Maand: februari 2020

Ik heb een gruwelijke hekel aan vliegen en dat heeft weinig te maken met vliegangst maar meer specifiek met de stress die eromheen hangt.             Een  vliegveld met verbinding naar mijn Nederlandse bestemming ligt in beide gevallen anderhalf uur rijden van onze woning en gezien het feit dat ook weer in beide gevallen de eerste 35 km drukke bochtige wegen naar de autobaan voeren , naar al even drukke steden dien ik om mijn vliegtuig ruim te kunnen halen een halve dag uit te trekken alleen al om zonder al teveel stress de aansluiting te halen . Het gevolg is een aankomst op de vlieghaven zeer ruim voor het tijdstip van vertrek ; maar men kan het risico nu eenmaal niet nemen…on ne sais jamais…

Geluncht in een aanpalend steakhouse zat ik al met al nog ruim een uur te vroeg in de vertrekhal …. en wat doe je dan ???  Juist… de taxfree shop onveilig maken . Direct bij de entree viel mijn oog al op een boek wat al een poos op mijn aanschaf lijstje stond … Sapiens , dat zou ik wel kunnen aanschaffen want de controle was immers al achter de rug .                                In mijn super voordeel tasje van 20x25x45 past precies een paar schoenen , iphone , beurs , paspoort en nog zo wat klein spul  . Kleding doe ik uit principe 2 sets over elkaar aan omdat ik dan bij lange na nog niet het gewicht heb van een stevige vent , ik dan geen koffer hoef in te checken en voor 9,90 e enkele reis vlieg . Vliegschaamte ??? Nee hoor , want dat vliegtuig zou zonder mij ook vliegen. Terug check ik wel een koffer in voor mijn aankopen ; deze koffer koop ik voor 1 of 2 euro bij de kringloop , eenmaal thuis zet ik die buiten de poort [ leeg uiteraard ] waar hij binnen enkele minuten weg is.

Enfin.. nog steeds in de taxfree-shop kocht ik meteen deel 2 ook nog maar en een flesje water . Geinstalleerd in de wachtruimte vulde ik mijn tijd met lezen , telefoneren en slokjes water drinken , dat doe ik tot voor de laatste keer door de intercom schalt dat er op moet worden geschoten , ik ben nl geen kuddedier . Rommeltjes bij elkaar zoeken , snel in de plastic draagtas stoppen , boarding pas en paspoort klaar houden , flesje in de vuilbak en met de tasjes slepend over de grond want mijn lichaam draagt slechts max 2 kg richting desk . Jullie voelen hem al aankomen…. boarding pas zoek… tasjes onder de hoede van de deskmedewerkster achtergelaten en terug naar de vuilnisbak., met wandelstok en in a hurry… niet te vinden… op de knieen op de grond de tasjes na speuren… weer niets te vinden… de stress kwam op… doch de stewardess aan de balie zei dat ik  gewoon door moest lopen en het probleem uitleggen bij de volgende controle want ik had ingecheckt , mijn paspoort en ik stond geregistreerd waarna een nieuwe geprint zou worden.

Daar was ik toch niet gerust op en verzocht de dame om even te bellen naar haar collega’s  aan de volgende desk , makkelijk omdat Ryanair alle handelingen  met eigen personeel verricht . Gezien mijn verhoogd stressgehalte , de zichtbare kromme rug , de invalidenkaart die ik nonchalant uit mijn tas liet vallen [ stille hint ] en wandelstok werd aan mijn wens voldaan  :  J’ai ici devant moi une dame agée avec une canne , elle a perdu ses papiers… eigenlijk was ik zwaar beledigd maar voor het goede doel glimlachte ik vriendelijk toen de stewardess me in de arm nam , onderweg nog een “dame avec canne ” oppikte  en ons linea recta naar het vliegtuig bracht… elk nadeel heeft zo zijn voordeel het is geen misbruik maken maar dankbaar gebruik… en ach , dan neem je dat “dame agée “maar op de koop toe.

Doodvermoeid al voor de reis nog maar was begonnen . Voorlopig weer even schoon genoeg van vliegen . Maar alle lof voor Ryanair ; iedereen klaagt erover , vermoedelijk ben ik de enige tevreden klant . Ik word sowieso altijd de trap op geholpen en mijn tas overgenomen , en dat voor een paar tientjes…..

Vandaag blijf ik thuis en bij voorkeur in mijn stoel ; als die niet breekt natuurlijk….. ik zal het even uitleggen : om een of andere duistere reden overkomen mij altijd ernstige ongelukken op dezelfde dag.
Vandaag 19 jaar geleden werd ik aangereden met als gevolg een hersenkneuzing en gebroken voet ; ik heb nooit meer kunnen werken omdat ik mijn hersens nodig had in mijn job.

Vandaag 18 jaar geleden zat de hele bekleding van mijn cabrioletje vol haren van de processierups  [ had onder de bomen gestaan ] weken en weken niet geslapen van de jeuk en mijn hele huid kapot gekrabt.                              Vandaag 5 jaar geleden brak ik 9 ruggenwervels in een keer ; nooit zoveel pijn gehad , zat twee maanden  dag en nacht in een stoel en sliep met mijn hoofd op tafel totdat er na een half jaar in een speciaal bed kwam .. 17 cm gekrompen en blijvend  , in zekere mate ,  gehandicapt…. maar we leven nog al dacht ik toen dat het einde genaderd was…
In de jaren negentig heb ik in één keer 3 ribben en 2 x een wervel gebroken Op 24 december steeds met tussenpozen en tussen 1971 en 1990 eveneens 3 x mijn brug met kronen gebroken op Oudjaarsavond …                               Volgens mij kan dat geen toeval zijn…. het is te bizar…. dus zit ik nu op een stoel onder de tonnelle en wacht wat er gaat gebeuren… stoel die doorzakt ? … Helicopter in de tuin ?….want we wonen onder de aanvliegroute…               of de tonnelle op mijn kop ?        Voor de zekerheid doet mijn schat vandaag de boodschappen en ik heb geen keukendienst…en verder duimen dat alles goed gaat .

Als Air France eens een keer niet staakt is het een geweldige maatschappij ; althans dat vonden wij een jaar of 10 geleden toen we op familiebezoek gingen in Californie..middels een roadtrip over highway nr 1 .

De dochter van een vriendin die toen nog bij een reisbureau werkte was een ster in het boeken van vakanties en tickets en had ons aan een vlucht naar L.A. geholpen met een terugvlucht vanaf Seattle voor de luttele som van 1020 euro voor 2 personen met Air France.

We namen de TGV naar Parijs en omdat onze vakantie vlak na het Joods Nieuwjaar viel stapten in Lyon hele families orthodoxe gelovigen in met grote hoedendozen en veel valiezen , ook zij gingen naar Charles de Gaulle .  Na het inchecken aangekomen bij de gates die nog lang niet open waren maar ook toen al uiterst streng bewaakt , bevonden wij ons tot onze verbazing weer in het gezelschap van de families die in Lyon waren ingestapt en we kwamen ogen en oren tekort bij het schouwspel wat zich voor onze ogen afspeelde .

3 Oma’s die keurig door grondpersoneel in rolstoel naar boven waren gebracht bleken plots nog beter ter been dan ik en in staat om zonder hulp van wandelstok de halve taxfree shop leeg te kopen waarna ze weer keurig in hun respectieve rolstoelen plaatsnamen.                                                                 Het boarden kon beginnen en ik , geen echte held op het gebied van  vliegen , was ervan overtuigd dat we toch haast geen veiliger vlucht hadden kunnen krijgen…… en dat werd bewaarheid : Het hele gezelschap inclusief mijn schat en ik werden naar een zwaar bewaakte bus geleid die in convoi na zo’n 20 minuten  rijden onder de autobaan door naar het oude vliegveld werd gebracht door beveiligde hekken waar alleen El-Al vliegtuigen stonden en een kist van Air France… die bestemd was voor ons  gezelschap inclusief wij twee , en bij lange na niet vol… Wij waren uiterst verwonderd en de verwondering werd alleen maar groter gezien de luxe die ons ten deel viel terwijl we toch een heel goedkoop ticket hadden .

In het kort :  Na het opstijgen Champagne a gogo .    Daarna kwam de menukaart en konden we kiezen uit 2 uiteraard kosjere maaltijden… niks mis mee .   Erg lekker en keus uit Rode of Witte Wijn .                                             Haagendasz ijs toe  , vanzelfsprekend koffie en a volonté Cognac – Grand Marnier of wat dan ook .                                                                                                            Daarna een dutje … en de rest van de dag lazen de stewardessen ons de wensen uit de ogen…    Coca-Cola , Wijn , Bier , Cognac … ja roept u maar        Heel onnozel zei ik al eens tegen mijn schat dat Air France toch wel de hemel op aarde was en ik alleen nog maar bij hen zou boeken in de toekomst Echter later hoorde ik van de zoon van mijn vriendin die gezagvoerder is bij deze maatschappij dat dit helemaal niet de normale gang van zaken is in de toeristen klasse.

We hebben ons altijd afgevraagd waarom wij bij deze uitzonderlijke vlucht terecht zijn gekomen aangezien ze niet lukraak iedereen bij een dergelijk gezelschap kunnen plaatsen , het vliegtuig lang niet vol was en de behandeling meer dan onberispelijk…                                                                      Twee mogelijkheden…. schat was voorheen bij de Luchtmacht en van onbesproken gedrag…. of mijn Joodse achternaam heeft een rol gespeeld… maar zo luxe hebben we nooit meer gevlogen… ook niet terug naar Parijs een maand later .

ST TROPEZ

Een reuze gezellige middag in St Tropez met mijn vriendin die als verrassing 3 dagen hierheen gevlogen kwam….. helaas moesten er wat onaangename zaken geregeld worden en daarom begon ons uitstapje met een bezoek aan de Gendarmerie

Een authentiek en ouderwets gebeuren waar je hier ook gewoon op zondag terecht kunt… eerste karwei afgevinkt hadden we een lunch verdiend . We kozen voor Renaissance , een brasserie naast de gelijknamige cinema waar men het vel nog niet over je oren trekt .

Het werden 2 Ceasars salades , subliem en huisgemaakt , gelukkig geen geprefabriceerde Kipstukjes uit de groothandel . Lekker glas rood en koffie met Citroen Merengue gebak..aangeboden door het huis… jaja..                    Mijn vriendin heeft daar enkele jaren geleden zaken gedaan en ze werd meteen herkend ; dat krijg je met knappe blondjes waar ik dus zonder scrupules van mee profiteerde . Mooi weer was het niet echt maar het bleef nog droog , het was intussen 3 uur en de winkels gingen weer open…

PRE-BRADERIE SHOPPEN volgende week vind de jaarlijks Braderie van St Tropez  plaats en dat is verworden tot een toeristisch spektakel waar bezoekers van heinde en verre zelfs met busladingen uit Italie op afkomen.. Da moet ik daar niet meer zijn. Vandaag genereuze kortingen in de prettige winkels en niet speciaal ingekochte brol zoals op de Dolle Dwaze Dagen..Mijn volgers die op de hoogte zijn van mijn lichamelijke ongemakken snappen intussen ik dat na een uurtje shoppen uitgeput op een terras in een comfortabel stoeltje viel .

De keus viel nu op Senequier , het wereldberoemde terras met de rode stoeltjes. Ik weet het… het is duur… maar…. de Chocolade Chaud is daar de beste keus en goede waar voor je geld.. Voor 8.50 e krijg je daar een kannetje , waaruit drie koppen gaan , met echte gesmolten chocolade ; in feite dus een dolle koop waarmee je moeiteloos anderhalf uur kunt loeren naar alles wat daar aan paradijsvogels langs paradeert.. een soort van voorstelling als bonus .
Dat die geweldige chocolade nog steeds op de kaart prijkt dateert nog uit de tijd , die niet eens zo lang achter ons ligt , dat Senequier nog een terras annex lunchroom was van de patisserie die tot op heden nog altijd achter het etablissement ligt en zowel vanaf de haven als het achterliggende marktpleintje bereikbaar is . Je kunt er lekkere taartjes halen en op het terras uit een kartonnen doosje opeten bij de consumptie…
Geschiedenis van deze zaak die al meer dan 130 jaar aan de haven is gevestigd doch niet meer in handen is van de familie Senequier na een reeks schandalen door hun nazaten..
De bakkerij is opgericht in 1887 door Martin en Marie Sénéquier afkomstig uit Cogolin aan de Place aux Herbes tussen de kerk Notre-Dame-de-l’Assomption en de haven.
Gezien het succes van hun bedrijf (met name zachte nougat), breidden ze het uit door de oude boot garages op te kopen die uitzicht boden op zee geleidelijk aan te kopen.
In 1930 besloot Lisette Sénéquier deze enorme ruimte om te vormen tot een luxe café , naast de originele Patisserie.
In 1944 werd het etablissement vernietigd door bombardementen en herbouwd en heropend in 1951, inclusief het 30 meter lange terras met regisseurstoelen en driehoekige tafels in felrood.
In 2012 is de zaak definitief verkocht aan een Parijse zakenman na een hele reeks schandalen in de familie waarna het tot een brasserie is omgetoverd waar je voor heel veel geld heel middelmatig eet .
Gelukkig is normaal terrasje pikken nog goed mogelijk buiten lunch en diner uren .
Een afstammelinge van de Cogolinese tak geeft buitengewoon prettige Provencaalse kooklessen , een aanrader.