In vroeger tijden toen er in het Brabantse nog niet zoveel te koop of te beleven was gingen we wekelijks naar Antwerpen…
De stad van mijn vaders voorouders , waar wij dank zij hem de weg goed kennen ; vooral in de oude binnenstad met de in die tijd nog middeleeuwse sfeer hoewel ook toen al enigszins verpest door de grote hoeveelheid kroegen en restaurants , maar als je jong bent is dat een prettige bijkomstigheid ter verhoging van de feestvreugde.
En feesten deden we… met mijn broer die daar studeerde… en zijn vrienden .
Ik was de klos of de gelukkige want beschikte over een rijbewijs en een Kever door vader betaald maar met het doel als taxi te fungeren voor alle diensten waarin hijzelf geen zin had . Uiteraard ging ook hij naar deze stad waar hij zich het meest thuis voelde , maar dan zonder de verplichting om studenten mee te nemen .
Mijn broer woonde “op kot “zoals ze daar op kamers wonen noemen , bij een vriendelijke hospita boven het Joods Cultureel Centrum ; van terreur of bedreiging had men in die tijd nog nooit gehoord .
Nog niet zo wereldwijs in de jaren 60 had ik de hele middag met de vrienden op kot gezeten en veel thee gedronken , waarna we “op restaurant” gingen en met de wijsheid van nu had ik me wel kunnen bedenken dat er iets niet pluis was met dat thee drinken van die studenten…. maar ja ik kwam uit Heeze en daar waren ze niet zo werelds .
Midden in de nacht moest ik dan nog in mijn eentje met het Kevertje terug naar huis , in die tijd loerde er ook nog nergens gevaar .
Echter , die avond toen ik terugreed werd ik zo vreselijk duizelig achter het stuur , mijn hart begon over te slaan en te bonzen…
Ik voelde me ellendig en wist dat er net voorbij het kanaal een villa was met rode neonletters waar dames van bedenkelijke zeden hun ambacht uitoefenden en aangezien goede raad duur was besloot ik daar dan maar te stoppen en hulp te vragen..
Allervriendelijkst werd ik ontvangen en men belde direct de huisarts uit bed We konden meteen langskomen… de Madam vervoerde mij.
Een niet al te uitgebreid onderzoek bevestigde de arts in zijn overtuiging dat ik drugs had gebruikt , mijn pupillen waren zo groot als schoteltjes…nu heb ik van mijn leven nooit gerookt , dus daar kon het niet aan liggen …….. maar enige voorlichting van de arts dat hasj ook in thee en cake verwerkt kon worden bevestigde de diagnose .
Terug naar de pretwinkel dus … daar kreeg ik 2 koppen sterke koffie en het advies van de dokter om met een slakkengangetje naar huis te rijden waarna het met slapen zou overgaan…Het avontuur kostte me overigens geen cent .
Nooit meer ben ik in Antwerpen zonder aan dit voorval te denken ; mijn broer heeft het niet overleefd helaas .
Altijd als we in Antwerpen zijn gaan we naar dezelfde goede Bistro die toch al bestaat sinds de jaren 70 ; het zit er altijd stampvol , je moet zeker reserveren en de keuken is Bistro kwaliteit wat wil zeggen : heel goed en geen faldera die niet ter zake doet .
Zo lang ik me kan herinneren staat er een Vispotje op het menu , waarvan ik het recept heb ontfutseld aan de moeder van de chefkok…zij werd bij toeval mijn buurvrouw in Frankrijk . Ik maak het niet een op een na maar heb er in de loop der jaren mijn eigen draai aan gegeven …
Het is simpel en verrukkelijk , recept in mijn kookboek .