WIJ DENKEN IN OPLOSSINGEN , NIET IN PROBLEMEN.
STAAROPERATIE IN DE FRANSE KLINIEK.
Intussen ben ik al een derde van mijn leven weg uit Nederland zodat ik geen vergelijking kan trekken met de huidige verschillen danwel overeenkomsten in behandeling waardoor ik misschien bevooroordeeld ben De Franse aanpak is uiterst grondig en het voorbereidingstraject tijdrovend Het begint bij de oogarts waar je verplicht een recept moet halen voor een nieuwe bril.
Wegens het voortschrijden der jaren bleek sprake van staar dus geen recept maar een vervolgafspraak voor onderzoek waarna het prikken van data.
Met een waslijst recepten naar de apotheek teneinde het voortraject te starten.
Na twee weken druppelen een nieuwe afspraak en een pak recepten voor : uitgebreide bloedtest , onderzoek bij de cardioloog en een vragenvuur bij de anesthésiste ; in ons geval een ‘ gevluchte Russin ‘ die zich verplaatst in een Porsche Carrera met ipv een kenteken haar naam : Elena.
Buiten deze uitspatting is het een zeer bekwame , knappe en bevlogen arts . Bloed okay , cardioloog niet 100% tevreden maar gaf toch zijn fiat ( niet de auto ) hij is een drama queen die zich verplaatst in een klein dames-cabrioletje en vervolgens nam Elena wat meer tijd in beslag gezien mijn pléiade aan allergieën.
Ze neemt geen enkel risico.
Gewapend met alle info volgde de afspraak met de chirurg die in diverse klinieken in ons departement opereert ; de oogarts kijkt slechts mee .
Een paar dagen voor de operatie nogmaals naar de oogarts om de puntjes op de I te zetten waarbij ik uitgebreid mijn krakkemikkige constitutie heb beschreven : door ernstig rugletsel is het onmogelijk voor mij om plat te liggen hetgeen voor een operatie onontkoombaar is . Jaren geleden tijdens het plaatsen van een stent is het in Frejus goed fout gegaan en scheurde ik diverse wervels .
Vanmiddag mocht ik aantreden voor oog 1.
Geïnstalleerd in een mooie zonnige kamer met verstelbaar bed en wat komische kleding voor de steriliteit : een wegwerp onderbroek taille unique met pijpjes en michelin-man elastiek. Wegwerp slofjes en : een mooie katoenen pon geheel in de stijl van hier , bedrukt met schelpjes motief . Helemaal leuk.
Ik was al in slaap gesukkeld door het zonnetje toen de zuster kwam druppelen en 10 minuten later weer .
Daarna wederom weg gdoezeld , kwam de brancardier met een rolstoel ; als een kerstcadeau gehuld in goudfolie naar het bloc-opératoire gereden om op de operatietafel geschoven te worden.
Een en ander betreffende mijn mankementen was nog niet doorgegeven zodat ik de uiterst vriendelijke verpleger moest uitleggen dat liggen er niet inzat , doch op mijn woorden : Ik heb een klein probleem volgde zijn antwoord :
Madame : wij denken hier aan oplossingen, niet aan problemen.
Er werd een keur aan kleine kussentjes en steuntjes bij elkaar gezocht waarmee een prinses op de erwt-bed ontstond .
Een naald ingebracht voor eventuele verdoving en zuurstof voor mogelijke allergische reacties.
Daarna trad de chirurg aan die bij de assistenten informeerde waar deze buitenissige operatie tafel toe diende .
Nu heb ik wel slechte ogen maar mijn oren werken prima …….
De chirurg : Wat stelt dit voor?
Madame kan niet plat liggen …..de chirurg : Wel …. Dat doen we dan wel onder narcose .
Oef… ik voelde mijn wervels al scheuren bij de gedachte dus naar lomp Hollands gebruik bracht ik direct de bezwaren op tafel :
Dokter, als ik hierdoor iets scheur of breek komt dat op het conto van de kliniek.
Dat maakte indruk Er werd nog wat gerommeld zodat mijn benen intussen in de lucht staken waardoor de rug plat kon , kussen onder het hoofd en het feest kon beginnen.
Nu die naald toch eenmaal in de arm zat verzocht ik ook maar gelijk om een paar stootjes anesthesie.
De klus was toen in 5 minuten geklaard en niets gevoeld .
Op mijn vraag of deze procedure over twee weken bij het tweede oog nog in hun geheugen zou zijn opgeslagen moest het hele gezelschap lachen : Madame , zo n patient hebben we nog nooit gehad dus maakt u zich geen zorgen.
Hier denken wij in oplossingen , niet in problemen .
Daarna terug naar de zonnige kamer voor de Franse versie van het vieruurtje, het goûté: Koffie met lekkers.
Helaas glutenallergie doch er was alweer aan een oplossing gedacht : vruchtensap , koffie , chocolade pudding , yoghurt , abrikozenjam plus een pakje chocomel, al heb ik dat laten staan.
Aankleden , daarna voor een gesprek naar de oogarts en toen stond schat klaar voor de terugreis van 1 kilometer ; we wonen schuin tegenover de Pole de Santé.
Nog een paar uur mistig gekeken maar nu aan een zonnebril toe.
Het lijkt wel een verschijning van de heilige maagd ; we zullen nieuwe gloeilampen moeten kopen.
