In het Brabant van mijn jeugd was er een traditie waarvoor wij eerst zwaar moesten boeten alvorens er van te kunnen genieten…
Worstenbroodjes eten in de Kerstnacht.
De hele familie kwam op Kerstavond bij elkaar , dan deden we spelletjes en dronken Bisschopswijn die we trouwens ook kregen op Sinterklaas- en Oudjaars avond .
In de kerk van het boerendorp waar ik opgroeide werd vanaf elf uur de nachtmis gevierd met stemmige samenzang en de mooiste kerststal die er gezien door de ogen van een kind bestond.
Nu komt de boete, zeg maar gerust de kwelling …….
Om een uur of tien werden wij te voet….. JAZEKER….naar het dorp gestuurd wij woonden midden in de bossen , maar liefst vier kilometer lopen en ook weer terug om die nachtmis bij te wonen….
Want als de nonnen van onze school , de enige school van het dorp , ons misten in de kerk , dan zwaaide er wat ; regelrechte chantage , in de vorm van slechte cijfers . Heden ten dage zouden ze er niet mee weggekomen zijn .
Uiteraard bleven de volwassenen lekker thuis bij de open haard , ook de auto kwam niet uit de garage .
Het lijkt nu wel of het dan ook altijd sneeuwde en vroor .
Tussen een en half twee kwamen we doodmoe met ijspegels aan de neus weer thuis waar dan intussen een lange tafel gedekt stond .
EN DAN>>>>>> kregen we Worstenbroodjes ; een Brabantse traktatie die dankzij Roy Donders weer helemaal hip geworden is .
Welke Brabander is er niet groot mee geworden????
Sinds Royke’s update eten we nu ook in Zuid Frankrijk geregeld Worstenbroodjes zonder de kwelling van de bevroren neus of boetedoening van een voettocht door de barre koude….
Een pelgrimstocht ?????? Laat maar….. daaraan heb ik geen goede herinneringen….
Geef mij de broodjes maar..
Recept voor [ glutenvrije ] worstenbroodjes op mijn website :
cabanondazur.com onder Kookboek – menu – brood / gebak