BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / VUUR EN VLAM MET DE TONNELLE

VUUR EN VLAM
De ingestorte tonnelle bij de logeerkamer is gerepareerd al had het wat voeten in de aarde. Onze vriend voor tuin en kleine klussen kwam zoals altijd keurig op tijd , er werd plan de campagne gemaakt door de jongens want ik kan wel aangeven wat ik graag wil , maar dat moet natuurlijk wel mogelijk zijn. Terwijl mijn schat het oude zeil en de feestverlichting moest afbreken heeft onze vriend op een voordelig adres ijzer gehaald waarmee de zaak opgelapt moest worden . Uiteraard kwam daar het nodige slijpwerk aan te pas aangezien het hele frame verbogen was doch ik persée de mooie steunpalen wilde behouden , en zo was heet binnen de kortste keren 12 uur.
Jullie kennen uit mijn blogjes allemaal de verhalen van mijn buurvrouw die om het zacht uit te drukken niet de meest plooibare is ; ze eist volledige stilte tussen 12 en 2 , wat vreemd genoeg alleen voor mij en mijn Amerikaanse buuf opgaat want bij herrie in de buurt door haar landgenoten hoor of zie ik haar nooit. Ook het feit dat deze week al 3x in haar infrastructuur met de Karcher werd gewerkt tijdens onze middaglunch valt vreemd genoeg niet onder herrie. Wel lag er het voldongen feit dat onze vriend na een paar kleine soldeerwerkjes anderhalf uur van zijn kostbare tijd noodgedwongen moest niksen. We hebben de pauze overbrugd met een Plat de jour : Ratatouille , Rijst en Merguez van de plaat van Aad [ plancha van Princess waarvan Aad Ouborg de oprichter is ] Om 5 voor 2 het karwei hervat en nu zonder commentaar van gene zijde… Helaas maar toch lachwekkend en goed afgelopen , vatte een tuinstoel vlam , te samen met een badlaken en badmat die toevallig in die stoel geparkeerd waren
[ vermoedelijk hebben die als eerst de vonken doen ontvlammen ] Om 4 uur karwei plat , een halve tuinstoel plus bad-linnen armer en de arme vriend vreselijk lasogen al is dat te wijten aan het feit dat hij de lasbril noch het scherm wenste te gebruiken en ook niet door mij in-gezalfd wilde worden terwijl de tranen hem over de wangen liepen ; zo’n kans laat je toch niet voorbij gaan ?
 
Morgen hebben we een lunch-uitstapje , zondag kan het nieuwe dek erop en is het gastenverblijf vakantie-proof en behoort de doorgezakte bult tot het verleden .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / VOLGEND PAKKETJE

TIS HIER NET FRANKRIJK VOLGENDE PAKKETJE
Mijn volgers herinneren zich waarschijnlijk mijn vorige perikelen met post en bezorgers , waarmee het hier altijd sukkelen is wanneer Madam Post op vakantie is naar haar geboortestreek om haar kleinkind te verwennen .
Kennelijk is dat nu het geval zoals ik van een dame die aan de andere kant van ons park woont vernam , al is haar probleem nog vele malen groter dan het mijne.
Mijn volgers zullen zich de blog van 9 april nog herinneren ; waarin ik beschreef dat het postagentschap mijn retourzending niet accepteerde waardoor ik genoodzaakt was stad en land af te rijden om dat pakketje te slijten , een mini-drama dat nog niet ten einde blijkt.
Aan mijn keukendeur meldt zich een Belgische dame die helemaal aan een andere kant van ons park woont met een pakketje waarop een naam die me bekend voorkwam : het ondergoed van Zwitsers katoen wat geruild zou moeten worden , ik keek al blij .
De dame : Ik vermoed dat de post onze pakjes heeft verwisseld want ik woon op 82 en u [ want Belgen zeggen u zoals de fransen vous ] op 62 , excuseer , ik heb het geopend want dacht dat het mijn bestelling was en heb niet naar de geadresseerde gekeken , Madam Post is op vakantie en de invalstudentjes snappen er niets van . Aha , hier wist ik dan zeker dat onze onvolprezen Nathalie naar haar roots is .
De Belgische vervolgde : Dan heeft u dus mijn pakje . Helaas…. amper terug van onze tweede vaccinatie die wonderwel goed verlopen is , hadden we de brievenbus geleegd doch geen pakje . Nu werd het haar wat wit om de neus ….. haar bestelling bevat een iphone en dat is geen klein bier ; zelf zou ik zoiets nooit on-line durven bestellen .
Enfin , telefoonnrs uitgewisseld ,indien het pakje alsnog bij mij komt weet ik waar ik zijn moet .
Ik ga uitpakken en wat denken jullie ??????
Allicht , hier gaat nooit iets goed , slechts een pakje Zwitserse slips in de maat van Barbie ; voor mij een lang gepasseerd station…….. toen werd ik me daar toch een partij woedend….
Met de retourzending van 9 april nog een cheque van 16 piek bijgevoegd omdat het door mij gewenst model zonder allergie verwekkend elastiek duurder is , en dan afgescheept worden met een lullig pakje van 3 stuks in de verkeerde maat .
Kan er nu eens nooit iets goed gaan hier ?
Toen moesten we eten en de brief even wachten maar intussen zit ie in de enveloppe om morgen op de bus te gaan , mailen is nl. bij nagenoeg geen enkel verzendhuis mogelijk , bij problemen geven ze niet thuis , bestellen on-line kan natuurlijk wel , al doe ik dat met een invulformulier vergezeld van een cheque net als de boerinnen van mijn leeftijd op het platteland ; ik vertrouw niemand .
In korte lijnen komt mijn antwoordbrief aan hen [ kort door de bocht omdat je de Fransman moet overrulen wil hij/ zij uberhaupt naar je luisteren ] op het volgende neer :
Hun verzendsysteem deugt niet en retourneren al helemaal niet , zouden ze wel kunnen lezen en geleerd hebben wat service betekent , dat ik per ommegaande OF de juiste bestelling en wel compleet , OF mijn geld terug en geen tegoedbon want ik heb het wel gehad met hen en pas wanneer het een , danwel het ander is geregeld de minuscule broekjes alsnog door mij geretourneerd zullen worden .
Hoe is het mogelijk ???
Heeft de Bijenkorf intussen een prachtige Franse site voor hun in Frankrijk wonend clienteel , hebben ze uitgerekend geen ondergoed hetgeen ze dan weer niet vanuit Nederland opsturen ….. en zo blijft het behelpen ; lingerie winkels te over maar puur katoen van kwaliteit onvindbaar.
Nog 2 pakjes onderweg en daarna is het voorgoed afgelopen met bestellen .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / PAKKETJE NUMMER WEET IK VEEL

Pakketje nummer weet ik veel….
Ik had alweer een pakketje te ontvangen , dat zou tijd worden want op 18 februari besteld. Gratis bezorgd dacht ik toch duidelijk gelezen te hebben want er was geen cadeau bij afgebeeld , wat normaal altijd het geval is tenzij op andere wijze korting verleend wordt ; vaak een cadeaubon ter waarde van 15 euro of in dit geval : geen bezorgkosten.
Nu ben ik toevallig erg gevoelig voor aanbiedingen en/ of koopjes en had ik juist tandenstokers nodig.
Ik zie al de grimlach op jullie gezichten : welke zot bestelt tandenstokers via een verzendhuis ?
Ik dus….. de fijnste die er bestonden van Jordan en toch zo’n 40 jaar door mij gebruikt werden bleken een jaar of twee geleden plots niet meer leverbaar en vervangen door een veel dikkere met een rondje voorzien van flostouwtje. Ondingen waarmee ik al enkele kronen uit mijn mond heb geflost.
Dol als ik ben op al die folders in mijn bus ,[ bij mij zie je geen sticker tegen pub. ] , zag ik enkele jaren geleden in het boekje Confort et Vie dezelfde favoriete tandstokers , zij het van een ander merk. Sindsdien bestel ik ze met grote regelmaat en vaak nog wel een ander artikel wat comfort aan mijn leven zou kunnen toevoegen.
In dit geval was dat een uitermate doeltreffend geval met 4 mandjes om eieren te pocheren zodat ik daartoe niet meer 2x achtereen met 2 pollepels in een pan moet gaan staan goochelen . Uiteraard gaat elke bestelling steeds vergezeld van een extra geschenk wat opvallend vaak nog bruikbaar is ook.
Mijn volgers weten dat leveren op mijn adres schier onmogelijk is , maar gezien het feit dat dit bedrijf tot nu toe bezorgde via Madam Post kon ik altijd op hen rekenen ……… Tot op heden.
18 februari besteld en betaald per cheque, jaja nog steeds [lekker makkelijk ] , kwam 3 maart een mail of ik nog maar even een cheque wilde sturen voor de bezorgkosten die hoger zijn dan de prijs van de zo fel begeerde tandstokers ; maar ja , je moet iets , dus de 6,99 ook verstuurd .
En toen bleef het stil… heel stil. In feite was ik het hele spul al vergeten tot ik vorige week op mijn bankafschrift de afschrijving zag ; toch maar een mailtje eraan wagen , want jawel… per mail bereikbaar , ook zeldzaam in LDF………..
Inderdaad Madame , het pakketje is als onbestelbaar bij ons teruggekomen , wilt u een remboursement of opnieuw de zending . Ik koos voor het laatste , maar wel graag bij het point relais in ons dorp op 3 km . Er ging een dag overheen ……. nieuwe mail… daar levert onze bezorgdienst niet , het kan alleen bij adres X in het dichtstbijzijnde dorp [ volgens de firma aan de Belgische grens ] ; dat is echter 8 km , wat het ergste nog niet zou zijn ware het niet dat hun kantoortje midden in de dorpsstraat ligt waar ik niet kan stoppen , noch parkeren .
Ik nam er maar genoegen mee ook al zijn er 4 afleverpunten dichterbij en beter toegankelijk .
Vanmiddag was het dus zover … schat zette me af , ik kom binnen maar maakte meteen weer aanstalten om buiten te gaan staan ; het kantoortje bleek een hokje van anderhalve vierkante meter [ geen woord van gelogen ] een dame van mijn leeftijd zei dat ik wel naast haar kon zitten waarop ik antwoordde dat ik toch gaarne de anderhalve meter in acht neem . Vanachter een scherm in het hokje waar overigens de eveneens provisorische plastic deur openstond riep de uitbaatster : het is hier veilig hoor , mevrouw is gevaccineerd waarop ik antwoordde : ik ook. De wachtende dame schoof zover mogelijk op en ik kon plaatsnemen , de bazin achter de plastic plaat was verwikkeld in een boosaardig telefoongesprek waarbij veel geschreeuwd werd in Arabisch , dus geen touw aan vast te knopen ; naast haar stond een jongeman evenals zij zonder mondbedekking , die kennelijk het onderwerp was van het telefoongesprek en in de deuropening naar de plastic afscheiding had een heel grote dikke vent post gevat , wel met masker omdat ook hij zich in de anderhalve vierkante meter bevond .
Mijn oog viel tijdens het wachten op een tiental zelf gefabriekte affiches met allerlei regelementen van fatsoenlijk gedrag met daaraan verbonden bekeuringen en gevangenisstraffen ; toch een raar kantoor waar ik terecht gekomen was. Bleek later dat zij administratieve diensten verleent aan minder bestudeerde landgenoten en hun bedrijfjes ingeschreven heeft staan op dit adres….lucratieve start-up lijkt me .
Prominent tegen de voordeurruit aangeplakt in chocoladeletters : Hier wordt maar een persoon tegelijk toegelaten .
Tja….. behalve de noodzakelijk aanwezige telefonerende dame waren het er 4….
Na twintig minuten en twee klanten voor me was het mijn beurt en nu maar hopen dat ik in dat kippenhok geen corona heb opgelopen…..
Ik weet waar ik in dat geval naar kan verwijzen ; verder ben ik nergens geweest en heb niemand gezien , behalve de Marokkaanse slager aan de overkant waar schat op de stoep geduldig stond te wachten….. die meer dan vriendelijke man verkoopt op veilige afstand vanachter zijn toonbank mijn schat zijn favoriete Nederlandse pindakaas van Swartberg uit Rotterdam en heerlijke vlezen voor prijzen waarvan je niet wakker hoeft te liggen dus verrukkelijke lams-carré’s ingeslagen ; dat maakte mijn tot nulpunt gekelderd humeur weer helemaal goed.

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / 7 DE KOP IS ERAF

10 JUNI  1998

Na alle aanloopperikelen was de kop eraf en tijd voor het grote genieten. Druk programma om de boshut alvast een beetje op te leuken als vakantieverblijfje totdat het pensioen in zicht zou komen , wat betekende afspraken maken voor allerlei klussen hetgeen uitermate soepel verliep via onze nieuwbakken buren.                                                                                                    De Engelse buuf kende een Engelse beun die wat loodgieterswerk zou kunnen verrichten , uiteraard buiten seizoen omdat op een park nu eenmaal niet geklust mag worden in juli en augustus om de markt ten behoeve van vakantieverhuur niet te verstoren ; die afspraak stond dus voor september 1998  wanneer we twee weken zouden gaan klussen…… “80 quit a day “.. … Ik wist niet eens hoeveel dat was en hoelang ervoor gewerkt werd , maar daarover later .

De andere buurman die nog aan het bouwen was bestierde de bio-winkel in het dorp voor zijn eeuwig tennissende zoon , een nering gelegen pal tegenover het dorpscafé waar wij vanaf de dag van kennismaking ook direct vaste klant werden hetgeen ons een keur aan goede werklui opleverde aangezien de een niet voor de ander kon onderdoen.                                        Buurman Serge Guitard , hij deed zijn naam eer aan , die ook prachtig zong en gitaar speelde in het dorpsbandje van vrijwilligers waaronder ook de tandarts , hoefde slechts een smal straatje over te steken wanneer een klant interesse toonde in het gezonde aanbod van zijn winkel ; en dat waren er in 1998 nog niet veel in Zuid Frankrijk . Hoeft geen betoog dat die zaak geen lang leven beschoren was .

Afspraken werden onder het genot van “een petit blanc” ,  en dat was geen jenever , vastgelegd met een plaatselijke pompier om de complete elektriek te vervangen , immers veiligheid voor alles , hetgeen  in verband met het wegwerken van de bedrading tegelijkertijd zou gebeuren met de terras aanleg door de schoonzoon van de aannemer en vriend van de buurman , specialist in terrassen , tuinmuren en zwembaden [ dat hebben we niet ] .      De aannemer werd gecharterd voor het her-optrekken van niet meer zo fraaie wanden en zijn vrouw die een kwekerij bestierde nam het tuinwerk voor haar rekening , en de mijne uiteraard alhoewel letterlijk in dit geval.  Het hele project zou worden uitgesmeerd over 2 weken september  1998 , 4 weken mei- juni 1999 en weer 2 weken september 1999 .

Met zoveel plannen in het hoofd maar wel reeds gedelegeerd  , verliep de rest van ons verblijf zoals een echte vakantie hoort te verlopen wat wil zeggen : uitgebreid ontbijten aan de werktafel  , paar opruimklusjes , gordijnen naaien ,

boodschappen en naar de kroeg , eten thuis met buren of op het strand en na de siesta een toeristisch uitstapje  in het cabrioletje …. het leven leek een droom.. en de dag van vertrek een tranendal ; ik wilde nooit meer naar huis.

September 1998

De twee maanden die ons scheidden van een nieuwe trip naar ons droomplekje vielen niet eens zo zwaar als ik me voorgesteld had omdat ik de hele zomer werkte voor collega’s met kindertjes zodat die ongestoord op vakantie konden en de schaarse vrije tijd schuimden we vlooienmarkten af om onmisbare decoratie en meubilair te vergaren  voor een zonnige toekomst in een landelijke ambiance.   Dat al dat spul helemaal niet in onze hippie-kampeerbus paste had ik in mijn onnozelheid over het hoofd gezien en het probleem bleek nog groter toen ik overenthousiast een schuur had aangeschaft in de augustus-sale bij Gamma ; halve prijs.

Hoe moest al die zooi in Zuid-Frankrijk  komen ?

Dat werd dus het beroemde kalf dat groter werd dan de koe….. Er werd een bestelbus gehuurd voor een lang weekend , de man van mijn poetsvriendinnetje beschikte over een groot rijbewijs dus het tweetal zou met ons meerijden ; donderdagsavonds heen en het weekend terug om maandagochtend voor 8 uur de wagen weer in te leveren.    Het zoontje zat bij ons in de hippie-bus , kon hij een beetje kleuren en een spelletje doen met mij , overnachten gebeurde door hen in een gevangenishotel voor een bodemprijs op een kamer met stapelbed en wij in de kampeerbus op de parking. Ontbijt was een reuze gezellige picknickplaats met speeltuintje en om het gezellig te houden gingen we , met zijn allen met twee bussen , eten bij een strandtent nog voordat we de boshut ook maar bereikt hadden.    Jullie snappen dat op dit moment de in Nederland behaalde winst al compleet was weggevaagd .                                                                                    Eenmaal aangekomen op het park moesten de heren uitladen en de meisjes naar de mega supermarkt om in te slaan voor de barbecue… daar houden heren van . Wij sliepen in onze bus en zij in onze kamer .                                      De vrijdag en zaterdag gebruikten we voor uitstapjes in de omgeving , wijnproeverij  en lunchen op het strand , aangezien het jonge stel nog nooit ver over de grens geweest was gunden we hen een minivakantie .                    Ze hebben zo genoten dat ze spontaan aanboden om in de voorjaarsvakantie terug te gaan om te snoeien ; de arme zielen hebben veel kou geleden want februari is hier met stip de koudste maand.

Van werken is er in die veertien september dagen ook niet veel  meer gekomen , er waren immers al vier dagen om .

” 80 quit a day ” sloot de van een vriendin gekregen wasmachine aan en maakte een voordeur aan de zonzijde wat met behulp van mijn schat ook nog 4 dagen duurde . De Engelse werkdag begon om tien uur met Tea waarin veel melk , klussen tot twaalf , terug om half  drie maar eerst Tea , einde arbeid half vijf want om vijf uur Jeux de Boules ;  onze Engelse vriend was geheel verfranst , dat was de tweede financiele tegenvaller ..                          Maar gelukkig was de dagelijkse gezelligheid met de buren er niet minder om ; we werden hartelijk uitgezwaaid om na de in mijn beleving langste winter ooit , weer terug te keren in mei 1999  voor het echte werk .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / SQUATTEURS OP HET PARK

Hadden we in het confinement , in goed Nederlands ” lockdown ”  oftewel eenzame opsluiting , nog de mogelijkheid ons te bewegen in een cirkel van 10 km in vogelvlucht hetgeen in ons geval op een schiereiland voor de helft op zee is , is echter sinds gisterenavond een wandeling van 100 meter onmogelijk geworden ; de familie Zwijn heeft haar territorium verlegd . Uiteraard op zoek naar water en geholpen door enkele forse buien hebben de zwijntjes hun intrek genomen in de tuin van een nabij gelegen vakantiewoning waar ze zich toch al goed thuis voelden getuige de grote ravage daar reeds aangericht. Steunwanden van werkelijk levensgrote keien op het steile terrein lagen al eerder onderaan de oprit , de tuin compleet omgewoeld .                                                                                                                         Schat laat de hond uit en poes loopt voor de gezelligheid altijd mee , maar nu niet meer …. enkele meters voor de getroffen woning klonk luid gegrom …. James op de rem en Marie-Miauw ook  ; wat Hans daar zag was de complete familie Zwijn : vader , moeder en een heel stel biggen .

Vader stond op wacht terwijl moeder lag te zogen  een schattig maar levensgevaarlijk schouwspel voor de passant .

                                                                         Vanwege het gegrom hebben man  , hond en kat het op een lopen gezet richting huis zodat we nu verschanst zitten achter onze afrastering die slechts psychologisch effect heeft want als die zwijnen willen en ze het op onze kliko voorzien hebben zullen die hekken en het gaas geen weerstand bieden.                                                                                                                                      Video maken niet mogelijk want we zijn nog niet levensmoe , we wachten af …… laat dat de Fransen maar oplossen … Tis hier nooit saai in elk geval .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / PAKKETJES DIENSTEN

Perikelen met de Franse bezorgdiensten zijn ons allen intussen welbekend en vandaag was ik weer eens het slachtoffer .                                                              Geen kwaad woord over Madame Post , ze komt met haar autootje de heuvel op om pakjes aan de deur te brengen , is in de loop der jaren bijna een echte vriendin geworden en de enige persoon in Frankrijk bij wie mijn pakketjes veilig zijn .

Op de naar de meteo voorspelde laatste zonnige dag moest ik nog even profiteren maar helaas werd het een kort siësta- tje , totdat Hans mij een pakketje aanreikte op mijn zonne-bed , wat door Madam Post was gebracht. Ondergoed wat ik altijd bestel bij een verzendhuis , 100%zwitsers katoen ivm allergie. Helaas zat dat er niet in ; de geleverde waar bevatte randen van elastiek  , de gedachte alleen al bezorgt me jeuk…                                          Meteen de handel terug ingepakt in verband met de retourtermijn die in coronatijd ruim ingeschat dient te worden gezien het feit dat de bestelling ook 6 weken onderweg was geweest waarna de roadtrip begon door de Golfe de st Tropez , zoals onze omgeving in deftige term genoemd wordt en niets anders is dan een rondje schiereiland over uiterst smalle kronkelige bergweggetjes die sinds de films van Louis de Funes nog niets veranderd zijn .                                                                                                                                          Halte 1 : Het postagentschap boven op de berg in het dorp wat helaas slechts via een omleiding bereikbaar was ; eerste tegenvaller , direct gevolgd door nummer twee. Het meisje achter het loket wilde mijn retourzending niet , zelfs niet toen ik al driemaal had uitgelegd dat Madame Post het toch zelf bij ons had afgeleverd ,  dus zeker via hun service geleverd was . Intussen was mijn vriendin , de posteuse , afgewerkt en met het weekend voor de deur de telefoon op boodschap-stand , wat wil zeggen onbereikbaar. Het postmeisje wilde het pakje niet retourneren , dat moest via een point relais .                       4 km berg af via de achterkant naar het volgende dorp waar zich een onvriendelijk point relais bevindt dat enige weken geleden het geleverde tonnelle zeil niet wilde aannemen omdat het pakket te groot was .           Halte 2  : Volgende dorp , parkeren , uit de auto wringen met pakje , tasje , sleutels en wandelstok plus dat er altijd wel iets uit mijn handen glijdt dus bukken…..netjes in de rij want altijd druk bij de tabac , om na tien minuten te horen : Nee madame , jammer wij leveren geen diensten voor dat bedrijf , U moet naar de slager in Cavalaire.    Helaas ben ik in dat geval al over de 10 km heen , er zijn tig slagers daar en ik weet de weg niet in dat stadje ; ik kom er nooit want het is een zielloze toeristenpleisterplaats waar je nu een kanon kunt afschieten . Dat is me geen bekeuring waard .                                   Nu was het zaak om in omgekeerde volgorde de auto in te duiken met volle bepakking en restte me  7 km terugrijden  richting St Tropez.                     Halte 3  :  Daar is een tabac met af- / inleverpunt , waar ik deze zomer truien heb opgehaald .  Helaas was het intussen spitsuur grrrr ……..Files voor het stoplicht en parkeren op de stoep ook nog voor iemands uitrit en ik moet eerlijk zeggen dat ik in zulke noodgevallen blij ben met mijn gehandicaptenkaart .  Foei Helma …                                                                  Uiteraard een nog langere rij voor deze tabac ; iedereen afgewerkt dus druk druk druk.. keurig aansluiten en afwachten met de onzekerheid of men hier mijn pakketje wel accepteren wilde  ….  Maar eind goed al goed.                             Het werd aangenomen.  Nu weer een km of 5 naar huis waar mijn schat zich intussen zat af te vragen of ik soms autopech zou hebben al had hij voor de zekerheid de telefoon niet opgenomen , dat doet hij sowieso nooit maar zeker niet wanneer hij werkt …. ja hij werkt ….. s’ ochtends en eind van de middag is zijn digitale  postzegel en prentkaarten winkel geopend en moet alles wijken…daardoor heb ik in het najaar al eens meer dan een uur op een halfdonkere kronkelige bergweg gestaan met een lekke band…. soms kun je ze wel killen .

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / UPDATE PORT GRIMAUD

Vanmiddag onze wekelijkse koffieklets en nu bij de vriendin in Port Grimaud die pal naast de Belgische herrieschoppers woont ; ik ben nog nooit zo dankbaar en in mijn sas geweest met het maffe doch zeer rustig gelegen park waar wij wonen , hoe nederig het ook is , we hebben veel privacy en geen vis a vis.


Stellen jullie je eens voor : je bewoont een weliswaar leuk huis in een rij , smal maar 3 verdiepingen , echter niet groter dan zo ongeveer 100 vierkante meter waarvoor de startprijs afhankelijk van het type woning toch al snel 7 ton is ; moet gezegd dat daarbij een aanlegplaats voor een riant jacht  inbegrepen is.

Daar wringt ook enigszins de schoen. Eind jaren zestig toen Port Grimaud werd aangelegd met de bedoeling voor  vakantiewoningen kon de architect nog niet bevroeden dat de jachten steeds groter en breder werden en de huizen te gehorig voor permanente bewoning , muren zo dun als karton en aan het water stook je je straatarm , je mag geen schotel voor tv en de was niet buiten hangen , deed mijn vriendin op het dakterras op een rekje en tot haar stomme verbazing vloog dat rekje met een windvlaag zo de lucht in als een zweefvliegtuig … kun je de was uit het water vissen…     

Groot nadeel hiervan is dat wij op het terras van het ondiepe tuintje rechtstreeks in het zicht zaten van de Belgische buren die op het achterdek van hun jacht vrolijk aan de drank zaten terwijl ze een kaartje legden. Door de flinke wind klapten de boten van de twee geburen steeds tegen elkaar met  beschadigingen wederzijds waarover ook al de nodige woorden zijn gevallen.                                                                                                                                 Rond half 5 stegen er heerlijke etensgeuren op door de uiterst doorzichtige oleander- heg en spoedde het gezelschap zich naar binnen voor een vermoedelijk late lunch met medeneming van alle tuinmeubilair wat met veel lawaai en geschuif gepaard ging en blijkbaar gebeurt dit elke dag omdat dat tevens het enige meubilair is. Hetzelfde herhaalt zich ook s avonds nog in de gehorige woning , volgens mijn vriendin , aangezien de benedenverdieping van zo’ n 35 vierkante meter dan in lounge stand geschoven moet worden vanwege de TV.                                                                       In aanmerking genomen dat in die luxueuze compound maandelijks nog een bedrag aan service- kosten afgetikt moet worden waar je elders leuk van kunt huren ben ik tot de slotsom gekomen dat er voor mij weinig reden tot mopperen is. Wat een armoe en beperkingen voor zoveel geld ; daarvan zou ik geen oog dicht doen.

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / DE FAMILIE ZWIJN

DE FAMILIE ZWIJN
Het was juist aan het schemeren , dus te donker in het bos voor een video , toen de ganse familie Zwijn voorbij kwam langs de slootkant die ons scheidt van heuvel en bos. Vader , moeder en enige kleintjes die ik zo snel niet geteld kreeg .
Schat ging even naar buiten maar werd op een angstaanjagend gegrom getrakteerd door vader Zwijn.
De buren , jullie vermoeden wel wie , waren tot onze stomme verbazing bezig met stukken brood naar de familie Zwijn te gooien , wat mij niet direct een aanbevelingswaardige actie lijkt..
Zolang ze dan daar ook maar op visite gaan en ons poortje voorbij kan ik er echter wel mee leven. De hond van een vriendin hier is vorige week zwaar gehavend door vader Zwijn , dus James heeft huisarrest wanneer het duister invalt want dan is het hap , slok , weg…..of ….. wat ik niet hoop en ook vaak meemaak , is dat ik midden in de nacht wakker schiet van de doffe knal die een afgezaagde loop van het jachtgeweer te horen geeft , of veel erger nog …. krijsende zwijnen in een strik , een lamp op de heuvel in de hand van de wijnboer en het intussen dof neergeknalde beest met de andere hand door het bos slepend aan de poten richting zijn woning die aan ons park grenst en waar het dier en / of zijn hele familie in de diepvries zal belanden tot het barbecue seizoen is aangebroken . Het leven in de natuur is hard zolang je aan de overkant van de ruisseau woont .
Geen fotobeschrijving beschikbaar.

BLOG / TIS HIER NET FRANKRIJK / OVERAL WAT

TIS OVERAL WAT. Nu eens niet op ons park .

Troostrijk om te horen dat het in onze omgeving in andere veel chiquere residences al niet veel beter is gesteld. Ondanks de koppijn en de koorts vanwege het vaccin heb ik me vermand door middel van paracetamol en ben naar een vriendin in Port Grimaud vertrokken voor onze wekelijkse Kaffee-Klatsch. Nu eens niet per ZOOM maar lijfelijk want we zijn allemaal minstens een keer gevaccineerd. Wel met inachtneming van de regels uiteraard. Gezellig aan de waterkant in de tuin werd onze aandacht al snel getrokken door een buitengewoon slecht manoeuvrerende jacht- bezitter. Het waaide nogal dus dan ligt schade op de loer. En zo kreeg het gesprek de wending in de richting van onze buren in het algemeen.

De twee vriendinnen die daar beide naast elkaar een woning bezitten in de vorm van rijtjeshuis doch minimaal een ton of 7 waard in verband met de aanlegplaats voor een jacht worden sinds kort geplaagd door nieuwe buren aan weerskanten. Links van hen Belgen ( ja vrienden , Walen hoor ) en als half Belgische weet ik dat bijna geen Belgen zo zijn , maar deze verblijven daar met 10 personen ; een deel in het huis en een deel op het jacht waar ze sinds de lockdown elke avond luidruchtig feestvieren met veel bier. De naaste buurvrouw mijn vriendin , is bijna 80! En het huilen staat haar nader dan het lachen want ze woont er permanent . De andere vriendin niet want die woont in Monaco en heeft dat huis slechts vanwege de aanlegplaats al is sinds de dood van haar man het jacht verkocht. Zij echter zit met een Oekraïense gebuur die geen woord over de grens spreekt , haar aanlegplaats voor het gemak gebruikt voor zijn service- bootje wat met zich meebrengt dat hij dus ook steeds in haar tuin kijkt en een gesprek om hem op andere gedachten te brengen niet tot de mogelijkheden behoort. EN NU KOMT HET. Ook in die residentie waar ze zich scheel betalen aan gemeenschappelijke kosten wordt niet ingegrepen en ook de politie treedt niet op bij geschillen in een privé park wat als een bedrijf geregistreerd staat tenzij er dooien vallen of bijna , wat dus niet eens anders is dan op ons veel goedkopere park . De vriendin heeft min of meer verhuisplannen gemaakt doch na de ervaringen van mij en nog een andere vriendin in Grimaud met eveneens Waalse voisins d enfer is ze tot de conclusie gekomen dat het risico er dik inzit dat na een verhuizing op de oude dag een rustige woonomgeving bepaald geen zekerheid is in het zuiden omdat je hier graag voor een min of meer beschermde woonvorm kiest ervan uitgaande dat alle kwaadwillenden denken dat eenieder met een mooie villa miljonair is met zeer onverkwikkelijke gevolgen . Dus al met al : TIS OVERAL WAT