We keren nog eens terug naar mijn Oma, zo ongeveer in 1910 in het centrum van Eindhoven.
Dat was in die tijd nog een kleine plaats met stadsrechten, omringd door een hele reeks kerkdorpen.
En daar precies aan de andere kant van de spoorlijn begon het dorp Woensel.
Mijn Oma woonde daar , waar nu het Holiday Inn hotel staat, dus nagenoeg in de stad, maar overspore.[ aan de noordzijde van de spoorlijn .
Echter: het ging er daar nog dorps aan toe , iedereen had een diepe tuin met groente, fruitbomen en kippen.
Mijn Oma was werkelijk van alle markten thuis en brouwde zelfs haar eigen bier.
HELAAS heb ik daarvan nu juist geen recept.
En de overlevering wil, dat alle afval van het brouwen gewoon de tuin in gekieperd werd als voer voor de kippen en het varkentje, en jullie raden het al : daarna liepen die arme beesten urenlang stomdronken rond te dwarrelen en te wiebelen van dat graan.
Met de kennis van nu zouden wij dat bestempelen als dierenmishandeling maar het tijdperk in gedachten zullen we maar denken dat ze niet beter wisten en weer wat gratis voer hadden.
De overlevering vertelt trouwens ook niet of die dieren er werkelijk onder geleden hebben in elk geval waren ze goed gemarineerd.
Ik ben wel net zo zuinig als mijn eigen Oma en het advies wat goed is blijven hangen is dat er nooit iets werd weggegooid, ook niet de karkassen van Kip of Wild dan wel bot of resten van T-Bone , Cote a l’Os of Entrecote.
Daar werd soep van getrokken en dat doe ik nog steeds, dus toen wij vrijdag na de beeindiging van de gijzelingsactie in Parijs helemaal geen lust in eten hadden en ikzelf niet in koken, hebben we een gebraden Kip gehaald bij Carrefour die we met drie man amper half opgepeuzeld hebben.
Van dat Kippen karkas met aanhangend vlees heb ik gisterenavond Bouillon getrokken om maar liefst twee keer soep te kunnen eten , uiteraard met twee personen.

 

De tijd dat ik een jonge blom was ligt ver achter ons, maar de leuke momenten vergeet je natuurlijk nooit.
Er is niets nieuws onder de zon en ook eind jaren 60 gingen wij VET op stap.
Alles kon en mocht in die tijd en de discotheken waren net als nu tot in de vroege ochtend open, tenminste in Belgie net over de grens.
Maaseik- Knokke- Kasterlee- Lier , waar toentertijd de discotheken veel groter waren dan in Brabant en vaak wereldbekende artiesten optraden.
Vanzelfsprekend hadden wij na zo’n avond een opkikker nodig om weer veilig thuis te komen met de toestand van de wegen , de staat van de auto’s in die tijd en niet in de laatste plaats onze eigen staat…
Niks opwekkende middelen of after-party : Nooit van gehoord!!!!
Elke grote discotheek beschikte over een eetgedeelte of er was een eetgelegenheid dichtbij ; eveneens heel de nacht open.
Voordat we terugreis konden aanvaarden aten we dan een flinke kop Ajuinsoep; op z’n Bels.
En die was me een partij lekker!!!!

 

Bovendien de best denkbare opkikker na een nacht doorhalen.
Dat stappen is er natuurlijk al heel lang niet meer bij , maar de Uiensoep is altijd in het recepten cahier gebleven voor gure dagen wanneer je een opkikker nodig hebt , en zo’n dag was vandaag.

Het recept staat in mijn kookboek .

Ik maak altijd , naar het recept van de overgrootmoeders , Amsterdamse en Brusselse Uitjes in Zoetzuur .
Vorige week was het weer zover maar toen heb ik bij de Rode Brusselse Uitjes ook een stuk of drie gehalveerde Sjalotten meegekookt
Het recept kun je vinden in mijn kookboek .

Ik ben op dit idee gekomen tijdens onze vakantie in Italie , een paar maanden geleden .
In Lucca verbleven we in een heel fraaie Chambre d’Hotes waar we een leuke gite kregen met een afgesloten tuin voor de hond ; gevonden via Dogs Included… De Site voor de reizende dierenvriend .

Helaas , geen Table d’Hotes… want pas vanaf 5 inschrijvingen komt er een kok , hetgeen goed te begrijpen is omdat de kamer en ook de gite met eigen keuken en badkamer slechts 50 euro kost ,pp.. een dolle koop in Lucca .

Tegen de avond gaan we , waar we ook zijn , altijd stad of dorp bekijken , een terrasje pikken en indien nodig eten .
Als iets niet meevalt in Italie is het wel het vinden van een restaurant….
Ik hoor jullie denken…. hoe kan dat nou ?????? Heel eenvoudig , ik ben intolerant voor Gluten dus alle Pizzeria’s en Pasta tenten vallen af , niet dat ik daar uberhaupt heen zou gaan , dat beschouw ik als cafetaria’s en dat eet ik thuis ook maar dan Glutenvrij en lekkerder .
Ik bedoel een echt restaurant , al of niet chique , maar met een Italiaanse specialiteiten kaart en tafellinnen .
Dit soort etablissementen vind je nagenoeg nooit in het centrum van een Italiaanse stad ; alleen achteraf of op de boerenbuiten .
Het was al over negen s’avonds en werkelijk nog niets te beleven in de stad , tenminste op gebied van lekker eten ..
Nu eten Italianen wel laat [ wij ook trouwens ] maar we hadden trek .
In arren moede hadden we met de stadsplattegrond in de hand de terugtocht naar de parkeerplaats al ondernomen ; en Plots ……: achter het theater waar het zwart zag van de mensen wegens een ballet festival , ontdekten we een leuk terras..
Iets hoger gelegen en onder de bomen , romantisch dus…ennnnnn er waren al enkele tafels bezet hetgeen ook bijdraagt aan de ambiance .
Vriendelijke bediening zoals overal in Italie en even vriendelijke prijzen… wit tafelkleed en goede wijnglazen… exact wat een verwend meisje behoeft .
Op de kaart : Zwijnengebraad [ weet niet of het wild was ] met Sjalotten .
Dat leek ons nog wel wat en we namen het allebei…. A Morire…
Gelukkig zijn we toch in leven gebleven en ik heb meteen alles genoteerd wat ik zo ongeveer heb geproefd , met als resultaat het Varkensgebraad van vandaag met de Sjalotten van verleden week .

Een stuk Varkensgebraad met wat vet , bv Rollade of Fricandeau .
Fruit een gesnipperde Ui in een klont Boter in een dikke braadpan [ creuset ]
Smeer het vlees in met wat Mosterd en Provencaalse Kruiden .
Bak om en om lekker bruin en temper tot de allerlaagste sudderstand [ gaat heel goed met ouderwetse elektrische platen ]
Bestrooi met een snufje Cayennepeper en Peper en Zout uit de Fairtrade molen .
Soms voeg ik wat gevierendeelde Vijgen toe .
Giet er een glas Rode Wijn bij en laat minstens een uur of 5 sudderen met het zware deksel op de pan [ aan te passen naar gelang jouw warmtebron ]
Daarna doe je er de Sjalotten bij [ met hun sap op de wijze van Oma’s Brusselse Uitjes ] en 2 thl. Kalfsfond ..
Laat alles inkoken tot het glanzend en stroperig wordt .

Het recept voor Rode Sjalotten maak je naar het recept voor Brusselse rode uien ; ook op mijn website Kookboek index of blog met recept index .

 

 

Ik hebt helemaal niets met een keuken die nieuw uit de doos komt; sterker nog : Ik heb in mijn volwassen leven nog nooit een kant en klare keuken gehad.
De keuken moet goed werkbaar zijn zonder van een kant naar de andere te moeten lopen en alles dient onder handbereik te staan , zeker gezien mijn geringe mobiliteit.

Dus niets bovenkastjes , bestekladen etc. maar planken en schappen op maat getimmerd door mijn schat en potten en kannen om het keuken- en eetgerei zo uit te kunnen pakken.

De eerste winter die wij in onze boshut doorbrachten hadden wij zelfs alleen een buitenkeuken en laat dat nu de koudste winter geweest zijn die we hier tot nu toe hebben meegemaakt.
Dat hield dus in dat er overdag gekookt moest worden tijdens de zonnige uurtjes en op een dusdanige manier dat ik er geen omkijken naar had: Slow cooking.
En iets wat ik dan binnen in het keukenhoekje in de magnetron of oven kon opwarmen ; zoals Puree of Stamp.
Nu ben ik altijd al een liefhebber geweest van Stoofpotten , waarvoor ik veel recepten heb van mijn of andermans Oma’s en waarmee ik altijd veel eer heb ingelegd ; en nog steeds eten we hier tijdens de drie ‘wintermaanden’ heel vaak Stoof.
Hachee of zijn Provencaalse broer Daube , Cassoulet , Kippen en Konijnen , ze staan allemaal in mijn kookboek .
En ook een keur aan Aardappelgerechten die in oven of magnetron gemaakt kunnen worden.
Van de nood een deugd gemaakt levert vaak onverwacht handzame recepten op.
Intussen beschik ik alweer een jaar of 20 over mijn op maat getimmerde boeren keuken in een veranda met deuren en verwarming.

 

En tevens een op maat getimmerde keuken in aanbouw in de familie boerderie.

Als het slecht weer is kook ik alvast voor de volgende dag omdat ik anders toch niets te doen heb.
Wat me op het idee bracht om eens terug te grijpen op een oud recept van mijn Oma dat zij altijd maakte van Paardenvlees wat ik met het voortschrijdend inzicht van tegenwoordig vervangen heb door doorregen Rundvlees of Sukadelappen .

HACHEE VAN OMA MELIS

 

Ik heb een heel lieve vriendin die in de Lot in een naburig dorp een restaurant uitbaat en ook een paar hele leuke hotelkamers heeft.
Hotel- Restaurant Le Limargue in Lavergne.
De zaak is alleen tussen de middag open en ook op zaterdagavond in de zomer of als haar schat jazzavonden organiseert.
Het is er altijd bomvol want 5 gangen inclusief wijn en water voor de minimum vastgestelde prijs ; maar wel uitmuntend klaargemaakt.
Jullie begrijpen dat Nicole, want zo heet mijn vriendin, s’avonds compleet uitgeteld is en de zaak gesloten  ; zij is namelijk de kok.
En wat voor een !!!!!
Het zal een jaar of twee geleden zijn dat wij op een zondagmiddag na de brocante daar binnenvielen voor het zondagsmaal dat overigens iets duurder is, maar het gebodene is er dan ook naar : de eerlijke plattelandskeuken waar wij dol op zijn.
Op die gedenkwaardige zondagmiddag kregen wij een terrine soep voorgezet waaruit wij beide driemaal hebben opgeschept.
Hoe onbeleefd, maar ja je blijft Nederlander toch .
En dat was Rode Koolsoep met Baconkrullen.

In dat restaurant zat ook elke dag aan hetzelfde tafeltje Sjaak; een oud en vriendelijk manneke zonder familie die helaas dit voorjaar zijn leven zag eindigen tegen een boom  ; en dat niet eens door de hele fles wijn die hij tijdens en na de lunch soldaat maakte. Hartaanval .
Ik heb hem vereeuwigd en nu hangt zijn portret boven zijn stamtafeltje.

 

In 2004 hebben we de garage laten verbouwen tot logeerkamer.

De oldtimer die er in stond hebben we verkocht want te duur in onderhoud en schat kan heel veel; maar niet sleutelen.
Weer een van mijn “kinderen ”  die de deur uit moest met pijn in het hart. [het was de eerste niet].

Enfin, gedane zaken nemen geen keer dus onze bevriende aannemer werd ingehuurd om de ruwbouw te klaren met hulp van mijn eega uiteraard om de kosten te drukken. Want geen geld over de balk, is hier de leus.
Dit hield dus in dat de schoonzoon van de aannemer die op het karwei gezet was elke middag bleef eten en ik had ook mijn zomer buurvrouw elke dag in de kost omdat zij weer eens haar man en hotel in de Alpen was ontvlucht wegens het zoveelste echtelijk geschil.                                                                        Het spreekt voor zich dat zij niet kan koken.
De werken vonden plaats zo midden oktober en weer tijd voor gemakkelijke winterkost . Daarom maakte ik de alom geprezen Rode Kool van mijn Oma met zoete en zure Appels en grove Aardappelpuree, opgestapeld als Lasagna met daar bovenop geruld Gehakt met Uien , een laagje Paneermeel en een paar klontjes Boter. Oma belde me altijd wanneer ze Rode Kool gemaakt had, oftewel liet Opa bellen omdat ze de telefoon maar een raar ding vond ,  en dan haastte ik me naar hen toe.
De schoonzoon van de aannemer die nog nimmer gekookte Rode Kool had gehad, omdat die hier alleen rauw wordt gegeten, likte er zijn vingers bij af zo lekker als hij het vond en vertelde uiteraard aan de hele familie van dit simpele godenmaal.           Ik vergeet nog te vermelden dat zijn vriend, elektricien en kapitein bij de Pompiers ook had meegegeten omdat hij ons gehele elektrische circuit onderhanden had genomen , en hun dames waren allen stervensnieuwsgierig naar het recept .
Dus dacht ik : ….Ik nodig de hele bups met kinderen en al zondag uit voor de lunch omdat het heel mooi weer zou worden en we zeker buiten konden zitten met de aannemer , zijn vrouw , dochter , schoonzoon en twee kinderen; de pompier met vrouw en twee kinderen en wij dus nog plus de buurvrouw in nood ; zo groot is de keuken niet .
Maar alras kwam ik er achter dat je met een Franse artisan onder een apero niets af kunt spreken. Ik had drie aardewerken bakken met het befaamde recept in de oven en een schaal Saucijzen om nog extra te bakken want een artisan heeft grote trek .
Apero klaargezet en zelf maar vast een neut gepakt .
Het werd een uur…. het werd half twee…. zolang zouden de heren toch niet in het cafe zijn blijven hangen? Het werd twee uur….. Toch maar even bellen…. Nergens antwoord, niet op de vaste, niet mobiel.
Toen maar samen met de buurvrouw aan het maal begonnen en niemand daagde nog op.
De volgende dag nog eens een belronde gedaan maar overal stilte.            Twee bakken in de vriezer.  Nu wilde het geval dat wij eind van die week terug zouden gaan naar Nederland en ik hier niets in de vriezer kan laten omdat de stroom nogal eens uitvalt tijdens de herfststormen .
Lumineus idee: een Franse vriendin in Bourgogne gebeld dat we zouden komen overnachten en dat ze niets te eten hoefde te maken want ik had genoeg voor haar uitgebreide familie , en zo gingen we zaterdags op weg met twee stenen ovenschalen die ik overigens na al die jaren nog niet heb teruggezien . En ook daar kwam de man des huizes om half tien s’avonds uit de kroeg gerold , maar hij kwam in elk geval .
Het recept viel ook daar goed in de smaak; de plattelanders houden van stevige kost hetgeen ook s’nachts nog te merken was op de slaapzolder waar we met 12 man waren ondergebracht…de boerderij was nog in verbouwingsfase … en de hele familie snurkte tegen de klippen omhoog van het heftige maal en de goede wijn ..
Toen we in Februari weer terugkeerden in onze boshut vernamen we dat de gehele aannemer familie plus het gezin van de pompier op herfst vakantie waren vertrokken naar hun familiehuis in Perpignan .

Voor een vierpersoons ovenbak neem ik:
5 grote Aardappelen
2 Appels
2 zoete Appels
1/2 Rode Kool
2 Uien en een pond Rundergehakt
Eventueel minder Gehakt en een Saucijs per persoon .

Mijn Oma kookte de Aardappels , de 4 Appels en de Rode Kool apart want hun kooktijden verschillen nogal .
Schaaf de halve Rode Kool en zet deze op met Water en Rode Wijn een kruidnagel , takje Tijm wat Foelie en zout.                                                           Breng aan de kook en laat dan wat zachter ong.  1/2 uur stoven . Als hij gaar is en nog een lichte bite heeft giet je het af en een schep Suiker en een scheut Rode Wijnazijn erbij .
Intussen schil ik de Appels en laat deze in een bodem Water koken tot het verdampt is en de Appels gaar maar nog brokkelig .
Een snufje Kerrie en Kaneel erbij met een schepje suiker .
De Aardappels zijn dan intussen ook gaar [ niet te ] en stamp ik grof met wat Creme Fraiche en Nootmuskaat .
Het Gehakt met de grof gesnipperde Uien staat dan al op zacht vuur te rullen.
Leg nu onder in een diepe stenen ovenschaal : de helft van de Rode Kool-de helft van de Appel compote en de helft van de grove Aardappelpuree. Herhaal dit nog een keer.

Nu het geruld Gehaktmengsel erop en daarover wat Paneermeel .                    In het midden en de vier hoeken een klontje boter en onder de voorverwarmde grill een korstje erop laten bakken .
Smullen maar.

 

 

Wij waren in onze jonge jaren eens flink gaan stappen en hadden hond Pietepaf , die normaal overal mee naar toe ging , thuisgelaten.
Dit omdat hij vaak onze stamkroeg verliet om het dorp te gaan te verkennen en wij ons vaak rot zochten om hem weer te vinden.
Moet gezegd dat hij altijd terug naar huis kwam al was het diep in de nacht, maar gaan slapen met de achterdeur open kon ook toen al niet meer.
Toen we dan midden in de nacht met een klein slokje op thuiskwamen kregen wij compleet de slappe lach waaraan het slokje wellicht ook meewerkte , maar wat we toen zagen hadden ook wij nog nooit gezien.
Wij troffen Pietepaf aan op de overloop , gekleed in plastic hoes als  : kennelijk had hij getracht iets voor hem zeer welriekends uit het afvalemmertje op de badkamer te scoren , en daarbij het klapdekseltje over zijn lijf gewurmd.
Hij was een mollig beertje en kon het er natuurlijk niet meer af krijgen dus was hij gewoon lekker op de overloop gaan liggen met het merkwaardige omhulsel om zijn lijf.
Hij leek wel een saucijs met dat jaren zeventig geval rond zijn bolle buikje, bruin uiteraard.
Tegenwoordig zou ik er een foto van hebben gemaakt.