Als je vakantiegroep uit zo’n 14 vrienden bestaat is er altijd wel een stel bij dat liefst de snor drukt als het hun beurt is voor de retour en dan voorstelt om op restaurant te gaan waarbij uiteraard de rekening gedeeld wordt ; ook niet altijd even eerlijk trouwens maar daar letten we gezien de vriendschap niet op .
Frappant is echter wel dat het stel in kwestie bepaald niet armlastig is ook al zit het familiefortuin voornamelijk in stenen . Een ballast aan het been als je het mij vraagt vanwege alle financiele rompslomp om nog maar te zwijgen van het onderhoud aan die grote Parijse gebouwen uit het begin en midden van de vorige eeuw .
Zoals de oorspronkelijke Fransoos betaamt wordt hun zomervakantie doorgebracht bij familie en vrienden die verspreid over het land wonen al dan niet in familie woningen die door vererving eeuwig in gezamenlijk bezit blijven .
Dit is ook het geval bij het bewuste echtpaar ; meneer is trouwens een schat .
Mevrouw die 20 jaar jonger is dan haar echtgenoot heeft een goed florerende nering in Parijs terwijl hij al thuis zit met een meer dan karig pensioentje omdat hij altijd heeft getafeltennist , eerst in de hoogste gelederen en later als jeugdcoach …. het groot fortuin komt van de kant van madame en zij zit er bovenop .
Onze vriend is heel aardig maar heeft dus geen ballen om het maar eens populair te zeggen : hij laat zich door zijn vrouw in het pak doen.
Hun jaarlijkse vakantie voltrekt zich via vast stramien : de auto gaat op de trein naar het zuiden… eerder logeerden ze dan gratis bij onze beste vriend , zonder ooit iets bij te dragen… een paar jaar geleden gingen onze vriend de ogen open en heeft hij er een stokje voor gestoken want al die matrassen in het huisje verspreid dragen niet bij aan rust en vrede… sindsdien huren ze een huisje met hun uitermate verveelde en al volwassen dochter die altijd mee moet .
Na 2 weken verkassen ze naar zijn zuster in Cannes en vandaar naar haar broer in Millau , onderweg wordt nog een kennis in Beziers aangedaan , om dan te eindigen in onze familie boerderij in de Lot.. waar nu ook voortaan iets gehuurd moet worden … de benen overal onder de tafel schuiven is wel al te gemakkelijk .
Uiteraard waren ze ook op de Blauwe Hap die ik vorige week heb gemaakt en ook werkelijk speciaal voor hem want hij is dol op de Aziatische keuken en ik gun hem echt dat plezier.
Er volgde voorwaar een retour met Sperciebonen salade uit blik en zeer slecht BBQ vlees , meer kon er bij madame kennelijk niet af en hij heeft niets te vertellen, nog mazzel dat ik niet mee ben gegaan omdat ik onwel geworden was van ranzige zalm op het strand.
Maar nu komt de plot waar deze informatie naar leidt :
Van de Blauwe hap is altijd heel veel over en dat zet ik in de vriezer tot een goed moment … helaas komt dat goed moment wel erg vlug dankzij mijn goedhartige echtgenoot ; we hebben er al 2 dagen onmin over .
Tijdens ons heerlijke diner bij Les Sarments , de bewuste retour voor eigen rekening , liet mijn schat zich ontvallen dat we nog Blauwe Hap hadden en onze vriend met madame die al even saai is als hun vervelende dochter , intussen in gezelschap van een erg aanwezige Portugese lover [ boy] die op het grote geld uit is , allemaal welkom zijn voor nog een Indonesisch maal.. als blikken konden doden werd mijn schat morgen reeds begraven…
Te laat….
Met die hitte mag ik me weer in het zweet werken en een retour zit er niet meer in omdat ze hun toer moeten vervolgen .
Ik ben laaiend maar ben dan weer zo’n sukkel dat ik mijn schat niet voor schut wil zetten…het is zijn vriend , maar ik krijg er wel die aanhang bij .