columns / serie / MIAUW deel 10

SCHAT VAN DE KAT.
Het is hier momenteel niet de KAT VAN SCHAT maar meer andersom. Marie-Miauw is woedend op haar baas. Ze keurt hem geen blik meer waardig en gaat hem briesend uit de weg terwijl schat zich in allerlei bochten wringt om in haar gunst te komen wat intussen al tot echtelijke twist heeft geleid .
Om duidelijk te zijn : Elke middag wordt hier gezonnebaad , de stretcher van schat staat tegen de kist met tuinkussens waarvan de klep blijft openstaan voor het luchten . Marie nestelt zich als een vorstin op of tussen de tuinkussens zodat ze naast haar meester kan spinnen.
Echter , vanwege de staaroperatie lag ik niet in de zon , maar was op bed in slaap gevallen niet wetende dat het zonne-uurtje afgelopen was , het matrasje door schat in de kast gedeponeerd en de klep dicht .
Tegen zessen , het bakje met koninklijk vleeshapje was nog altijd rijk gevuld , had Marie zich nog niet gemeld , het heel is mooi weer voor haar om op pad te gaan , daarom ontbrak elk spoor .
Schat wordt nu niet direct geplaagd door kennis der dieren dus behandelt hij poes en hond gelijkwaardig wat in dit geval betekent : elke 5 minuten gewapper en ge-klapper met de keukendeur : Poes poes poes , miauw miauw miauw , maar alles wat er kwam was teveel frisse lucht en geen Marie.
Het mag hier overdag de 20′ wel raken doch wanneer de zon achter de bomen is wordt het aardig fris en laat ik nu toevallig op dat uur tv kijken in de keuken , journaal en daarna mijn guilty pleasure Boulevard.
Hoorntjes dol werd ik van de koude luchtstromen .
Op mijn vraag of poes misschien nog in de kist zat zoals verleden jaar in de handdoekenkast , werd schat wakker; inderdaad…… Marie sprong uit de nu geopende kist , brieste wat en schoot nijdig de tuin in , haar baas in opperste verbazing achterlatend ; die dacht dat zijn kat hem dankbaar in de armen zou springen .
Niets van dat al .
En daarmee begon ook de echtelijke twist aangezien ik hem duidelijk probeerde te maken dat een kat geen hond is en ze zwaar beledigd zou zijn , wat er bij hem niet in wilde.
Gevolg : een uur lang werkelijk elke 5 minuten wapper de klapper met de keukendeur , het werd met de minuut frisser , de kachel ging aan , daarna de heater en vervolgens de lange ochtendjas over de kleren , want ALLES voor zijn Marie die uiteraard geen gehoor gaf aan de lokroepen van schat .
Boos was kat maar ik was nog bozer , de stemming was evenals de temperatuur intussen flink gedaald en poes in geen velden of wegen .
Teneinde de impasse te doorbreken [ eten wilde schat ook al niet meer ] stelde ik voor om met de hond te gaan lopen aangezien Marie dan altijd meeloopt , en jawel!!!!!!!
Truc gelukt , Marie kwam uit de bosjes , liep mee en daarna moeiteloos mee naar binnen waar ze deze keer nog niet bij haar nederige onderdaan op schoot is gesprongen maar lekker in een stoel ligt te likken en spinnen .
Eind goed al goed en een kat is geen hond waarom is het nu toch moeilijker een echtgenoot op te voeden dan twee zoons en een broertje ?
Roept u maar….. al weet ik het antwoord wel : hij was al door iemand anders opgevoed met minder succes dan de door mijn gehanteerde methodes.
Kan een afbeelding zijn van kat en tekst