De goegemeente in de omgeving van de boerderie in de Lot denkt dat je wel miljonair moet zijn als je uit Nederland komt of een Bistro bezit in Parijs.
Dus worden wij nogal eens gefopt door onze buren/toeleveranciers.
De weersomstandigheden van vorige winter waren van dien aard dat de waterleiding van de gemeente was stuk gevroren voordat hij de boerderie binnenkwam.
Desondanks hadden we ook veel schade in cave en keuken.
Er kwam een mannetje van de EDF die zulk een treffende gelijkenis vertoont met Opa Charles dat het gewoon griezelig is.

Opa Charles is her -opgestaan alleen aanmerkelijk jonger.
Vele roddelverhalen ook gestaafd door ooggetuigenverslag van de neven blijken plotsklaps bewaarheid.
Toen er zo’n 40 jaar geleden nog geen vertier was in de Lot speelde het vermaak van de boerin zich af in de stallen en niet per definitie met de echtgenoot die vaak op het land zwoegde.
De man gevraagd of hij familie was,want bijna iedereen is hier op een of andere manier familie……… maar neen.
Toen heb ik hem meegetroond naar de familiefoto op de overloop en inderdaad, hij kwam niet bij van de verbazing.
Sindsdien beschouwen we hem als neef cq oom en hij is kind aan huis vooral op aperitieftijd.
En uiteraard heeft ook hij plattelandsproducten te koop .
Ik bestelde  twee Boerenkippen bij hem om mijn fameuze Gentse Waterzooi te maken voor nicht Ginette en haar zoon.
We zouden met z’n achten eten op zondagavond.
Zaterdag kwam Gerard [de zgn neef] met een groot pakket waarin Kip nota bene in bevroren toestand , dat wil je toch niet als je boerenkippen bestelt… de boeren en buren in onze Lotse omgeving trachten ons altijd met hun oude meuk op te schepen en dan wel voor de hoofdprijs .
Nu was dat al niet de bedoeling, maar omdat ik met  Jean-Louis op boodschappen uit was nam mijn schat het pakket aan en betaalde 27 euri

JA DIT LEEST U GOED!
Het leed was dus al gedeeltelijk geschied en het pakket in de cave gelegd om te ontdooien.
Zondagmorgen het pakket geopend en wat bleek????
EEN Kip, wel een flinke. Een Kip voor 8 personen.
Snel Gerard gebeld,maar die gaf geen sjoege.
Goede raad was duur en we zouden wel een uitgebreider apero versieren.
Enfin, het laat zich al raden dat deze ene Kip een dusdanige aantal vlieguren erop had zitten  dat er amper wit vlees aanzat dus diep teleurgesteld wat Kipfiletjes bij de Waterzooi moeten doen.
En op die gedenkwaardige middag hebben we dan ook in goed overleg besloten dat we , familie of niet , nooit meer kopen bij onze naaste buren , boeren en familie .
Taaie Eenden , oude Kippen,graatmagere Konijnen .
We rijden gewoon eens in de week de 60 km naar Grand Frais voor een malse Kip.

Als Brabants import Zeeuws meisje ben ik heel zuunig en zal dan ook zelden iets eetbaars weggooien.
Het kan zo gek niet gaan of je kunt er nog iets van maken en de restverwerkingsrecepten [ mooi Scrabble woord trouwens ] van mijn Oma zijn legio.
Als kind nog hoorde ik mijn vader eens bloedserieus tegen mijn moeder zeggen : Jeanne , kijk daar eens naar dat vogeltje boven de Hibiscusstruik…… die heeft helemaal een scheef bekje ; en daarbij trok mijn vader een scheve grimas.
Moeder : nou ik zie er niets van en ik zie geen vogeltje ook.
Maar ja, moeder zag zeer slecht en was te ijdel om een bril op te zetten.
Dus herhaalde vader nog een keer : dat vogeltje met die scheve bek zit juist bovenop die Hibiscus waar jij die rotte citroenen onder hebt geknikkerd…..                                                                                                                                                             He He… Toen viel het kwartje bij moeder die ook meteen door de mand viel want ook mijn vader was mordicus tegen het weggooien van eten , oorlogstrauma denk ik.
Dus dat trekje heb ik niet van een vreemde.
Zo trek ik Bouillon van de afsnijdsels van Entrecote of Ribeye , en ook van karkassen van Kip of Wild.
En de schillen van thuis gekookte of gegrilde zelf gepelde Schaaldieren , waarvan ik heerlijke Bouillon trek die ik dan in jampotten in de vriezer bewaar om later Soep of Saus mee te maken.

Prima basis voor Kreeftensoep [ zie mijn kookboek index ]

versie met glutenvrije citroen coucous

Van oorsprong een Noord Afrikaans recept wat na het uiteenvallen van de protectoraten door de gevluchte Joodse bevolking is meegenomen naar alle windstreken .
Zo ook mijn van oorsprong Noord Afrikaanse Joodse Tandarts die een geweldige hobby had ; namelijk vissen in woestijn meren in Mauritanie… ja ja die meren bestaan .
s’Avonds voor het tentje moest er eenvoudig gekookt worden , vaak een Tajine boven het kampvuur . Toen onze vriend de tandarts al jaren in Parijs woonde vroeg een kennis die documentaires maakt of hij eens mee kon naar de woestijn om dit fenomeen van woestijnvissen te filmen … en dat gebeurde…
De documentaire werd uitgezonden op TV en onze tandarts had weekend dienst .
Een patient met ondraaglijke tandpijn begaf zich naar de praktijk , geheel en al onder invloed van drank en morfine pillen , en zag daar de tandarts ; een vriend van hem …. Dokter dokter… ik hallucineer…. doe er iets aan….ik dacht zo juist dat ik u in een woestijn in Afrika zag….dat is toch niet mogelijk…..nu bent u ineens hier….
Onze vriend de tandarts kon de man gelukkig uit de droom helpen en ook van de kiespijn verlossen .

Mijn zelfgemaakte Limoncello is al jarenlang de favoriete Pousse-Cafe van alle vrienden en ruilobject voor olijfolie of andere zaken zoals glutenvrije levensmiddelen die de Italiaanse vriendinnen maar al te graag meebrengen in ruil voor een flesje.
Ook altijd uitermate welkom als presentje en omdat onze bomen zeer veel vruchten dragen , en ook die van vriendinnen die geen hobby hebben in het zelf bereiden van lekkere zaken die door het keeltje fietsen ,  ben ik al vele jaren in staat om een aanzienlijke voorraad flessen te vervaardigen .
Tot er een kink in de kabel kwam , nu ongeveer vier jaar geleden.
Een nieuwe belastingverordening verbood het aan apothekers om nog langer alcohol  van 90′ te verkopen aan particulieren.
Met de handen in het haar en na een nachtje slapen bedacht ik om dan het recept maar aan te passen met Wodka van 40″ , omdat ook Wodka geen bijsmaak heeft.
De Citroenen zijn gewoonlijk het best in de kerstvakantie , juist de tijd dat ik zeer geoccupeerd ben in de keuken en zo werd mijn schat op pad gestuurd om bij Lidl elf flessen Wodka aan te schaffen.
In de uiteraard flinke rij bij de kassa werd hij dan ook aangesproken door een toch wat bezorgde dame die opmerkte dat hij toch wel wat erg dorstig leek en  rond de kerst misschien wat levensmoe was geworden, waarop mijn schat zich haastte uit te leggen dat de flessen voor de Limoncello productie van zijn vrouw bedoeld waren .
De hele rij begon te roezemoezen en de dame zei meewarig : ja ja meneer dat zeggen ze allemaal.
Het is overbodig te zeggen dat schat woedend thuis kwam en de rest van de dag radiostilte in de echtelijke woning .
Gelukkig heb ik sinds twee jaar een apotheker gevonden waarvan ik het adres niet verklap, hoewel  ik heb vernomen dat er meer zijn, die wel de benodigde alcohol kan leveren , natuurlijk in ruil voor Limoncello.
Het hoeft verder geen uitleg dat dit soort apotheker ouderwets is en woonachtig au bout du trou du…… vul de rest zelf maar in.                                  En laten die boerengaten zich nu net niet bevinden in de regio’s waar Citroenen groeien.                                                                                                    Overigens is net over de grens in zowel Italie als Spanje alcohol van 90% gewoon in de supermarkt te koop

LIMONCELLO ORIGINALE

De zeer fameuze Bistro van onze aangewaaide familie in Parijs is ernstig de moeite waard voor de lunch.
S’avonds worden er andere dingen georganiseerd en heeft “neef” Jean-Louis zelf de tijd om thuis te kokkerellen en met zijn vrouw een glaasje te drinken.
Deze Bistro is alleen telefonisch te reserveren en de deur is op slot.
Voor informatie kijk je op google: chez walckzak- aux sportifs reunis.

Dit recept waar de Bistro even hoge ogen mee gooit in Parijs als La Mere Poulard op de Mont st Michel  maken we vaak tijdens onze familievakantie in de Lot waarbij indien verse aanvoer de Paddenstoelen geplukt worden door nicht Ginette die goed thuis is in de materie.

Jean-Louis en ik zijn toch iets te stads om ons aan dit avontuur te wagen. En een avontuur is het!!!
Nicht Ginette heeft in het vroege voorjaar uren in het bos gelegen met een gebroken arm, want ze was gestruikeld over een tak. Enigszins onverantwoord om op zeventigjarige leeftijd alleen het met dicht kreupelhout begroeide woud in te trekken aangezien de streek niet bepaald dichtbevolkt is .  Daarom duurde het uren voordat er iemand langs de geparkeerde auto kwam en die gelukkig ook herkend ; ons kent ons au bout du trou de cul du monde en omdat het al aardig schemerde nam hij poolshoogte en kon nicht Ginette direct afvoeren naar het ziekenhuis 60 km verderop waar een gebroken arm werd geconstateerd.
Het hoeft hier verder geen betoog dat je in de Lot geen spoedeisende kwaal moet krijgen.
Enfin, het waren dus toch nog dure paddenstoelen geworden.
En ik had ook al pech, want de prachtige Cepes des avonds gespot onder de waslijn in de boomgaard waren om 8 uur s’ochtends spoorloos verdwenen.
Wat dacht je wat? Zouden dat die ingemaakte paddenstoelen zijn die wij a raison van 12 euro kopen van: ja alweer Stephan, de zoon van de buurvrouw.
Dus ik hoef jullie niet te vertellen dat wij wel klaar zijn met het kopen bij de buren en verre neven en nichten .

De Omelette was trouwens goddelijk .