Met de buren is het nooit meer goed gekomen. We schrijven voorjaar 2004 .
Onze naaste buur, weduwe geworden , verkocht haar vakantiewoning waarvoor zij twee kandidaten had.
Aangezien wij zeer goed met elkaar opschieten gaf zij ons de keus uit de twee aspirant kopers die zij had.
De keus viel op een echtpaar van onze leeftijd en niet op een bareigenaar met Porsche en drie kinderen.                                                                                         Een ingenieur die enkele jaren voor zijn pensioen stond gehuwd met een tandartsdochter uit tweede leg , petit bourgeoisie al was dat in haar geval niet zo duidelijk.
Na al die jaren hebben we hiervan nog steeds spijt.
Aanvankelijk troffen wij  elkaar enkele malen voor het welbekende Apero over en weer waarbij buurman steeds in slaap viel met het hoofd op tafel en buurvrouw steeds luidruchtiger roddelde over alles en iedereen al ging ons toe nog niet direct een lichtje branden .  [ het bleken stevige drinkers ]              Een apero-dinatoire begint gewoonlijk rond een uur of zeven s’ avonds en wordt altijd afgesloten door hapjes , een hartige taart of pizza , maar daar deden de buren niet aan wat betekent dat je rond negen uur met drank op en een lege maag weer kon vertrekken . Echter na een week of twee over en weer stelde men voor om zaterdag dan samen te gaan eten , uiteraard met gedeelde kosten , in een Italiaans restaurant . Ik wist wel een aardig adresje en omdat de nieuwe buuf ook niet in buurman ’s auto mocht rijden ging ik met haar naar de markt om daarna ook meteen te reserveren bij de Italiaan .   Zaterdag brak aan en we moesten met hen meerijden ; dames achterin , die vent reed als een gek ondanks de thuis al genoten aperitiefjes dus ik stond doodsangsten uit bij al die inhaal-capriolen op onze bochtige en smalle wegen en ik was God dankbaar dat we het er levend hebben afgebracht al was het etentje bepaald niet voor herhaling vatbaar.                                          Voor de nieuwe buren betekende Italiaans eten : Pizza . Daar had ik me heel iets anders bij voorgesteld . We kregen de mooiste tafel van het restaurant , een ronde , in het midden van de zaak . De kaart werd aangereikt , maar dat was kennelijk niet nodig omdat buurman direct het woord nam zonder iemand iets te vragen . Nee….. aperitief niet nodig …… een voorgerecht nemen we ook niet , wij stomverbaasd durfden niets te zeggen al  begonnen we ons al ongemakkelijk te voelen  …… vier maal pizza Marguerita …… ik viel zo ongeveer van mijn stoel . Enfin , we besloten het maar gelaten over ons heen te laten komen doch toen gevraagd werd of de dessertkaart nog moest komen werd mijn schat wakker en waagde te zeggen :                                           Ik heb geen voorgerecht gehad dus in elk geval neem ik een toetje , uiteraard volgde ik waarna ook het tweetal koos voor een nagerecht want de rekening zou gesplitst worden zonder fooi; een Fransman geeft zelden fooi omdat dat in de prijs is inbegrepen hetgeen maakt dat Nederlanders in onze regio zeer geziene gasten zijn ; wij staan erom bekend dat we de meest gulle gevers  zijn op dat gebied .                                                                                                        Ik geloof niet dat ik me al ooit zo gegeneerd heb in een restaurant want het was geen Pizzeria .

Om nieuwelingen in onze coin in contact te brengen met de andere buren  regel ik altijd een prettig etentje  waarbij ook altijd de andere buurman aanwezig was . Hij zong waarbij hij zichzelf  begeleidde op de guitar [ook toevallig zijn achternaam] het was  die zondagavond uitermate gezellig met vier nationaliteiten aan tafel en de nieuwe buurvrouw [ oorzaak drank ] had bijzonder veel aandacht voor de knappe charmante gitaar spelende buurman die bovendien ook nog zoet gevooisd was .
De Parelhoen met Zatte Pruimen viel ernstig in de smaak van alle genodigden .                                                                                                                             Het hoeft geen betoog dat de algemeen ingeburgerde retour bij het nieuw aangekomen tweetal nooit heeft plaatsgevonden .

De volgende ochtend ging de nieuwe buurman weer verder  met klussen en omdat buuf in de tuin aan het rommelen was ging ik even kletsen: CRUCIALE FOUT, maar dat wist deze Nederlandse Oma toen nog niet; nooit betreedt men onaangekondigd het heilige der heiligen van de Fransman : ZIJN DOMEIN
Buurvrouw vroeg me even binnen om de vooruitgang van de werken te bekijken en we troffen een foeterende buurman aan bij een ernstig golvend plafond.
Met enige bouwkundige achtergrond als architectendochter evenals architecten ex , wees ik hem op het feit dat schroten nooit in dezelfde richting liggen als de balken.
DRIEWERF FOUT : een Fransman duldt geen enkele  kritiek , van niemand en al helemaal niet van een vrouw in dit geval een buitenlandse wat de zaak aanzienlijk heeft verergerd in de buren relatie .
Daarna is het nooit meer goed gekomen met onze eerste                              VOISINS D’ENFER..