Wij maken graag tochten door het Franse boeren binnenland , want daar is altijd iets verrassends te ontdekken .
Zeker op het gebied van de regionale keuken omdat daar nu eenmaal onze prioriteiten liggen . En daar komt ook direct de grootste instinker van het platteland om de hoek kijken ; restaurants zijn na half twee s’ middags allesbehalve gastvrij .
Menigmaal is het ons overkomen dat reeds met stoelen en tafels geschoven werd nog voordat we aan het dessert zaten , in de hoop dat we daarvan dan zouden afzien .
Maar ja , een menu is nu eenmaal inclusief…
Het is ons ook al gebeurd dat we niets te eten konden bestellen maar wel iets drinken op het terras ; wat je dan doet als je even uit wilt rusten totdat en er dan plots vaste klanten kwamen die wilden lunchen zodat we toch nog konden bestellen…
Wij doen dan niet moeilijk… s’lands wijs , s’lands eer nietwaar .
Het ergste wat je kan overkomen is weggestuurd worden terwijl je rammelt van de trek [ honger bestaat niet in Frankrijk ] en er in de wijde omgeving geen eetgelegenheid is te bespeuren ………..pick nicken behoort dan ook niet tot de mogelijkheden aangezien alle winkels op het platteland tot 4 uur dicht zijn .
Afgelopen zondag was weer zo’n dag .
Prachtig zonnig winterweer noodde ons uit om via fraaie landwegen naar het zuiden te koersen na een verblijf in Nederland .
We waren nog niet echt iets uitnodigends tegengekomen gezien het feit dat bijna alle routiers en andere etablissementen voor de hongerige Franse reiziger en werkman in het weekend gesloten zijn , toen we in de richting kwamen van een zeer romantisch Hotel- Manoir [ meer specifiek : een landgoed ] waarop mijn oog al eens eerder was gevallen buiten de normale openingstijden .
Vijf voor half twee … op zondag… dat zou toch mogelijk moeten zijn…
Binnengetreden , want dat doe je in een dergelijke gelegenheid , wordt van je verwacht dat je keurig blijft wachten tot je door een gastheer / gastvrouw wordt opgehaald en naar een tafel begeleid . Zo werkt dat in Frankrijk ; het wordt zeer zeker niet op prijs gesteld als je zelf een plekje zoekt.
En daar ging het bijna mis…. de gastvrouw was druk bezig desserts uit te serveren zodat we een minuut of zeven keurig bij de voordeur stonden te wachten . Ik had de klink alweer zo ongeveer in de hand toen ze op ons afkwam… een tafel voor twee met hond ???? Even aan de chef vragen …
Kennelijk was er nog genoeg verse waar in huis en de chef nog niet dronken… dus mochten we plaatsnemen.
En dat was zeer de moeite waard… we hebben er een nieuw adres bij…. verrukkelijk gegeten , en inderdaad , toen de chef bij het nagerecht kwam vragen of het allemaal naar tevredenheid was [ wat wij konden beamen ] was hij straal bezopen .
Als amuse kregen we een mousse van rivierkreeftjes , daarover later meer , en de Foie Gras ging vergezeld van een Bietenmousse die ik uiterst nauwkeurig heb ontleed qua smaak zodat ik die vanochtend kon namaken.. Het is gelukt…