Zo’n 50 jaar geleden was Eindhoven nog bepaald geen wereldstad en voor allerlei lekkere zaken of aparte kleding gingen we altijd nog naar Antwerpen of Brussel waar de roots van mijn vader lagen.
Uiteraard waren dat de meest favoriete uitstapjes voor mij en zeker wanneer ik alleen met mijn vader mee mocht .
In die tijd waren die 90 kilometer nog een hele trip over al die slechte wegen , want de autobaan lag er toen nog niet en daarom nam de uitstap een hele dag in beslag waardoor er ter plekke ook geluncht moest worden.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat die lunch voor mij nog belangrijker was als het nieuwe kledingstuk dat ik mijn vader daarna kon aftroggelen omdat hij er altijd intrapte en ik daar dankbaar misbruik van maakte.
Op een van die dagen gingen we naar een deftig visrestaurant waar mijn vader en moeder geregeld gingen eten , maar waar ik nog niet eerder was geweest .
We werden op de bekende Belgische wijze afgehaald bij de deur en zeer vriendelijk welkom geheten stelde vader mij voor aan de eigenaar , met de woorden : Vandaag ben ik met mijn dochterke.
Jullie zullen wel begrijpen dat vader een vette knipoog toegeworpen werd en ik aangesproken als mevrouw .
Omdat ik als mannequin werkte [ in die tijd zag ik er navenant uit ] en elke man van aanzien een maitresse had in het Belgie van de jaren zestig was die reactie dus ook weer niet zo gek en we hebben ons dan ook rot gelachen om al die heimelijke blikken.
En dit voorgerecht , dat nooit gedateerd geraakt is , heb ik daar voor het eerst gegeten.
Gamba’s in Saffraansaus ; recept te vinden in mijn kookboek .