CREATIEF OMGAAN MET DE WAARHEID
Het was een gekkenhuis in St Tropez ; zaterdag marktdag dus aansluiten in de file waardoor we de benodigde 7 km in een uur hebben afgelegd , hoewel de tijd vliegt wanneer je weer voor twee maanden bij te kletsen hebt .
Parkeren met de gehandicaptenkaart is normaal geen probleem maar wel in dit Franse topseizoen met 3 vrije dagen en de andere dagen om te overbruggen , de zgn. PONT.
In het algemeen geldt in Frankrijk dat met zulk een kaart overal geparkeerd mag worden waar je niemand hindert en met deze regel wordt of ik kan beter zeggen werd in het verleden ruimhartig omgegaan zodat mijn vriendin en ik al diverse malen door de Police Municipal aan een buitengewoon aangenaam plekje zijn geholpen.
Maar wat ik niet wist is dat de gemeenten zelf hiertoe regels kunnen opstellen en ook aanpassen…..
Sinds jaar en dag hebben we een prettige en rustige spot bij de bushalte van het kerkhof waar hoogstzelden een bus komt en al helemaal niet op marktdagen daar een begrafenis in St Tropez op zulk een dag onbegonnen werk is.
De Mini met Nederlands kenteken werd geplaatst , kaart goed zichtbaar voor het raam , echter een hele horde achter ons aan dit doodlopend pad veronderstelde dat daar geparkeerd kon worden zodat in luttele seconden tientallen auto’s in de berm werden geplaatst. [ wij stiekem lachen ]
Er was geen markt… maar wel een expositie met veel kramen ecologisch voedsel en de bijbehorende producteurs .
Midden op het plein een afgebakend openlucht restaurant waar leerling-koks uit de tophotels met elkaar een strijd moesten aangaan onder toeziend oog van draaiende camera’s van een of andere TV zender; het was erg leuk en ik heb heerlijke gedroogde morilles gescoord voor mijn favoriete kiprecept , compleet met vurig betoog van het verkopende boertje hoe ik deze best kan weken … niet in lauw water , maar in melk.
Weer wat geleerd.
Om half 2 hadden we gereserveerd in ons favoriete mosselrestaurant , zie mijn column https://cabanondazur.com/?p=2898
Toen we daar rond 4 uur buiten rolden hadden we keus uit : verder winkelen in de drukte of meteen door naar het strand om te loungen in de beach-club..
Het werd de beach-club en tevens onze redding .
Aangekomen bij het kerkhof stond breed midden op het pad POLICE MUNICIPAL ijverig bekeuringen uit te schrijven .
Ojee….. ons al eens eerder opgevoerd toneelstuk diende zich te herhalen…. ik liep extra krom [wat niet zo moeilijk was na de ochtend van slenteren ] ondersteund door mijn vriendin recht op de Mini af waar oom agent stond opgesteld .
Is dit uw auto ?
Jazeker , ik moet mijn vriendin ondersteunen ….
De agent met jonge agente :
U mag hier helemaal niet staan…
Nu moest ik ingrijpen daar mijn vriendin te beschaafd is :
Uw collega heeft ons gezegd dat we overal kunnen staan waar we niemand hinderen…
Oja? Dan ga hem maar vertellen dat hij zijn les nog eens moet overdoen .
OEI… hier kom ik niet mee weg dacht ik , dus snel plan B in de strijd gegooid en omdat de twee agenten dachten dat een Nederlands autootje een makkelijke prooi zou zijn en ze kennelijk niet gerekend hadden op goed Frans gebekte dames in flaneerkostuum wat enigszins indruk maakt , had ik zeer snel een verhaal klaar waarbij ik een dierbare overleden vriend heb misbruikt alhoewel ik zeker weet dat hij zich vanuit het hiernamaals kostelijk amuseerde over het toneelspel en mijn vriendin me niet meer aan durfde kijken terwijl ze het haast in de broek deed van de ingehouden lachbui .
Eerst maar eens een trieste blik opgezet [ de eerste prijs van de toneelclub op mijn twaalfde was toch echt verdiend ] en toen stak ik van wal :
Ziet U … wij zijn speciaal gekomen om het graf te bezoeken van een heel dierbare vriend welke ons 2 jaar geleden is ontvallen , u zult hem vast gekend hebben want het was een rasechte Tropezien … ik noemde zijn naam .
Daar was in feite maar heel weinig aan gelogen behalve dan dat we in plaats van het graf het stadje hadden bezocht en geen draagtasjes van luxe shops bij ons hadden om ons te verraden ; wat een toeval allemaal.
Oom agent werd wat meegaander en nam me de bon al uit handen… een goed teken .
Daarna vroeg hij of de invalidenplaatsen naast de ingang bezet waren en of daar een kaart voor de ruit stond .
De plaatsen waren bezet en om eerlijk te zijn had ik niet gecontroleerd op de verplichte sticker .
Weet je wat sprak de man : ik scheur uw bon kapot want ik ga daar beneden eens controleren zodat ik mijn meerderen kan vermelden waarom ik uw bon verscheurd heb , rijden jullie maar snel naar huis en een fijne dag nog.
Jullie zullen begrijpen dat we niet meer bijkwamen van het lachen en al zeker niet omdat dat politie busje met een noodgang de heuvel af scheurde naar de ingang van het kerkhof om daar een stuk of wat auto’s op de bon te slingeren.
