In de jaren vijftig toen we nog geen mobieltjes hadden en ik vier keer per dag 6 kilometer moest fietsen , heen en terug naar school , vanuit het bos wat door mijn vader was uitverkoren om zich te vestigen , ver van de stad en de kritiek op onze toch wel wat artistieke manier van leven kon het zo maar zo gebeuren dat als ik s’ middags om half een hijgend uit school mijn moeder doodleuk vroeg of ik even terug naar het dorp wilde fietsen om Kalfslever te halen bij de slager ; als je toen had gezegd dat we 40 jaar later een mobieltje zouden hebben hadden ze ons stante pede naar het gesticht verbannen . .
En niet alleen ik , maar wij waren allemaal dol op dit verrukkelijke recept van mijn moeder dus dat deed ik dan zonder mokken.
Ik verdenk broer en zus er sterk van dat zij altijd wat later thuis kwamen als ik om welk corvee dan ook te ontlopen [bv water putten]
Wij hadden weliswaar een prachtig huis maar geen water en elektriciteit en ook geen verharde weg , bovendien had mijn moeder toen nog geen auto.
Toch heb ik erg prettige herinneringen aan die tijd omdat je niet stilstond bij die ongemakken , we leefden veel buiten en s’winters rond de open haard ; alles waarvoor we nu naar Frankrijk trekken , en TV kijken deden we in het weekend bij Opa en Oma want Opa werkte bij Philips dus die had een TV toestel .
Echter in 1957 kwam een bekende professor die bij Philips in de raad van bestuur zat ook bij ons in het bos wonen en binnen de kortste keren werden alle voorzieningen geregeld Water en licht , ook een verharde weg en telefoonlijnen op houten palen…in Frankrijk nog steeds heel gewoon Naar alle waarschijnlijkheid hadden we dat aan de professor te danken niet in de laatste plaats omdat hij de plaatselijke Harmonie aan nieuwe pakken hielp . Dat matsen in de jaren 50 was al met al zo gek nog niet want iedereen voer er wel bij en ook de economie bloeide in die tijd als nooit tevoren .
Het favoriete recept voor Kalfslever van mijn moeder ; Bonma dus. Je vindt het in mijn kookboek.