Vroeger maakten we Chili con Carne met Bruine Bonen en Gehakt ; alle buitenlandse lekkernijen werden in die tijd op z’n Hollands gemaakt , niet in de laatste plaats wegens gebrek aan de te gebruiken ingredienten buiten de randstad .

De inhaalslag werd daar voornamelijk gemaakt op het eind van de jaren zeventig toen de zogenaamde Baby Boomer , oftewel mijn generatie , massaal op vakantie ging naar zuidelijke landen en de daar ontdekte producten ook thuis in de supermarkt wenste te zien .
In die tijd kochten wij onze eerste kampeerbus , een omgebouwde bestelwagen , om avontuurlijke trektochten te maken .
Het eerste jaar gingen de uitstapjes niet verder dan de Belgische Ardennen of Gelderland en voornamelijk in de weekends ; half Nederland en Belgie hebben we zo zeer goed leren kennen .
Een zonnig maar vrij koud december tochtje bracht ons naar Luik en omstreken om heerlijk te wandelen in de Hoge Venen waar al sneeuw lag en te winkelen in Luik waar we ook op zondagmorgen de beroemde Batte [ vlooienmarkt ] niet over konden slaan .
Daar kochten we trouwens onze eerste Fox Terrier : Bobby .
Mijn schat die in een vorig huwelijk een Luikse schoonmoeder had wist precies de weg om lekker te eten : onder een poortje door in een winkelstraat ontvouwde zich een steegje wat zich nog het best laat omschrijven als een middeleeuws wijkje .
Hele oude huizen die zonder uitzondering onderdak bieden aan eethuisjes in alle soorten die door de Nederlandse keuringsdienst van waren zeker gesloten zouden worden ..we hebben er diverse geprobeerd in de loop der jaren.. en allemaal lekker , hoe alternatief het decor ook was .
Die zaterdagavond viel onze keus op een Zuid- Amerikaans restaurant… geen Argentijns Steakhouse… in een statig pand .
Mooie tafels dito glaswerk en wit linnen.. dat beloofde iets dat ver  boven Gauchos uitstak …
Dat voorgevoel werd bewaarheid : Een authentieke kaart met Caraibische en Midden Amerikaanse specialiteiten met de beste wijnen die toen nog enigszins betaalbaar waren .
De keus viel op een soort Chili con Carne die trouwens wel een andere titel had ; het voorgerecht ben ik vergeten .
Het mocht wat kosten , dus werd er een fles Volnay besteld die door de Oma van het huis werd gebracht .

We ontdekten snel dat het een soort familie onderneming was , de zaak zelf had ook  het meest weg van een gezellige en deftige eetkamer ; een royale open haard en hier en daar wat houten pilaren om de plafonds de nodige steun te geven nadat zo te zien enige muren waren afgebroken .
De maaltijd verliep voorspoedig en die lekkere wijn fietste er heel aardig in , we besloten tot een tweede fles ondanks zijn prijskaartje .
Intussen was het etablissement al aardig aan het leeg raken , maar de kok / ober voller , al was dat met alcohol  gezien het feit dat hij zich aan elke paal en ieder tafeltje staande moest houden wanneer hij even de eetzaal in kwam om zijn moeder te ontlasten , en inderdaad enkele minuten later lag hij aan de gestrekte meter in de zaak .
Zijn moeder had waarschijnlijk meer ervaring met deze plotselinge flauwtes , ze  belde kordaat een taxi en de dronkenlap was binnen tien minuten afgevoerd door zijdeur .
Echter…. wij hadden het dessert nog niet genoten wat toch echt onderdeel van het menu was .
De bijdehante tante kwam aan de nog bezette tafeltjes uitleggen dat de kok onwel was geworden en zij slechts kon voorzien in twee toetjes die kant en klaar waren ; te weten IJs of Creme Caramel .
Prima toch.. we hadden meer dan genoeg gedronken en gelachen dus namen overal genoegen mee .
Toen het moment van afrekenen kwam zag ik dat er maar een fles Volnay op de rekening stond ; heel oneerlijk heb ik daar niets van gezegd…

Altijd als ik Chili maak denk ik nog even terug aan die kostelijke avond waarbij ik trouwens ook wel ideetjes heb opgedaan om mijn eigen Chili-recept wat op te leuken ook al gebruik ik geen Zwarte Bonen .

NIET SNELLE CHILI CON CARNE