Vroeger logeerde ik heel vaak bij mijn Oma waar het altijd zoete inval was .
In Brabant betekent zoete inval dat iedereen op elk moment van de dag kan binnenlopen en de koffie altijd pruttelde op het grote fornuis . De vaste kliek was een groepje oude tantes dat kwam klaverjassen , welhaast elke dag ; Tante Anna , Tante Jana , en Tante Marie en als er niet gekaart werd gingen ze naar de bioscoop samen met hun respectieve kleinkinderen want er liepen altijd wel een stuk of wat nichtjes en neefjes rond .
Daar heb ik geweldige herinneringen aan .
Tante Anna , de enige die “werkhuizen ” had en s’middags doodmoe was ,sliep en snurkte tijdens de voorstelling en de rest van de zussen en schoonzussen vertelde later waar het over ging in de film .
S’avonds als er werd gekaart kregen we altijd een licht alcoholische versnapering zoals warme gevulde Appels , een Advokaatje of Boerenjongens uit een grote glazen weckpot , door Oma zelf gevuld . Omdat wij , kinderen , daarvan ook een borrelglas kregen sliepen we daarna als een roos en hadden de Oma’s rust .
Tegenwoordig misschien niet pedagogisch verantwoord hoewel we er geen van allen iets aan hebben overgehouden…. Vanochtend op FB attendeerde een gesprek over appeloverschot en daaruit voortvloeiende bereidingen mij op een heerlijk gevuld appeltje dat ik vroeger vaak maakte naar het recept van mijn Oma maar in mijn vergeetboek is geraakt .
Ik had nog zes appels en ben direct aan de slag gegaan .