Ik heb een gruwelijke hekel aan vliegen en dat heeft weinig te maken met vliegangst maar meer specifiek met de stress die eromheen hangt. Een vliegveld met verbinding naar mijn Nederlandse bestemming ligt in beide gevallen anderhalf uur rijden van onze woning en gezien het feit dat ook weer in beide gevallen de eerste 35 km drukke bochtige wegen naar de autobaan voeren , naar al even drukke steden dien ik om mijn vliegtuig ruim te kunnen halen een halve dag uit te trekken alleen al om zonder al teveel stress de aansluiting te halen . Het gevolg is een aankomst op de vlieghaven zeer ruim voor het tijdstip van vertrek ; maar men kan het risico nu eenmaal niet nemen…on ne sais jamais…
Geluncht in een aanpalend steakhouse zat ik al met al nog ruim een uur te vroeg in de vertrekhal …. en wat doe je dan ??? Juist… de taxfree shop onveilig maken . Direct bij de entree viel mijn oog al op een boek wat al een poos op mijn aanschaf lijstje stond … Sapiens , dat zou ik wel kunnen aanschaffen want de controle was immers al achter de rug . In mijn super voordeel tasje van 20x25x45 past precies een paar schoenen , iphone , beurs , paspoort en nog zo wat klein spul . Kleding doe ik uit principe 2 sets over elkaar aan omdat ik dan bij lange na nog niet het gewicht heb van een stevige vent , ik dan geen koffer hoef in te checken en voor 9,90 e enkele reis vlieg . Vliegschaamte ??? Nee hoor , want dat vliegtuig zou zonder mij ook vliegen. Terug check ik wel een koffer in voor mijn aankopen ; deze koffer koop ik voor 1 of 2 euro bij de kringloop , eenmaal thuis zet ik die buiten de poort [ leeg uiteraard ] waar hij binnen enkele minuten weg is.
Enfin.. nog steeds in de taxfree-shop kocht ik meteen deel 2 ook nog maar en een flesje water . Geinstalleerd in de wachtruimte vulde ik mijn tijd met lezen , telefoneren en slokjes water drinken , dat doe ik tot voor de laatste keer door de intercom schalt dat er op moet worden geschoten , ik ben nl geen kuddedier . Rommeltjes bij elkaar zoeken , snel in de plastic draagtas stoppen , boarding pas en paspoort klaar houden , flesje in de vuilbak en met de tasjes slepend over de grond want mijn lichaam draagt slechts max 2 kg richting desk . Jullie voelen hem al aankomen…. boarding pas zoek… tasjes onder de hoede van de deskmedewerkster achtergelaten en terug naar de vuilnisbak., met wandelstok en in a hurry… niet te vinden… op de knieen op de grond de tasjes na speuren… weer niets te vinden… de stress kwam op… doch de stewardess aan de balie zei dat ik gewoon door moest lopen en het probleem uitleggen bij de volgende controle want ik had ingecheckt , mijn paspoort en ik stond geregistreerd waarna een nieuwe geprint zou worden.
Daar was ik toch niet gerust op en verzocht de dame om even te bellen naar haar collega’s aan de volgende desk , makkelijk omdat Ryanair alle handelingen met eigen personeel verricht . Gezien mijn verhoogd stressgehalte , de zichtbare kromme rug , de invalidenkaart die ik nonchalant uit mijn tas liet vallen [ stille hint ] en wandelstok werd aan mijn wens voldaan : J’ai ici devant moi une dame agée avec une canne , elle a perdu ses papiers… eigenlijk was ik zwaar beledigd maar voor het goede doel glimlachte ik vriendelijk toen de stewardess me in de arm nam , onderweg nog een “dame avec canne ” oppikte en ons linea recta naar het vliegtuig bracht… elk nadeel heeft zo zijn voordeel het is geen misbruik maken maar dankbaar gebruik… en ach , dan neem je dat “dame agée “maar op de koop toe.
Doodvermoeid al voor de reis nog maar was begonnen . Voorlopig weer even schoon genoeg van vliegen . Maar alle lof voor Ryanair ; iedereen klaagt erover , vermoedelijk ben ik de enige tevreden klant . Ik word sowieso altijd de trap op geholpen en mijn tas overgenomen , en dat voor een paar tientjes…..