Intussen had ik op de drukke dag van de overdracht ook een telefoontje gehad van mevrouw de garagiste dat de Triumph gerepareerd en al op ons stond te wachten , 550 km ongeveer vanaf Gassin , en laat er nou net dat weekend een vervoersstaking zijn , of nou net…. dat gebeurt hier om de haverklap . Dan maar een auto huren bij het aanpalende benzinestation die we konden inleveren bij het dichtstbijzijnde vliegveld in de buurt van het reparatiebedrijf , wat wonder boven wonder geen problemen opleverde voor ons als buitenlanders . De eerste hobbel genomen , de hond achterin , vertrokken we om 8 uur s’ ochtends richting Voiron althans…. bij de eerste beste rotonde miste mijn schat het rode stoplicht en zag ik in een ooghoek met grote snelheid een motor naderen . Van pure schrik durfde ik niets te zeggen laat staan te gillen want een noodstop met zo’n klein autootje leek me een kamikaze stunt . Het liep goed af , de motor kon ons ontwijken en tot op heden heb ik een excuus wanneer ik weer eens KIJK UIT gil als ik ergens gevaar denk te zien ; steeds snoer ik hem dan de mond met de woorden : weet je nog , die motor? Twee zien meer dan een .
Binnen enkele uren waren de 550 km over de tolweg afgelegd met het kleine monstertje wat ook wel moest aangezien midi heilig is en alles dicht. Tom Tom bestond nog niet wat als gevolg had dat het nog een hele toer was dat vliegveld te vinden en elkaar onderweg niet te verliezen . Helma de beste kaartlezer voorop in de Triumph dus goed bij te houden door de volgauto. Volgende hobbel : Een totaal lege hal op het vliegveld , indien er iets te stelen was hadden we alles ongezien mee kunnen nemen en een auto-inleverpunt was al helemaal niet te bespeuren. Goede raad was duur …. sleutels in een enveloppe gedaan , briefje erbij waarin ook vermeld welke krassen en deukjes al op het wagentje zaten bij aanvang van de huur en die brief achter een balie gegooid , auto op de parking en God zegen de greep ; nooit meer iets van gehoord .
Daarna begon de vakantie , gezellig in het cabrioletje zouden we naar Isle sur Sorgue rijden , geheel binnendoor , om daar een weekend te spenderen aan antiekmarkt [ wereldberoemd ] en lekker eten . In dat dorp kwamen we sowieso al elk jaar tijdens onze vakantie in een geweldig leuk hotel midden in het dorp . Verrukkelijk eten , eigen parking , hond-vriendelijk en kamers op de begane grond wat voor mij een vereiste is . Vraag niet waarom , maar alles met een verdieping is een no-go , tenzij eerste etage met balkon… ik moet weg kunnen wat waarschijnlijk een gevolg is van een jeugdtrauma opgelopen bij brand in het huis van een vriendin .
Zondagmorgen eerst markt en daarna brocante , en daar ging ik helemaal los op aankopen voor ons nieuwe vakantie paradijs .
Een 17e eeuwse voordeur , 1.74mtr hoog precies de maat . Een zeer diepe zinken badkuip , empire model . Een leuk 12 delig servies , geel met bloemen
wat ik nog elke dag gebruik , en verder nog wat klein spul . Uiteraard paste al dat spul niet in de auto waar de naaimachines , de stoffen en voetbankjes van de deckchairs ook nog in zaten , onze weekendtassen , mijn schat , de hond en de bestuurder ; ik dus. Het grote spul kon bezorgd worden binnen enkele dagen voor de luttele som van 300 franse francs.
Kapje open de zon scheen , wat kon ons nog gebeuren , opgewekt aanvaardden we de tocht naar het nieuwe onderkomen , op de kop af 200 km waarvoor ik een uur of 3 had uitgetrokken binnendoor tot Aix en Provence en verder over de autoroute doch wederom te vroeg gejuicht want amper op de autobaan begon het te onweren en stortregenen zoals alleen maar mogelijk is in Zuid-Frankrijk ; het regent niet vaak maar als het regent is het serieus al wisten wij dat toen nog niet , nooit meegemaakt tijdens onze vakanties. Al rijdende samen de kap naar voren getrokken en vastgeklemd wat op zich al een gevaarlijk avontuur is maar bovendien zagen we geen hand voor ogen en begon de auto langzaam vol te lopen , we waren nat tot op het bot terwijl de passerende vrachtkolossen ons zo ongeveer van de weg af spoelden. Eerste parking eerste stop. Droge kleren uit de tassen in de kofferpak trokken we aan onder het afdak van het pompstation in de hoop dat we door het regengordijn min of meer onzichtbaar waren. Even afgewacht en weer de weg op . Spoedig begon het hele spel weer opnieuw en zo erg dat ik er bang van werd maar ook niet op de vluchtstrook durfde te gaan staan uit angst aangereden te worden en hoewel er velen de auto aan de kant gezet hadden reed ik met een km of 30 per uur vanwege de mini ruitenwissers op goed geluk verder . Inmiddels was ik zo koud en nat dat een tweede stop noodzakelijk was . Daar heb ik alles uitgetrokken , kreeg het jack van mijn schat over mijn natte lingerie waarna de reis vervolgd werd . De route door de bergen naar de kust leek me heilloos met het risico op vallende stenen en de linnen kap dus de enige optie leek doorrijden tot Frejus waar tot onze opperste verbazing de zon tevoorschijn kwam . Kap weer open … de prachtige route langs de kust maakte de hele dag weer tot een dag met een gouden randje…