance , een brasserie naast de gelijknamige cinema waar men het vel nog niet over je oren trekt .

Het werden 2 Ceasars salades , subliem en huisgemaakt , gelukkig geen geprefabriceerde Kipstukjes uit de groothandel . Lekker glas rood en koffie met Citroen Merengue gebak..aangeboden door het huis… jaja..                    Mijn vriendin heeft daar enkele jaren geleden zaken gedaan en ze werd meteen herkend ; dat krijg je met knappe blondjes waar ik dus zonder scrupules van mee profiteerde . Mooi weer was het niet echt maar het bleef nog droog , het was intussen 3 uur en de winkels gingen weer open…

PRE-BRADERIE SHOPPEN volgende week vind de jaarlijks Braderie van St Tropez  plaats en dat is verworden tot een toeristisch spektakel waar bezoekers van heinde en verre zelfs met busladingen uit Italie op afkomen.. Da moet ik daar niet meer zijn. Vandaag genereuze kortingen in de prettige winkels en niet speciaal ingekochte brol zoals op de Dolle Dwaze Dagen..Mijn volgers die op de hoogte zijn van mijn lichamelijke ongemakken snappen intussen ik dat na een uurtje shoppen uitgeput op een terras in een comfortabel stoeltje viel .

De keus viel nu op Senequier , het wereldberoemde terras met de rode stoeltjes. Ik weet het… het is duur… maar…. de Chocolade Chaud is daar de beste keus en goede waar voor je geld.. Voor 8.50 e krijg je daar een kannetje , waaruit drie koppen gaan , met echte gesmolten chocolade ; in feite dus een dolle koop waarmee je moeiteloos anderhalf uur kunt loeren naar alles wat daar aan paradijsvogels langs paradeert.. een soort van voorstelling als bonus .
Dat die geweldige chocolade nog steeds op de kaart prijkt dateert nog uit de tijd , die niet eens zo lang achter ons ligt , dat Senequier nog een terras annex lunchroom was van de patisserie die tot op heden nog altijd achter het etablissement ligt en zowel vanaf de haven als het achterliggende marktpleintje bereikbaar is . Je kunt er lekkere taartjes halen en op het terras uit een kartonnen doosje opeten bij de consumptie…
Geschiedenis van deze zaak die al meer dan 130 jaar aan de haven is gevestigd doch niet meer in handen is van de familie Senequier na een reeks schandalen door hun nazaten..
De bakkerij is opgericht in 1887 door Martin en Marie Sénéquier afkomstig uit Cogolin aan de Place aux Herbes tussen de kerk Notre-Dame-de-l’Assomption en de haven.
Gezien het succes van hun bedrijf (met name zachte nougat), breidden ze het uit door de oude boot garages op te kopen die uitzicht boden op zee geleidelijk aan te kopen.
In 1930 besloot Lisette Sénéquier deze enorme ruimte om te vormen tot een luxe café , naast de originele Patisserie.
In 1944 werd het etablissement vernietigd door bombardementen en herbouwd en heropend in 1951, inclusief het 30 meter lange terras met regisseurstoelen en driehoekige tafels in felrood.
In 2012 is de zaak definitief verkocht aan een Parijse zakenman na een hele reeks schandalen in de familie waarna het tot een brasserie is omgetoverd waar je voor heel veel geld heel middelmatig eet .
Gelukkig is normaal terrasje pikken nog goed mogelijk buiten lunch en diner uren .
Een afstammelinge van de Cogolinese tak geeft buitengewoon prettige Provencaalse kooklessen , een aanrader.