Eind jaren vijftig ging ik naar het Lyceum in de grote stad , 13 km heen en 13 km terug op de fiets van en naar het boerengat waar mijn vader het nodig had gevonden zich terug te trekken uit het stadse leven wat indertijd gebruikelijk was onder de artistiekelingen uit de binnenstad van Eindhoven.
En dan ook nog niet in het dorp , maar kilometers daarbuiten , in het bos en aan de rand van de heide…
Nu kan ik die rust bijzonder waarderen maar voor een tiener kleefden daar nogal wat nadelen aan : Bioscoop , fuifjes , met vriendjes door steegjes slenteren , dat ging allemaal aan mij voorbij .
En dan nog een voorbeeld : het cafetaria !!! daar fietste ik elke dag langs met mijn vriendin , tevens buurmeisje …buren hadden we gelukkig wel in dat bos.. een eveneens artistiek gezin en nog een familie waarvan de vader professor was en tevens directeur van het Nat-Lab van Philips… ook zij vielen buiten de norm van een standaard gezin uit de grote stad .
Ik kom nu terug op het cafetaria… Friet en Kroket of Knakworst , dat kenden we wel … maar toen de Nasibal in de koelvitrine verscheen waren we helemaal om… wat een pikante exotische hap .
Mijn zakgeld was heel niet slecht maar meestal toch op aan het eind van de week en daar had ik toen het volgende op gevonden : Zaterdag ochtend moesten we nog naar school maar waren dan om 12 uur uit , juist het tijdstip dat mijn [ niet lievelings- ] oma en haar tweede echtgenoot in de serre zaten aan een Porto voor de maaltijd , en het toeval wil dat hun huis op de route lag tussen Lyceum en cafetaria .
Heel schijnheilig gingen we dan Oma goedendag zeggen en dan stopte ze me een gulden toe met de woorden : niets tegen Opa zeggen .
Hetzelfde gebeurde met de stief- Opa al was die met een knaak wel iets guller .
Zo had ik elke zaterdag een extraatje om met mijn vriendin [ die zulke faciliteiten niet had ] bij het cafetaria een Nasibal te eten en voor dat geld kon er nog een Frietje of een ijsje bij ; dat lag aan het seizoen…
De Nasibal is altijd mijn favoriet gebleven totdat bij mij Gluten intolerantie werd ontdekt en ik ben domweg nooit op het idee ben gekomen om die zelf te maken…. kan toch niet moeilijker zijn dan een Kroketje…
Tot vandaag… omdat ik een beetje Nasi over had van afgelopen vrijdag . Recept in mijn kookboek