ALLES WORDT DUURDER IS VAN ALLE TIJDEN
In een zeer grijs verleden waaraan ik nauwelijks actieve herinneringen heb en toen zelfs geen Nokia bezat , had ik een andere echtgenoot dan mijn schat , hij had ook wat ze in Brabant noemen “ mos op de knieën “, dus ik had een kindermeisje voor dag en nacht.
NEE , hij had niets met dat meisje van 14 ( zulk personeel kon nog in die tijd voordat het minimumloon zijn entree maakte en ook de leerplicht niet heel duidelijk ) maar wel een liaison met zijn boekhoudster ; een relatie waarvan ik uiteraard onkundig was.
Nu had de dame in kwestie mijn ex wijsgemaakt dat ik veel te veel geld uitgaf , iets waarvan ik niets snap want ik ben kien op de knip al gun ik mezelf het beste.
Er wordt door mij wel nagedacht over het bestedingspatroon.
We gaan terug naar 1971.
Op een zekere ochtend gaf hij aan dat hij zelf de wekelijkse boodschappen zou gaan inslaan, geassisteerd door het kindermeisje dat ook kien op de knip was aangezien ze reeds op 11 jarige leeftijd thuis een huishouden bestierde van 9 personen.
Ze deed de boodschappen, kookte en moest ook nog naar school. Enfin, een uur of wat later waren ze terug en mijn ex 274 gulden armer en nu spreek ik dus over ruim 50 jaar geleden.
Boodschappen waren veel duurder dan hij had gedacht ; wat al snel bleek toen ik samen met mijn luid proestend hulpje de boel ging uitpakken en opruimen.
Alles maar dan ook alles wat de ex lekker vond had hij in de kar geladen.
Lia had wel geprobeerd hem wat in te tomen maar haar oordeel had kennelijk geen vat op hem.
God weet wat ik vandaag de dag voor zo’n kar vol delicatessen zou moeten neertellen. Ik moet er niet aan denken.
Gelukkig bleef de huishoudtoelage [ JA, DAT BESTOND TOEN NOG ] wel hetzelfde na het inkoopavontuur.
De boekhoudster had beter zijn uitgavenpatroon eens onder de loep genomen aangezien daarop aanzienlijk bezuinigd kon worden 
Ga naar de inhoud
