Categorie: COLUMNS

Dacht ik gisteren nog dat ik na maanden stress over onze definitieve emigratie naar Frankrijk de mappen kon sluiten en op de aflevering van de Carte  Vital alles geregeld is dient alweer een nieuw probleem zich aan , ditmaal door toedoen van mijn schat.

In eerdere blogs heb ik al eens melding gemaakt van het feit dat hij in hoge mate beinvloedbaar is door elke vorm van reclame , aanlokkelijk lijkende aanbiedingen , voorverpakt voedsel met een leuk uiterlijk en niet in de laatste plaats verkoop trucjes van een aantrekkelijke juffrouw .

In het niet al te grijze verleden heeft hij zich zo een aanbieding laten aanpraten door SFR , dit keer door de telefoon, waarbij hem werd verzekerd dat we hierdoor minder zouden  gaan betalen… in dit geval ik dus , omdat het mijn abonnement is .. maar dit terzijde .

Uiteraard is zo’n aanbod dat te mooi klinkt om waar te zijn ook niet waar , maar helaas kom ik daar altijd pas achter als het leed is geschied en ik de maandelijkse administratie verwerk waarbij  alle bankafschriften zorgvuldig gecontroleerd woorden  en om die reden alle bonnetjes ook bewaard blijven .

Elk bonnetje waarbij mijn schat vermoedt dat dat het daglicht niet kan verdragen krijg ik pas op de administratie dag en na zachte dwang .

Het uitermate aanlokkelijke aanbod betrof : extra mega bites of hoe dat ook mag heten op de computer , waaraan we niets hebben want internet komt hier nog altijd over telefoondraden . Een vaste telefoon van SFR ; ook die is overbodig omdat we al een telefoon van Orange hebben vanwege die draden waarover internet binnenkomt .   Een TV pakket , nou daar zat ik al helemaal niet op te wachten want dan moet ik kijk en luistergeld betalen… en een mobiel abonnement eveneens inbegrepen ; ook al niet nodig omdat we al twee I-phones hebben van KPN .

Per saldo kwam deze superaanbieding  meer dan dubbel zo duur uit dan het oude abonnement.

Hemel en aarde heb ik moeten bewegen om de zaak ongedaan te maken aangezien het omgezette abonnement helemaal niet op naam van schat staat en hij dus absoluut niet gemachtigd was daar verandering in te brengen.   Drie aangetekende brieven en veel boze telefoontjes verder was het kookpunt bereikt , gebeld ,  de hoofd verantwoordelijke , die ik na drie  iets minder verantwoordelijke goden aan de telefoon kreeg , de huid zo gruwelijk  vol gescholden dat ik uit de strijd kwam met een aanbieding voor een jaar a raison van 22,90 p.m. . alleen internet zonder verdere opties..

Content zou je denken…. maar helaas…. een maand later werd 7,90 e  afgeschreven voor de mobiel die we niet hebben want aangegeven dat ik geen enkele optie wenste had ik op deze tegenvaller niet gerekend en een toestelletje hebben we ook niet .

Schat die graag boodschappen doet zou wel even naar de SFR boutique om verhaal te halen , ik kan niet goed staan ; de rij wachtenden is daar altijd erg lang… ook al een teken aan de wand.

Goed ingepeperd want ik ken mijn pappenheimer : Laat je niets aanpraten… koop niets en teken ook niets.  Alweer helaas……. schat kwam terug MET een flut mobieltje van toch nog 59,- euri  want de charmante dame had hem verzekerd dat hij een abonnement heeft wat weliswaar was ondergebracht in mijn pakket en omdat ik die optie niet  wenste werd schat er  mee opgezadeld , hij had zich nl dat voordeel aan laten praten .

Nu heb je wel 7 dagen de tijd in Frankrijk om terug te komen op een te snelle aankoop maar mijn lief was met geen tien paarden meer terug naar die winkel te trekken … voor schut gaan bij die leuke juffrouw kan hij niet hendelen…. liever had ik mijn verlies genomen en een jaar abonnementskosten betaald dan er nog een telefoon bij te kopen die we toch niet gebruiken..

En als je dan denkt dat je alles gehad hebt …….

Begin ik gisteren aan de administratie en zie tot mijn ontsteltenis voor ruim 100,- euri afschrijvingen terwijl  mijn rekening aan SFR en veel andere bedrijven nog altijd per cheque betaald worden  want ik blijf graag baas over mijn eigen geld.  Hoe zijn die in godsnaam aan mijn rekeningnr. gekomen want een RIB had schat niet bij zich en ook ons banknr stond niet op zijn nota…

Enfin… blijkt dat hij behalve dat onnozele mobieltje ook nog een verzekering , 4mg en  een silvercard aangesmeerd heeft gekregen en bovendien 17,98 en 22,99 aan belkosten met dat stomme ding aangezien ik had gezegd dat het dan ook maar gebruikt moest worden .

Toen ben ik ontploft , de stoom kwam uit mijn oren… .  als ik kwaad wordt en dat gebeurt zelden , dan kun je je rustig bergen.

Daarvoor neem ik sinds kort mijn toevlucht tot sociale media want dan krijg je direct antwoord ; gaat stukken sneller dan uren in de wacht en anderen kijken mee…. daar houden bedrijven niet van.

Aangegeven dat de juffrouw van deze franchise SFR winkel mijn schat heeft opgelicht  , misbruik gemaakt van een oude man die een beetje van het pad af is en nauwelijks Frans verstaat … dat ik aangifte zou doen wegens oplichting en misbruik maken van een kwetsbaar persoon en het antwoord volgde stante pede….

Beetje heen en weer gemaild  , scans gestuurd van het nieuw aangesmeerde contract met onnozel mobieltje  en er wordt aan gewerkt …

De jongeman stelt zich zeer welwillend op , ik heb  goede hoop .

Zoals we in vervlogen tijden in Nederland de catalogus van Wehkamp, Otto of Neckermann in de bus kregen worden we heden ten dage nog steeds verrast met bergen papierwerk van hun Franse tegenhangers met welluidende namen als : Blanche Porte , Vitrine Magique , Temps L , Maison & Comfort en iets minder poetisch : Witt en Damart die een meer Duitse achtergrond hebben en betere waar leveren zoals Zwitsers ondergoed e.d..

Elk half jaar een lijvig naslagwerk en elke twee weken bergen folders om het clienteel eraan te herinneren dat die catalogus ergens tussen de tijdschriften moet liggen .    Wat een papierverspilling , het zou verboden moeten worden al moet ik met het schaamrood op de kaken bekennen dat ik me ook geregeld te buiten ga aan het bestellen van zaken waarvoor ik mijn kostbare tijd niet wil verspillen met zoektochten door winkels waar ik helemaal niet heen wil ; ik haat winkelen .

Het allergrappigst aan deze verkoopmethode is dat er elke maand een ander CADEAU VAN DE MAAND verbonden is aan het bestelformulier , ongetwijfeld  om de kooplust aan te wakkeren en het betreft altijd iets wat je sowieso niet nodig hebt en aantrekkelijk van kleur is …. psychologie????      Ik ga ervan uit….                                                                                                                            Nog curieuzer is dat ik ook altijd wel iets nodig heb waarvoor ik de deur niet uit hoef en daarom mijn energie voor belangrijker zaken kan gebruiken zoals Outlet Stores van fijne merken…. en tweemaal per jaar de Bijenkorf … mijn actieradius strekt helaas niet verder.

Om terug te komen op de diverse  Cadeaus van de maand …. Je hebt ze nooit nodig  , weet niet wat je ermee moet doen , vaak hebben ze een hoog kermis gehalte en ALTIJD mankeert er iets aan.    Immer artikelen die wegens fabrieksfoutjes afgekeurd teruggenomen moeten worden en waarvan de kosten van repatriering naar hun oosterse herkomst duurder is dan vernietigen .

Opvallend vaak zijn er nylon spreien  als geschenk waarvan je haren gaan knetteren dus die dienen hier als afdekkleed tijdens verfklussen . Ordinaire kermishorloges dito… gaan enkele maanden mee tijdens het doe het zelven . Rol koffertjes die niet aan cabinematen voldoen en veel nylon of doudoun jasjes [ zeer populair ] waarvan ik er al 4 in de boerderie in de Lot heb hangen voor koele zomeravonden… samen met statische fleece Kerst plaidjes  , al zit in de winter  dat huis op slot .                                                          2 lila en 2 zuurtjes roze eveneens nylon pluchen badjassen , ook verhuisd naar de Lot voor algemeen gebruik en zo kan ik nog wel even doorgaan want in die 20 jaar dat ik in Frankrijk ben heb ik al veel besteld en veel verzameld .

Ernstiger was het “reuze handige” plastic gebeuren waarmee ik kon raspen , schaven en wat al niet meer.. ik heb het in de kliko gekieperd , uiteraard ook weer op de boerderie nadat ik nagenoeg mijn hele vingertop eraf geschaafd had en in allerijl gehecht moest worden door de apotheker… het ziekenhuis is daar een uur rijden en ik bloedde als een rund door 2 theedoeken heen ; helaas , een eerste hulpdoos was nog nooit aangeboden als cadeau van de maand .

Grappiger was enige jaren geleden  een sprei van fleece met nylon bovenzijde waarop Westy hondjes gedrukt stonden…. leuk voor mijn Buuf met Westy bedacht ik maar de hondjes aan de bovenrand waren ondersteboven op het stof gedrukt .

En vanmiddag kreeg ik bij de bestelling van 2 fraaie kanten zomerblouses een felrode doudoun als geschenk… er kwam een gruwelijk synthetische geur af en legde het jack op een tuinstoel om te luchten  . We dronken koffie en wat lacherig zei ik tegen mijn schat : ik heb nog niet gezien wat…. maar ongetwijfeld mankeert er iets aan want ze staan voor 29 e. in de catalogus…. dat gezegd hebbend kreeg ik een spontane aanval van de slappe lach want de zakken zitten niet gelijk.. de ene zak  zit een hele doorstik streep lager dan de andere…  die kunnen ze aan het eind van het seizoen ook niet terugsturen naar de Filipijnen….    Weer een jack voor de boerderie waar wij zelden meer komen nu de jeugd bezit van het huis genomen heeft… ze zullen er warmpjes bijzitten met al die nylon afdankers van mij…

 

 

Vandaag waren we weer eens bij Auberge de la Mole  ; een Bar-Tabac -Routier in het dorpje La Mole langs de levensgevaarlijk smalle rd 98 naar Toulon .                                                                                                                                        De afgelopen 40 jaar is deze dorps-bistro via mond op mond-reclame en niet te vergeten wereldwijde vermelding in reisgidsen uitgegroeid tot een etablissement waar de artisan uit het dorp zich mengt met een bont palet aan vakantievierders en ook de rich and famous ; wijnen van enkele duizenden euri staan keurig op de kaart tussen de overigens zeer goede  en betaalbare huiswijn uit het dorp : “La Siouvette”

Omdat hier in vroegere tijden toen alles nog eenvoudig was ook getankt kon worden heeft men de benzinepomp uit nostalgische maar meer nog toeristisch commerciele redenen op het terras laten staan zodat je met de pomp als tafelgenoot kunt luisteren naar denderende vrachtwagens en andere snelheidsduivels die zich met een noodgang over de Gendarmes Allonges [drempels ] door het slaperige dorpje spoeden met veelal klapperende lading , uiteraard zonder rekening te houden met de limiet van 30 km p.u.

Moet gezegd : het eten is er niet cadeau en geenszins meer te vergelijken met Routier prijzen . Moet ook gezegd : De geweldige kwaliteit van de  ouderwetse Franse Bistrokeuken maakt alles goed … een perfect adres waar zelfs de grootste vreetzak niet met honger vertrekt want in dit opzicht is het nog steeds een goede pleisterplaats voor de hongerige chauffeur die net zo lekker en veel wil eten als bij zijn moeder of zijn vrouw .

De formule is eveneens al zo’n veertig jaar hetzelfde inclusief de gerechten op de kaart , al lopen de prijzen royaal in de pas met het besteedbaar inkomen van het clienteel ;  ik vraag me dus ook af of de drie boerkes die er vanmiddag zaten dezelfde prijs betalen .

Het complete lunch menu op doordeweekse dagen kost 30 euro zonder de drank en dat is natuurlijk aardig aan de prijs….. maar wat ervoor geboden wordt is bijna niet te geloven , bovendien alles huisgemaakt , je mag zoveel nemen als je wilt van voor- en nagerecht en ook de hoofdgerechten liegen er niet om.  Een stevige authentieke Franse boerenkeuken van onberispelijk niveau en de tafels zeer gesoigneerd met gesteven tafellinnen waarin de naam van het etablissement geweven is…. en juist daar houd ik van….

Voorgerecht dat voor iedereen hetzelfde is  bestaat uit 4 grote aardewerken bakken gevuld met : Geperste Kop  ….. Rillettes…… Eendenpate en Wildterrine . Daarbij een 2 liter weckpot gevuld met Augurken en ander zoetzuur , plus een mand Boerenbrood…..

Van dit voorgerecht mag je onbeperkt eten al zou ik dat niet adviseren want er komt nog veel meer ; alles a gogo en even smakelijk .

Keuze uit 8 hoofdgerechten [ ook al 40 jaar dezelfde ]

 

Wij kozen vandaag voor  2 personen Eendenborst met Pepersaus .

Ik nam Cassoulet , maar liefst een hele pan ,  ja niet lachen midden in de zomer maar ik had er zin in en het was verrukkelijk .  En onze vriend nam een Omelet met Paddenstoelen en Truffel… ik heb ervan geproefd…. goddelijk .

Toen de onvermijdelijke bak Groene Sla met Vinaigrette om de borden schoon te maken .

Voor de zeer grote sortering kazen uit diverse regio’s  kregen we wel een nieuw bordje maar het bestek bleef  hetzelfde en ook nu konden we zoveel kaas nemen als we zouden willen , maar weer verstandig deden we het rustig aan omdat het klapstuk nog moest komen…

Het dessert ook weer voor iedereen hetzelfde  :   3 grote stenen bakken met….. In Rode Wijn gekookte Pruimen …… huisgemaakte Mousse au Chocolat , die was TO DIE FOR…. en Creme Caramel zoals alleen een Franse moeder die maakt …..

En alweer bleven de bakken op tafel en kon je zoveel eten als je wenst .

We hebben nog een espresso genomen waarbij huisgemaakte Merengue koekjes dus jullie begrijpen dat wij voor de rest van de dag genoeg hebben  gehad … Zeer de moeite waard als je van de traditionele keuken houdt en  over  grote trek beschikt .

 

 

 

 

 

 

Niet al mijn volgers zullen ooit van de man gehoord hebben ook al is hij wereldberoemd in Frankrijk en daarbuiten vanwege de platenbusiness .
Ik spreek hier over Eddy Barclay , de oprichter van het platenlabel Barclay Records dat zeer bekende en beruchte artiesten onder contract had .

Beroemd en ook berucht in St Tropez vanwege zijn weergaloze Soirees Blanches waar iedereen in het wit diende te verschijnen , maar ook omdat het in zijn villa bij St Tropez alle dagen feest was .
Gasten als Elton John , Jack Nicholson , quincy Jones , Johnny Haliday en noem maar op wie niet , kwamen bij hem logeren en verpozen .
Onze Parijse vrienden , tafeltennis kampioenen , waren daar elke middag aan de slag om met Eddy zelf en zijn gasten te spelen ; Eddy was dol op tafeltennis  en in ruil voor een vorstelijk middagmaal wensten onze vrienden niet betaald te worden voor hun masterclasses.. de lunch met de groten der aarde was voor hen het hogere doel hetgeen door Eddy zeer gewaardeerd werd want hij liet zich meermmaals ontvallen dat ons Parijse tweetal de enige waren die hem nooit om geld gevraagd hebben..
Er werd daar copieus gegeten en gedronken , hij had een echtpaar in dienst waarvan de man de sterren van de hemel kookt ; geen beter restaurant in de omgeving dan Chez Eddy , reserveren behoorde toen niet tot de mogelijkheden ; nu wel , terwijl de gasten toen door een Riva werden opgehaald ; maar nu niet.
Een jaar of 14 geleden is deze aimabele en ruimhartige man overleden en hij had tot ieders verbazing een legaat nagelaten voor de chef kok en zijn vrouw zodat ze een nieuw bestaan zouden kunnen opbouwen . Dat tekent de man.
En hier komt onze Parijse vriend , de tafeltennis kampioen , weer in beeld ……
Een jaar of 10 geleden wilden we eens gaan eten in een landelijk gelegen restaurant op een paar honderd meter van ons park , zodat we allemaal een neut teveel konden nemen gezien het geringe risico op controle .
We namen plaats onder de zeer idyllische veranda en kregen de menu kaart :…. wat schetst onze verbazing :
Eric Vigoureux ancien chef de Eddy Barclay .

Het weerzien was hartverwarmend voor onze vrienden en warm omdat de chef NOOIT zijn keuken verlaat … voor niets en voor niemand , hij werkt helemaal alleen , maar was meer dan content om de oude makkers weer te zien op zijn hete werkplek .
Het enige nadeel van dit restaurant zou kunnen zijn dat je wel eens iets langer moet wachten als je niet klokslag 8 bestelt …maar ja… je zit lekker , keuvelt wat en drinkt een flesje wijn…uit eten is tenslotte een totaal belevenis….
Alles is vers en huisgemaakt , Eric doet geen concessies , en de prijzen zijn gezien het niveau van de cuisine meer dan vriendelijk ; de locatie is geheel niet toeristisch wat wil zeggen geen zeezicht , geen ander uitzicht dan de tuin doch zeer romantisch en gezien het feit dat we niet in de gebruikelijke val willen lopen stoort dat allerminst ; wij gaan voor de kwaliteit .
Het restaurant waarvan ik de naam toch maar zal verklappen met het risico dat het te druk wordt is het hele jaar open , ook voor de zakenlunch a 17.50 inclusief een glas wijn , en dan zit je ook nog eens in een prachtige Provencaalse eetzaal met groot open haardvuur .
Omdat geen van onze vrienden die keukendienst zou kunnen hebben zin heeft om met dit weer te koken en er helaas vrienden zijn waar de retour moeizaam en na veel aandringen plaatsvindt zijn we vanavond traditie getrouw gaan eten bij zijn oude kennis :
De kok van Eddy Barclay met zijn restaurant Les Sarments….in de vlakte van Gasssin aan de D559 , met stip de beste keuken van de Golfe de St Tropez en ver daar buiten , zeker als je de prijs- kwaliteit verhouding in acht neemt . We zijn in die ruim 10 jaar nog nooit teleurgesteld ; klassiek Frans van hoog niveau zonder moderne fratsen die zowel de aandacht trekken als afleiden .

Zoals onze Franse familie/ vrienden zeggen : UNE TRES BELLE TABLE ….hetgeen niet betekent dat er mooi gedekt is , maar een zeer goede keuken…

Wanneer we een schilderijtje willen zien hoeft dat niet op het bord … daar zijn galerie’s en musea voor….

Het keuze menu voor het diner is geniaal bedacht… Je kiest een hoofdgerecht en bij die prijs is dan het voorgerecht en dessert inbegrepen ; bovendien keuze uit 5 of 6 mogelijkheden per gang .

De wijnen van hoge klasse zijn eveneens zeer prettig geprijsd…. waarom zou je in godsnaam meer betalen aan de zuidkust.

We betaalden 260.-e met 5 personen inclusief Rood [ Cotes du Rhone St Pierre], Wit [ Saint Veran ], Eau Plat en Eau Gazeuse plus 3 koffie… voor die prijs eet je niet eens in een toeristententje dat zich uitgeeft voor restaurant .

We hadden als voorgerechten : 3 personen  huisgemaakte Foie Gras gevuld met Vijgencompote uit eigen tuin….

1x ijskoude Courgette Creme met Truffel , zoooo zalig…. dat neem ik morgen als we weer gaan .

en Ceviche van op hout gerookte Zalm [uiteraard niet van plakjes ].

Hoofdgerechten : 2x  Kalfszwezeriken met verrukkelijk garnituur

Eenmaal Varkensgebraad , zelfde garnituur..

En 2x Bavette met Ansjovisboter eveneens zelfde garnituur….

Mijn dessert, helaas geen gluten maar wel heerlijk : Pruimen op Armagnac met een bolletje ijs , terwijl de andere 4 een Baba au Rhum namen.. ook huisgemaakt.

In dit restaurant van de kok van de sterren die geen sterren heeft voert kwaliteit de boventoon dus verwacht geen spectaculaire kunstwerken maar een waarachtige smaakbeleving .

We hebben alweer gereserveerd voor zondagavond….